Η αλήθεια και η ελευθερία αποκτούνται με το γκρέμισμα του ψεύτικου
Αν δεν αποκτήσουμε βαθιά επίγνωση του εαυτού μας (και του ψευδαισθησιακού και του αληθινού) καμία σοβαρή αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί μέσα μας και δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την μιζέρια του κατώτερου ψευδαισθησιακού εαυτού μας, του εγώ μας.
Και για να γίνει αυτό χρειάζεται ηθελημένη διερεύνηση του εαυτού μας μέσω συνειδητής διερευνητικής προσοχής, διάκρισης, αυτοστοχασμού (ο αυτοστοχασμός δεν αναφέρεται σε μια νοητική διεργασία στο επίπεδο των σκέψεων) και διαλογισμού. Απαιτείται μια συνεχής ειλικρινής προσπάθεια να δούμε τα της ζωής και τον εαυτό μας πέρα από την επιφάνεια της προσωπικότητας και των αισθητηριακών αντιλήψεων.
Για να κάνουμε αυτήν την εργασία με ή θα πρέπει να έχουμε μπουχτίσει με την εξωτερική ζωή, να μην μας γεμίζουν και να μην βρίσκουμε ικανοποίηση στις αισθητηριακές εμπειρίες, την εργασία, τις διασκεδάσεις, τις σχέσεις κ.λπ. ή να έχουμε απηυδήσει με τον εαυτό μας, νάχουμε πιάσει πάτο με κάποιο τρόπο (ή και τα δύο), μαζί με μια βαθύτερη δίψα να ανακαλύψουμε το αληθινό νόημα της ζωής, ή τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος και γιατί βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο.
Χωρίς αυτά θα είμαστε σε μια χλιαρή προσπάθεια ανάμεσα στο να απολαμβάνουμε λίγο τις απολαύσεις αυτού του κόσμου και να ημιαπασχολούμαστε με την πνευματικότητα ή αυτογνωσία για να βρίσκουμε μια σχετική ισορροπία.
Με μισή καρδιά δεν γίνεται να ελευθερωθούμε από την μιζέρια και την δυστυχία, απαιτείται αφιέρωση, αφοσίωση, δόσιμο καρδιάς και νου στην αναζήτηση του αληθινού και στο γκρέμισμα του ψεύτικου. Και το ψεύτικο δεν είναι τίποτα άλλο από τις ψευδαισθήσεις του νου μας για τον εαυτό μας και την ζωή που έχουν σαν θεμέλιο την ταύτιση μας με τον σώμα και την φαντασίωση ότι οι επιθυμίες για αισθητηριακές απολαύσεις και οι υλικές επιδιώξεις και επιτυχίες θα μας δώσουν ικανοποίηση, πληρότητα και ευτυχία.
Αν δεν αποκτήσουμε βαθιά επίγνωση του εαυτού μας (και του ψευδαισθησιακού και του αληθινού) καμία σοβαρή αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί μέσα μας και δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την μιζέρια του κατώτερου ψευδαισθησιακού εαυτού μας, του εγώ μας.
Και για να γίνει αυτό χρειάζεται ηθελημένη διερεύνηση του εαυτού μας μέσω συνειδητής διερευνητικής προσοχής, διάκρισης, αυτοστοχασμού (ο αυτοστοχασμός δεν αναφέρεται σε μια νοητική διεργασία στο επίπεδο των σκέψεων) και διαλογισμού. Απαιτείται μια συνεχής ειλικρινής προσπάθεια να δούμε τα της ζωής και τον εαυτό μας πέρα από την επιφάνεια της προσωπικότητας και των αισθητηριακών αντιλήψεων.
Για να κάνουμε αυτήν την εργασία με ή θα πρέπει να έχουμε μπουχτίσει με την εξωτερική ζωή, να μην μας γεμίζουν και να μην βρίσκουμε ικανοποίηση στις αισθητηριακές εμπειρίες, την εργασία, τις διασκεδάσεις, τις σχέσεις κ.λπ. ή να έχουμε απηυδήσει με τον εαυτό μας, νάχουμε πιάσει πάτο με κάποιο τρόπο (ή και τα δύο), μαζί με μια βαθύτερη δίψα να ανακαλύψουμε το αληθινό νόημα της ζωής, ή τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος και γιατί βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο.
Χωρίς αυτά θα είμαστε σε μια χλιαρή προσπάθεια ανάμεσα στο να απολαμβάνουμε λίγο τις απολαύσεις αυτού του κόσμου και να ημιαπασχολούμαστε με την πνευματικότητα ή αυτογνωσία για να βρίσκουμε μια σχετική ισορροπία.
Με μισή καρδιά δεν γίνεται να ελευθερωθούμε από την μιζέρια και την δυστυχία, απαιτείται αφιέρωση, αφοσίωση, δόσιμο καρδιάς και νου στην αναζήτηση του αληθινού και στο γκρέμισμα του ψεύτικου. Και το ψεύτικο δεν είναι τίποτα άλλο από τις ψευδαισθήσεις του νου μας για τον εαυτό μας και την ζωή που έχουν σαν θεμέλιο την ταύτιση μας με τον σώμα και την φαντασίωση ότι οι επιθυμίες για αισθητηριακές απολαύσεις και οι υλικές επιδιώξεις και επιτυχίες θα μας δώσουν ικανοποίηση, πληρότητα και ευτυχία.