Η ΨΥΧΗ (ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ) ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ
Η Ψυχή* ή Συνειδητότητα δεν εξελίσσεται, δε λυπάται,
ούτε χαίρεται, είναι πέρα από το καλό και το κακό, είναι τέλεια, πλήρης, ειρηνική
και μακαριά (ευδαιμονούσα).
Σχόλιο
Ως
Ψυχή, εννοώ την πνευματική μας φύση ή
πνεύμα και όχι
τον ψυχισμό ή την ψυχολογία μας (νους, λογική,
επιθυμία-επιθυμητικό, συναίσθημα-θυμικό),
δεν τοξινώνεται, δεν μολύνεται, δεν πάσχει, ούτε υποφέρει. Είναι πέρα από το
σώμα, το νου (και όλο τον ψυχισμό) και όλη την υλικοενεργειακή δημιουργία και
τα τρία γκούνας (Σάττβα-Ράτζας-Τάμας).
Η Ψυχή είναι άχρονη, αναίτια, άμορφη, αυτόφωτη, αυθύπαρκτη αιώνια Ύπαρξη, Συνειδητότητα,
ειρήνη, αγάπη και ευδαιμονία.
Άλλα ονόματα που αναφέρονται στην πνευματική μας φύση
είναι: Πνεύμα, Είναι, Άτμαν, Ουσία, επίγνωση,
άχτιστο φως, εσωτερική σιωπηλή
παρουσία.
Ο νους είναι αυτό που εξελίσσεται μέσα από
τις διαδοχικές ενσαρκώσεις ώστε να καταφέρει να φτάσει σε κάποια ενσάρκωση στην
τελειά αγνότητα και να ενωθεί με την Συνειδητότητα ή Ψυχή (που είναι η πηγή
του) μέσω του βαθύ διαλογισμού και του Σαμάντι. Η Συνειδητότητα (Ψυχή) αυτογνωρίζεται
μέσα τον άνθρωπο και εκδηλώνει τις άπειρες δυνατότητες της.
Οποιαδήποτε στιγμή ακόμη και ο πιο σκοτεινιασμένος
και γεμάτος πάθη νους αν έρθει σε επαφή με την Ψυχή θα βιώσει την ειρήνη, την πληρότητα
και την ευδαιμονία της Ψυχής.
Μπορούμε να βιώσουμε την πληρότητα και
την ειρήνη της Ψυχής μας, εδώ και τωρα, αρκεί να το θέλουμε πολύ. Αν ηρεμήσουμε
τον νου και τον προσηλώσουμε στο κέντρο της ύπαρξης μας θα έρθουμε σε συνειδητή
επαφή με την Ψυχή μας. Αυτό είναι περισσότερο εύκολο ή δύσκολο ανάλογα με την αγνότητα
του νου, και την ικανότητα να συγκεντρωνόμαστε. Για να βιώνουμε όμως σταθερά, αυθόρμητα
(χωρίς προσπάθεια) και με καθαρότητα την ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία
της Ψυχής μας, είναι αναγκαία προϋπόθεση να είναι ο νους μας τελείως
αγνός-σαττβικός και ελεύθερος από επιθυμίες και από το εγώ (σε όλες του τις εκφράσεις).