Σημαντικές νύξεις για το διαλογισμό
Ο διαλογισμός είναι η βαθιά απορρόφηση του νου στο Είναι μας· είναι να παραμένουμε αβίαστα στο κέντρο μας, την βαθιά εσωτερική σιωπή (Άτμαν, Συνειδητότητα).
Διαλογισμός όμως
λέγεται και η πρακτική, δηλαδή η εφαρμογή κάποιας τεχνικής ή μεθόδου με σκοπό
να προσηλωθούμε στο κέντρο της ύπαρξης μας και να πετύχουμε την κατάσταση του
διαλογισμού, που είναι όπως προανέφερα η υπέρβαση του νου και η
απορρόφηση του στο Είναι μας (Άτμαν), το αιώνιο φως της Συνειδητότητας, αυτό
που αποκαλούν στην χριστιανική παράδοση άχτιστο φως.
Αν θέλετε να πετύχετε το διαλογισμό ξεχάστε ότι κάνετε διαλογισμό και εγκαταλείψτε την νοητική στάση να πετύχετε κάτι. Εγκαταλείψτε την ανυπομονησία να το πετύχετε γρήγορα, και τις προσδοκίες για το τι πρόκειται να συμβεί ή το τι θα πετύχετε. Το επισημαίνω ξανά, μην προσπαθείτε να πετύχετε κάτι· καθίστε ήσυχα, νοιώστε τον εαυτό σας, μείνετε σε επίγνωση του εαυτού σας, εξερευνήστε τον εαυτό σας με την αθωότητα και την περιέργεια που έχει ένα μικρό παιδί που βλέπει κάτι για πρώτη φορά. Μην επιδιώκετε να πετύχετε κάτι, μείνετε ήρεμα άγρυπνοι και νοιώστε με πλήρη προσοχή τον εαυτό σας.
Ο διαλογισμός δεν χρειάζεται έντονη προσπάθεια, απαιτείται αυτό που λέγεται προσπάθεια χωρίς προσπάθεια. Η έντονη προσπάθεια δηλαδή το να 'παλεύεις' να συγκεντρωθείς ή να διαλογιστείς προέρχεται πάντοτε από το εγώ που θέλει να ελέγχει τα πράγματα ή να κάνει τα πράγματα να συμβούν με τη βία. Η έντονη προσπάθεια για συγκέντρωση προέρχεται από το εγώ και προκαλεί δραστηριοποίηση του εγώ· προκαλεί ένταση, σφίξιμο (σφιξίματα στο πρόσωπο και το σώμα) και εντείνει την ταύτιση με το εγώ και τις εκφράσεις του (σκέψεις, συναισθήματα, φαντασία). Έτσι αντί να αποταυτιστούμε από το εγώ και να αποσπαστούμε μέσα μας στην βαθιά σιωπή παραμένουμε στην επιφάνεια γαντζωμένοι από το εγώ. Αυτό σημαίνει ότι η προσοχή μας και η επίγνωση μας είναι ταυτισμένα με το εγώ και το σώμα.
Ο βαθύς διαλογισμός είναι αβίαστος, αλλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτή η κατάσταση του βαθύ διαλογισμού, όπου υπάρχει έλλειψη κάθε προσπάθειας, χρειάζεται μια αβίαστη προσπάθεια, μια προσπάθεια χωρίς προσπάθεια. Δηλαδή μια ελάχιστη προσπάθεια να παραμένουμε συνειδητοί και προσεκτικοί μέσα μας, σε μια κατάσταση διαύγειας, παρατηρητικότητας και επίγνωσης του εαυτού μας.
