Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΚΡΑΤΑΕΙ ΠΟΛΥ
Η ψευδαίσθηση ότι δεν θα πεθάνουμε ποτέ (ως σώματα) είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργείται από την φαινομενική ταύτιση της Συνειδητότητας που είναι αθάνατη με το σώμα που είναι θνητό και θα πεθάνει σύντομα. Με την ταύτιση αυτή, βιώνουμε την ψευδαισθησιακή αίσθηση ότι η αθανασία που ανήκει στην θεϊκή μας φύση (Ψυχή, Συνειδητότητα, Πνεύμα), ανήκει στο σώμα. Αυτή η ταύτιση όπως και όλες οι άλλες προκαλείται από το εγώ. Αυτή η ψευδαίσθηση η δημιουργημένη από το εγώ μας, μας κάνει να ξεχνιόμαστε και να ζούμε απορροφημένοι στις εμπειρίες απολαύσεις των αισθήσεων, και να αδιαφορούμε για την ψυχή μας. Αλλά όλες οι ψευδαισθήσεις έχουν κάποια στιγμή ένα τέλος και στην προκειμένη περίπτωση ο θάνατος θα διαλύσει την ψευδαίσθηση ότι δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Μόνο που τότε είναι αργά να κάνουμε οποιαδήποτε εργασία για να μεταμορφωθούμε εσωτερικά και να ενωθούμε συνειδητά με την θεϊκή μας φύση.
Αν είστε αναβλητικοί και δεν αφιερώνεστε στην άσκηση σας καθημερινά, αν έλκεται ο νου σας από τα αντικείμενα των αισθήσεων, καλό είναι πρωί και βραδύ να στοχάζεστε για λίγο ότι ο θάνατος σύντομα θα γκρεμίσει τον κόσμο σας και θα εξαφανίσει όλες τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και τις απολαύσεις σας. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε όταν η παρόρμηση της επιθυμίας σας σπρώχνει να ενδώσετε σε αυτήν. Θυμείστε τον εαυτό σας ότι κάθε εμπειρία όσο απολαυστική και να είναι έχει αρχή και τέλος και ότι σύντομα θα τελειώσουν με τα γηρατειά και τον θάνατο.
Είναι άγνωστο πότε ακριβώς θα συναντήσουμε το θάνατο. Μπορεί να έρθει ακόμη και την επόμενη στιγμή. Γι’ αυτό αν πράγματι σε ενδιαφέρει η άφθαρτη από τον χρόνο ευτυχία, η ελευθερία
και η αλήθεια μην χάνεις τον χρόνο σου σε προσωρινές ψευδαισθησιακές απολαύσεις,
μην αμελείς να κάνεις το καλύτερο που μπορείς την κάθε στιγμή, εδώ και τώρα για να ελευθερωθείς από το εγώ και να
εδραιωθείς στην αληθινή σου φύση.