ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ;
Όλες οι πρακτικές έχουν ως τελικό σκοπό τον διαλογισμό.
Ο διαλογισμός έχει ως στόχο να μπούμε συνειδητά στο κέντρο της ύπαρξης μας, όπου επικρατεί αβυθομέτρητη σιωπή, πληρότητα, ειρήνη, ελευθερία, μακαριότητα και να εδραιωθούμε καποια στιγμή εκεί.
Χωρίς αυτήν την συνειδητή επαφή με το κέντρο μας, τα περί αγάπης, ενότητας, πνευματικότητας, κ.λπ. είναι ωραία λόγια και ευσεβείς πόθοι.
Οπότε κεντρικός στόχος της πνευματικής άσκησης είναι η εξάσκηση και η επίτευξη του διαλογισμού που σημαίνει υπέρβαση του εγωϊκού μας εαυτού και συνειδητή ταύτιση με την πνευματική μας φύση (Συνειδητότητα).
Για την επίτευξη του διαλογισμού απαραίτητες προϋποθέσεις είναι η διάλυση των ελαττωμάτων, η ανάπτυξη των αρετών, ο έλεγχος του νου και των αισθήσεων, η ανάπτυξη της αταραξίας, της απάθειας και της διάκρισης.
Η πρακτική του διαλογισμού θα πρέπει να γίνεται καθημερινά πρωί και βράδυ και ο χρόνος να αυξάνεται σταδιακα ώστε να φτάσουμε κάποια στιγμή να διαλογιζόμαστε για δύο ώρες.
Ο συνεχής καθημερινός διαλογισμός θα μας επιτρέψει σταδιακά να μπορούμε και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας που υπάρχει δράση και επαφή του νου με τα αντικείμενα των αισθήσεων να μην χάνουμε την επαφή με την ειρηνική σιωπηλή παρουσία μέσα μας.
Αν ασκούμαστε ειλικρινά, σταθερά και εντατικά κάποια στιγμή, η κάθε μας στιγμή, η κάθε μας δράση θα είναι 'διαλογισμός'. Δεν εννοώ πρακτική διαλογισμού αλλά πλήρη απορρόφηση στην στιγμή με ελεύθερη, αυθόρμητη δράση, διαποτιζόμενη με την αγάπη, την ειρήνη και την πληρότητα της Ύπαρξης μας.
Διαβάστε επίσης:
Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ
ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