Όταν ξεκινάτε το διαλογισμό σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια τεχνική για να βοηθήσετε το νου σας να γίνει ήρεμος, εστιασμένος και προσεκτικός. Ανεξάρτητα από την τεχνική που θα χρησιμοποιήσετε (νοητική επανάληψη ενός μάντρα, άκουσμα ενός μάντρα, εστίαση στην αναπνοή, παρατήρηση χωρίς ταύτιση ότι και αν αντιλαμβάνεστε, στοχασμός σε μια αλήθεια, π.χ. «Είμαι Συνειδητότητα», "Είμαι φως και αγάπη"), κάντε το χωρίς προσπάθεια ή ένταση, χωρίς να έχετε σκοπό να επιτύχετε κάτι, χωρίς προσδοκίες ή φαντασίες για το αποτέλεσμα, χωρίς την επιθυμία να κάνετε ένα επιτυχημένο διαλογισμό, χωρίς την επιθυμία να πετύχετε ντε και καλά το διαλογισμό με οποιοδήποτε τρόπο.
Αν θέλετε να πετύχετε το διαλογισμό ξεχάστε ότι κάνετε διαλογισμό και εγκαταλείψτε την νοητική στάση να πετύχετε κάτι. Εγκαταλείψτε την ανυπομονησία να το πετύχετε γρήγορα, και τις προσδοκίες για το τι πρόκειται να συμβεί ή το τι θα πετύχετε. Το επισημαίνω ξανά, μην προσπαθείτε να πετύχετε κάτι· καθίστε ήσυχα, νοιώστε τον εαυτό σας, μείνετε σε επίγνωση του εαυτού σας, εξερευνήστε τον εαυτό σας με την αθωότητα και την περιέργεια που έχει ένα μικρό παιδί που βλέπει κάτι για πρώτη φορά. Μην επιδιώκετε να πετύχετε κάτι, μείνετε ήρεμα άγρυπνοι και νοιώστε με πλήρη προσοχή τον εαυτό σας.
Ο διαλογισμός δεν χρειάζεται έντονη προσπάθεια, απαιτείται αυτό που λέγεται προσπάθεια χωρίς προσπάθεια. Η έντονη προσπάθεια δηλαδή το να 'παλεύεις' να συγκεντρωθείς ή να διαλογιστείς προέρχεται πάντοτε από το εγώ που θέλει να ελέγχει τα πράγματα ή να κάνει τα πράγματα να συμβούν με τη βία. Η έντονη προσπάθεια για συγκέντρωση προέρχεται από το εγώ και προκαλεί δραστηριοποίηση του εγώ· προκαλεί ένταση, σφίξιμο (σφιξίματα στο πρόσωπο και το σώμα) και εντείνει την ταύτιση με το εγώ και τις εκφράσεις του (σκέψεις, συναισθήματα, φαντασία). Έτσι αντί να αποταυτιστούμε από το εγώ και να αποσπαστούμε μέσα μας στην βαθιά σιωπή παραμένουμε στην επιφάνεια γαντζωμένοι από το εγώ. Αυτό σημαίνει ότι η προσοχή μας και η επίγνωση μας είναι ταυτισμένα με το εγώ και το σώμα.
Από την άλλη μεριά αν αφεθούμε τελείως και χάσουμε
την εγρήγορση, θα χανόμαστε εύκολα στις σκέψεις, θα ονειροπολούμε ξύπνιοι, μπορεί επίσης να μας πιάσει υπνηλία και ακόμη να
κοιμηθούμε.
Ο βαθύς διαλογισμός είναι αβίαστος, αλλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτή η κατάσταση του βαθύ διαλογισμού, όπου υπάρχει έλλειψη κάθε προσπάθειας, χρειάζεται μια αβίαστη προσπάθεια, μια προσπάθεια χωρίς προσπάθεια. Δηλαδή μια ελάχιστη προσπάθεια να παραμένουμε συνειδητοί και προσεκτικοί μέσα μας, σε μια κατάσταση διαύγειας, παρατηρητικότητας και επίγνωσης του εαυτού μας.
