Κανεις δεν ξεκιναει να μαθει κολυμπι στα βαθια ή σε κυματα, κανεις δεν αρχιζει να μαθαινει να κυβερναει ενα καραβι στην τρικυμια και τη φορτουνα. Ο πρωτος κινδυνευει να πνιγει και ο αλλος να βυθιζει το καραβι.
Ετσι ειναι και η πνευματικη ασκηση. Θα πρεπει κανεις να εξασκειται και να αναπτυσει τις διαφορες ικανοτητες και τεχνικες πριν βρεθει στα προβληματα και τις τρικυμιες της ζωης.
Παρα ταυτα οσο τα πραγματα στη ζωη μας πανε πανω-κατω καλα δεν ενδιαφερομαστε να κανουμε τιποτα για την εσωτερικη μας αυτοβελτιωση και αναπυξη. Ετσι οταν ερθουν τα προβληματα δεν εχουμε τροπο να τα αντιμετωπισουμε και χανομαστε σε αυτα.
Αλλα ακομη και αυτοι που εχουν ξεκινησει μια προσπαθεια αυτογνωσιας και αυτοβελτιωσης δεν ακολουθουν το προγραμμα τους με συνεπεια και τακτικοτητα ειδκα το διαστημα που δεν αντιμετωπιζουν καποια προβληματα. Ετσι οταν ερχονται τα προβληματα τους βρισκουν ανετοιμους και απροετοιμαστους, και προσπαθουν να κανουν μεσα σε λιγο χρονο αυτο που δεν εκαναν λιγι-λιγο ολο το προηγουμενο διαστημα.
Δεν υπαρχουν μαγικα κολπα και τρικ για να αλλαξει κανεις την εσωτερικη του κατασταση με μιας. Φαστ φουντ προοδος δεν υπαρχει. Χρειαζεται καθημερινη, σταθερη προσπαθεια και ασκηση για να αναπτυξουμε το νου μας και ανωτερα επιπεδα συνειδητοτητας ωστε να ειμαστε σε θεση να μην χανουμε ευκολα την αρμονια και την ισορροπια μεσα μας αλλα και να την επαναποκτουμε σχετικα γρηγορα οταν την χανουμε.
Μια ελληνκη παροιμια λεει: "Των φρονιμων τα παιδια πριν πεινασουν μαγειρευουν".
Μην αφηνετε το χρονο να περναει ασκοπα σε ασχολιες που απλα ελκυουν και ευχαριστουν για λιγο το νου και το εγω σας και που τελικα δεν προσφερουν τιποτα σημαντικο στη ζωη σας και την ευτυχια σας.
Ο χρονος ειναι ΄χρημα΄ και δεν γυριζει πισω. Καθε μερα που δεν ασκουμαστε ειναι μια χαμενη μερα. Καθε μερα που περναει βρισκομαστε ολο και πιο κοντα στο θανατο, ο οποιος ετσι και αλλιως μπορει να ερθει οποιαδηποτε στιγμη.
Δεν υπαρχει αυριο για την πνευματικη μας ασκηση.Το αυριο φερνει ενα καινουργιο αυριο. Μονο το τωρα υπαρχει. Μονο τωρα μπορεις να αρχισεις να ασκεισαι. Μονο τωρα μπορεις να ασκεισαι.
Οι δικαιολογιες του εγω πολλες για να μην κανει ασκηση. Το εγω παρουσιαζει σκεψεις ψευτικες σαν αληθεια, ενωνει σκεψεις καταστασεις λανθασμενα μεταξυ τους, παραλειπει κατι ή προσθετει κατι και δημιουργει την δικη του ψευδαισθησιακη πραγματικοτητα.
Ποιο ειναι το αποτελεσμα; Το εγω αυτοεξαπαταται και σας εξαπατα και σας οδηγει στην αποτυχια και την μιζερη καθημερινη πραγματικοτητα γεματη παραπονα, γκρινια, δικαιολογιες, κριτικη, ανικανοποιητο..., τελικα μια κατασταση μετριοτητας και μιζεριας.
Δυο ελληνικες παροιμιες λενε: "Ποτέ δεν ειναι αργα", "Καλιο αργα παρα ποτέ".
Ο χρονος που περασε δεν ξαναγυριζει πισω. Αλλα δεν υπαρχει λογος να χασεις και τον υπολοιπο χρονο σου. Ο καλυτερος χρονος να ξεκινησεις μια ζωη πληροτητας και δημιουργικοτητας ειναι τωρα.
Αναρωτησου βαθια. Τι θελω πραγματικα απο την ζωη μου. Να συνεχισω αναμεσα σε μικροαπολαυσεις και μιζερια, μια ζωη που παντα κατι θα μου λειπει, παντα τα πραγματα δεν θα ειναι οπως θα ηθελα, που παντα κατι φταιει και δεν ειμαι ευτυχισμενος, ζωντανος, δημιουργικος και γεματος; Ή μια ζωη γεματη αρμονια, ζωντανια, δημιουργικοτητα, ευτυχια και πληροτητα;
Αν θελεις το δευτερο χρειαζεται να σταματησεις να εισαι αμελης, να τεμπελιαζεις και να μπεις σε δραση με συνεπεια, αποφασιστικοτητα, υπομονη και επιμονη. Τιποτα απο αυτο που κανουμε μεσα μας, για την ψυχη μας δεν παει χαμενο. Ολα τα αλλα θα χαθουν σε μια στιγμη οπως ερχεται ο κεραυνος εν αιθρια.
