Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ
και η απάθεια την απελευθέρωση και
την ευδαιμονία του Είναι
Όταν κάποιος μέσω της διάκρισης, συνειδητοποιήσει πλήρως ότι οι αισθητηριακές
απολαύσεις είναι γεμάτες πίκρα, πόνο και ατέλειες, τότε γεννιέται φυσικά μέσα
του η απάθεια (αδιαφορία για τις απολαύσεις, μη-πόθος για τις απολαύσεις).
Η έντονη απάθεια φέρνει την απελευθέρωση και την μόνιμη εμπειρία της
ευδαιμονίας του Είναι.
Οι τέσσερις βαθμοί απάθειας
1. Ήπια
2. Μέτρια
3. Έντονη
4. Ύψιστη
Μόνο η έντονη απάθεια μας βοηθάει να παραμείνουμε στο πνευματικό μονοπάτι.
Στην ήπια απάθεια, ο νους θα περιμένει την ευκαιρία να μας οδηγήσεις ξανά
στα αντικείμενα που απολαμβάναμε προηγουμένως. Χωρίς έντονη απάθεια εύκολα μπορεί
να γυρίσουμε ξανά στις απολαύσεις και δύσκολα θα μπορέσουμε να φτάσουμε ξανά
επίπεδο που είχαμε φτάσει πριν την πτώση.
Γι' αυτό η απάθεια θα πρέπει να αναπτύσσεται συνεχώς, με επιμέλεια και
προσοχή μέχρι να γίνει έντονη.
Η ύψιστη απάθεια έρχεται με την αυτοπραγμάτωση (φώτιση, απελευθέρωση).
Σημείωση
Διαβάστε περισσότερα για την απάθεια στο άρθρο:
Και το πώς αναπτύσσεται η απάθεια στο άρθρο του Σουάμι Σιβανάντα (στα
αγγλικά)