Όταν ξεκινάτε το διαλογισμό σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια τεχνική για να βοηθήσετε το νου σας να γίνει ήρεμος, εστιασμένος και προσεκτικός. Ανεξάρτητα από την τεχνική που θα χρησιμοποιήσετε (νοητική επανάληψη ενός μάντρα, άκουσμα ενός μάντρα, εστίαση στην αναπνοή, παρατήρηση χωρίς ταύτιση ότι και αν αντιλαμβάνεστε, στοχασμός σε μια αλήθεια, π.χ. «Είμαι Συνειδητότητα», "Είμαι φως και αγάπη"), κάντε το χωρίς προσπάθεια ή ένταση, χωρίς να έχετε σκοπό να επιτύχετε κάτι, χωρίς προσδοκίες ή φαντασίες για το αποτέλεσμα, χωρίς την επιθυμία να κάνετε ένα επιτυχημένο διαλογισμό, χωρίς την επιθυμία να πετύχετε ντε και καλά το διαλογισμό με οποιοδήποτε τρόπο.
Καθώς θα εφαρμόζετε
την τεχνική σας, όταν κάποια στιγμή διαπιστώσετε ότι ο νους είναι αρκετά
ήρεμος, διαυγής και εστιασμένος και ότι η εσωτερική σιωπή είναι πια αρκετά
φανερή, εγκαταλείψτε την τεχνική και αφεθείτε στο να μένετε σε αυτήν την γεμάτη
ειρήνη σιωπή. Μην προσπαθείτε να συγκεντρωθείτε σε αυτή την βαθιά σιωπή και
ειρήνη. Απλά μείνετε μαζί της. Οποιαδήποτε προσπάθεια θα σας φέρνει στην
επιφάνεια και θα ταυτίζεστε με το εγώ και το νου.
Βέβαια το να
μπορούμε να μένουμε αβίαστα σε κατάσταση διαλογισμού και για πολύ ώρα
απαιτείται ένας αγνός σαττβικός νους που είναι το αποτέλεσμα πολύχρονης
συστηματικής προσπάθειας. Το θέμα είναι πόσο πολύ θέλουμε να βιώσουμε την
πνευματική μας φύση και πόσο συστηματικά εργαζόμαστε καθημερινά για να
εξαγνίσουμε το νου μας και να τον ελευθερώσουμε από τις επιθυμίες, τις
αρέσκειες και τις απαρέσκειες τα αρνητικά συναισθήματα και τις προσκολλήσεις
του.
Η βαθιά δίψα για ελευθερία
και την γνώση της αλήθειας, η υπομονή, η επιμονή, η αποφασιστικότητα, η
αυτοπεποίθηση, η αφοσίωση και η φιλόπονη καθημερινή άσκηση είναι απαραίτητα για
να πετύχουμε το σκοπό μας.
ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΟΔΕΥΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ
- Βήμα-βήμα προσέγγιση
- Ανάπτυξη σταθερής άνετης θέσης
- Σταδιακή αύξηση του χρόνου
- Σταθερότητα άσκησης καθημερινά πρωί-βράδυ
- Εργασία για την διάλυση των εγωϊκών τάσεων (επιθυμίες, θυμό, ζήλια, μίσος, απληστία, τεμπελιά, λαιμαργία, κενοδοξία, υπερηφάνεια κ.λπ.
- Ανάπτυξη των αρετών όπως η υπομονή, η αντοχή στις δυσκολίες, το θάρρος, η αυτοπεποίθηση, η καλοσύνη, η συμπόνια, η φιλαλήθεια, η ειλικρίνεια, κ.λπ.)
- Εξαγνισμός του νου από το ράτζας και το τάμας και αύξηση του σάττβα
- Έλεγχος του νου και των αισθήσεων
- Ανάπτυξη της αυτοπαρατήρησης και της αυτεπίγνωσης και εξάσκηση από στιγμή σε στιγμή
- Ανάπτυξη της διάκρισης, της απόσπασης και της μη προσκόλλησης
- Ξεπέρασμα των εμποδίων, ότι μας εμποδίζει να προχωρήσουμε στον διαλογισμό.