Ετσι ειναι και η πνευματικη ασκηση. Θα πρεπει κανεις να εξασκειται και να αναπτυσει τις διαφορες ικανοτητες και τεχνικες πριν βρεθει στα προβληματα και τις τρικυμιες της ζωης.
Παρα ταυτα οσο τα πραγματα στη ζωη μας πανε πανω-κατω καλα δεν ενδιαφερομαστε να κανουμε τιποτα για την εσωτερικη μας αυτοβελτιωση και αναπυξη. Ετσι οταν ερθουν τα προβληματα δεν εχουμε τροπο να τα αντιμετωπισουμε και χανομαστε σε αυτα.
Αλλα ακομη και αυτοι που εχουν ξεκινησει μια προσπαθεια αυτογνωσιας και αυτοβελτιωσης δεν ακολουθουν το προγραμμα τους με συνεπεια και τακτικοτητα ειδκα το διαστημα που δεν αντιμετωπιζουν καποια προβληματα. Ετσι οταν ερχονται τα προβληματα τους βρισκουν ανετοιμους και απροετοιμαστους, και προσπαθουν να κανουν μεσα σε λιγο χρονο αυτο που δεν εκαναν λιγι-λιγο ολο το προηγουμενο διαστημα.
Δεν υπαρχουν μαγικα κολπα και τρικ για να αλλαξει κανεις την εσωτερικη του κατασταση με μιας. Φαστ φουντ προοδος δεν υπαρχει. Χρειαζεται καθημερινη, σταθερη προσπαθεια και ασκηση για να αναπτυξουμε το νου μας και ανωτερα επιπεδα συνειδητοτητας ωστε να ειμαστε σε θεση να μην χανουμε ευκολα την αρμονια και την ισορροπια μεσα μας αλλα και να την επαναποκτουμε σχετικα γρηγορα οταν την χανουμε.
Μια ελληνκη παροιμια λεει: "Των φρονιμων τα παιδια πριν πεινασουν μαγειρευουν".
Μην αφηνετε το χρονο να περναει ασκοπα σε ασχολιες που απλα ελκυουν και ευχαριστουν για λιγο το νου και το εγω σας και που τελικα δεν προσφερουν τιποτα σημαντικο στη ζωη σας και την ευτυχια σας.
Ο χρονος ειναι ΄χρημα΄ και δεν γυριζει πισω. Καθε μερα που δεν ασκουμαστε ειναι μια χαμενη μερα. Καθε μερα που περναει βρισκομαστε ολο και πιο κοντα στο θανατο, ο οποιος ετσι και αλλιως μπορει να ερθει οποιαδηποτε στιγμη.
Δεν υπαρχει αυριο για την πνευματικη μας ασκηση.Το αυριο φερνει ενα καινουργιο αυριο. Μονο το τωρα υπαρχει. Μονο τωρα μπορεις να αρχισεις να ασκεισαι. Μονο τωρα μπορεις να ασκεισαι.
Οι δικαιολογιες του εγω πολλες για να μην κανει ασκηση. Το εγω παρουσιαζει σκεψεις ψευτικες σαν αληθεια, ενωνει σκεψεις καταστασεις λανθασμενα μεταξυ τους, παραλειπει κατι ή προσθετει κατι και δημιουργει την δικη του ψευδαισθησιακη πραγματικοτητα.
Ποιο ειναι το αποτελεσμα; Το εγω αυτοεξαπαταται και σας εξαπατα και σας οδηγει στην αποτυχια και την μιζερη καθημερινη πραγματικοτητα γεματη παραπονα, γκρινια, δικαιολογιες, κριτικη, ανικανοποιητο..., τελικα μια κατασταση μετριοτητας και μιζεριας.
Δυο ελληνικες παροιμιες λενε: "Ποτέ δεν ειναι αργα", "Καλιο αργα παρα ποτέ".
Ο χρονος που περασε δεν ξαναγυριζει πισω. Αλλα δεν υπαρχει λογος να χασεις και τον υπολοιπο χρονο σου. Ο καλυτερος χρονος να ξεκινησεις μια ζωη πληροτητας και δημιουργικοτητας ειναι τωρα.
Αναρωτησου βαθια. Τι θελω πραγματικα απο την ζωη μου. Να συνεχισω αναμεσα σε μικροαπολαυσεις και μιζερια, μια ζωη που παντα κατι θα μου λειπει, παντα τα πραγματα δεν θα ειναι οπως θα ηθελα, που παντα κατι φταιει και δεν ειμαι ευτυχισμενος, ζωντανος, δημιουργικος και γεματος; Ή μια ζωη γεματη αρμονια, ζωντανια, δημιουργικοτητα, ευτυχια και πληροτητα;
Αν θελεις το δευτερο χρειαζεται να σταματησεις να εισαι αμελης, να τεμπελιαζεις και να μπεις σε δραση με συνεπεια, αποφασιστικοτητα, υπομονη και επιμονη. Τιποτα απο αυτο που κανουμε μεσα μας, για την ψυχη μας δεν παει χαμενο. Ολα τα αλλα θα χαθουν σε μια στιγμη οπως ερχεται ο κεραυνος εν αιθρια.