Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΥΨΙΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Ολοι μας πλεουμε μεσα σε ενα ωκεανο φωτος, ειρηνης και ευδαιμονιας αλλα οντας τυφλοι απο τις επιθυμίες για απολαύσεις , δεν τον αναγνωριζουμε και δεν τον γευομαστε.
Μακαριοι αυτοι που βλεπουν στο σκοταδι το φως και το φως στο σκοταδι, γιατι πραγματικα αυτοι βλεπουν ακομη και αν δεν εχουν ματια για να δουν.
~~~~~~~~~~~~~~~
"Αυτό που είναι νύχτα για όλα τα όντα, σ αυτό είναι ξύπνιος (αφυπνισνενος) αυτοκυριαρχημενος. Και εκείνο στο οποίο είναι ξύπνια τα όντα, είναι νύχτα για τον Σοφό που βλέπει."
Bhagavad Gita Χ.2, V.69
ΣΧΟΛΙΑΣΜΌΣ:
Ο σοφός έχει πλήρη επίγνωση της υπέρτατης Αλήθειας, αλλά ο απλός άνθρωπος ζει μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας.
Ο σοφός ζει στον ύψιστο Εαυτό (Aτμαν ή Μπραμαν). Είναι πλήρως αφυπνισνενος, έχει βαθιά επίγνωση της υπέρτατης πραγματικότητας (Μπραμαν), το Φως των φώτων. Αυτό (το Μπραμαν) είναι η μέρα γι αυτόν.
Ξέρει ότι όλα τα κοσμικά φαινόμενα είναι μόνο μια ψευδαίσθηση που δημιουργούνται από το νου και τις αισθήσεις. Αυτά είναι νύχτα για αυτόν.
Ο συνηθισμένος άνθρωπος δεν έχει επίγνωση της πραγματικής του φύσης (Εαυτός, Ατμαν). Έτσι, η ζωή στον Εαυτό είναι σαν τη νύχτα σε αυτόν.
Βιώνει τα αντικείμενα της αισθησιακής απόλαυσης και νομίζει ότι είναι πραγματικές. Πιστεύει ότι ο εξωτερικός κόσμος είναι πραγματικός. Ο κόσμος είναι η μέρα γι 'αυτόν.
Αλλά αυτό που είναι πραγματικό (ο κόσμος και τα αντικείμενα) για τους κοσμικούς ανθρώπους, είναι μια ψευδαίσθηση για το σοφό, ένα απατηλό όνειρο.