Βιώνοντας την σιωπή, την αληθινή μας φύση ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Βιώνοντας την σιωπή, την αληθινή μας φύση

Μυστηριώδης είναι αυτή η σιωπή*, θαυμάσια είναι αυτή η σιωπή, ανέγγιχτη από οτιδήποτε είναι αυτή η σιωπή, πάντα παρούσα, ειρηνική και ευδαιμονούσα.

Αυτή η σιωπή είναι αυτό που είσαι! 

Σχόλιο 

Δεν αναφέρομαι στην σιωπή του νου, αλλά στην σιωπή που είναι πέρα από τον νου, και που είναι παρούσα ακόμη και όταν ο νους δεν σιωπά, όταν υπάρχουν σκέψεις στον νου.

Εάν κοιτάξετε προσεκτικά μέσα σας, θα δείτε ότι αυτή η σιωπή δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Είναι απεριόριστη. Ούτε αρχίζει από κάπου ούτε τελειώνει κάπου. Ούτε φεύγει ούτε έρχεται. Είναι ακίνητη, αμετάβλητη, άμορφη και άχρονη. Είναι πάντα παρούσα, ειρηνική, σιωπηλή και πλήρης στον εαυτό της. Δεν ενοχλείται, δεν επηρεάζεται, όταν ο νους και η καρδιά ταράσσονται. Το σώμα, η ζωτική ενέργεια, οι συναισθηματικές και οι νοητικές μεταβολές και εκδηλώσεις δεν την αγγίζουν ούτε την επηρεάζουν.

Δεν μπορείτε να την αγγίξετε, να την ελέγξετε ή να την χειριστείτε, είναι έξω από τον έλεγχο σας. Δεν μπορείτε ούτε να απομακρυνθείτε από αυτήν,  ούτε να έρθετε πιο κοντά της. Είναι πάντοτε μαζί σας, δεν σας αφήνει ποτέ μόνο/η σας. Είστε στενά συνδεδεμένοι με αυτό, Είσαστε ένα με αυτήν, Είσαστε αυτή! Αλλά προσοχή. Εσύ (το εγώ, το πρόσωπο, ο Γιώργος, η Ελένη, κ.λπ.), δεν είσαι Αυτή (η σιωπή, η εσωτερική σιωπηλή παρουσία), αλλά Αυτή η σιωπή, είναι Αυτό που Είσαι!

Μπορείτε να διαλογιστείτε στην σιωπή, επαναλαμβάνοντας αρχικά τις παρακάτω φράσεις (όλες ή τις δύο - τρεις από αυτές, αυτές που σας ταιριάζουν περισσότερο) ή να κάνετε τις προσωπικές σας επιβεβαιώσεις με βάση αυτές τις έννοιες. Αυτές οι φράσεις έχουν υψηλή δόνηση και βοηθούν τον νου να γίνει φωτεινός, διαυγής, να ησυχάσει, να συγκεντρωθεί και να έρθουμε σε επαφή με την αληθινή μας φύση,  την εσωτερική σιωπηλή παρουσία ή την σιωπή σε συντομία.

Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ, 

Είμαι καθαρή Συνειδητότητα,
Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ, 

Είμαι το σιωπηλό κενό, πάντα ειρηνικό και φωτεινό,

Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ,                                               

Είμαι η εσωτερική σιωπηλή παρουσία, πάντα ειρηνική, πλήρης, και ευτυχισμένη (ευδαιμονούσα), Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ, 

Είμαι η σιωπηλή παρουσία, γεμάτη φως, ειρήνη και άπειρη αγάπη,

Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ, 

Οοομμμ, ειρήνη, Οοομμμ, φως, Οοομμμ, αγάπη

Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ, 

Είμαι Μπράμαν, Οοομμμ Μπράμαν
Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ, 

Είμαι ο Ων

Οοομμμ, Οοομμμ, Οοομμμ, 

Επαναλαμβάνετε ήρεμα και αργά αυτές τις φράσεις νοιώθοντας τις και έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής. Μην προσπαθείτε να έχετε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, απλά διαπιστώστε ήρεμα ότι είναι εκεί, παρούσα. Στην αρχή που ο νους είναι σε κίνηση, ανήσυχος το ίδιο και η καρδιά, η εσωτερική σιωπή μπορεί να μην είναι τόσο φανερή αλλά καθώς θα επαναλαμβάνετε απαλά τις φράσεις, ο νους και η καρδιά σταδιακά θα ησυχάζουν και ο νους θα γίνεται σταθερός και εστιασμένος. Καθώς θα ησυχάζει ο νους και η καρδιά η σιωπή που είναι πέρα από τον νου, αλλά διαποτίζει (διαπερνά) τον νου θα γίνεται όλο και πιο φανερή.

Αν διαπιστώσετε ότι σφίγγεστε, ότι ο νους σας σφίγγεται, ότι κάνει έντονη προσπάθεια για να μείνετε προσηλωμένοι στις φράσεις ή να εμβαθύνετε στην σιωπή μέσα σας, (το οποίο πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή σας βγάζει από την κατάσταση της συγκέντρωσης και της ήρεμης επίγνωσης της σιωπής και σας εμποδίζει να εμβαθύνετε στην σιωπή), τότε αναρωτηθείτε ήρεμα: Τι χρειάζεται να προσπαθήσω για να βιώνω η σιωπή μέσα μου; ή Χρειάζεται να προσπαθήσω για να νιώθω την σιωπή μέσα μου;

Αναρωτηθείτε ήρεμα, και θα δείτε ότι επανέρχεστε αυθόρμητα και χωρίς καμία προσπάθεια στην ήρεμη επίγνωση της σιωπής. Κάντε το ίδιο κάθε φορά που διαπιστώνετε ότι ο νους σφίγγεται για να εστιαστεί και να εμβαθύνει στην σιωπή.

Αν κάποιες σκέψεις είναι έντονες και  σας τραβούν έντονα την προσοχή για να ασχοληθείτε μαζί τους, και συνεπώς να φύγετε από την συγκέντρωση στις φράσεις και την επίγνωση της σιωπής, τότε αναρωτηθείτε ήρεμα: Που υπάρχει αυτό (το αντικείμενο των σκέψεων, αυτό στο οποίο αναφέρονται οι σκέψεις) άμα δεν το σκέφτομαι;

Αναρωτηθείτε και στοχαστείτε σε σιωπή που υπάρχουν όλα αυτά που σας ελκύουν την προσοχή άμα δεν τα σκέφτεστε. Θα συνειδητοποιήσετε ότι όλα αυτά που σας φαίνονται τόσο πραγματικά και ενδιαφέροντα είναι απλά μόνο δημιουργήματα του νου. Συνειδητοποιώντας το αυτό, οι σκέψεις παύουν να ασκούν γοητεία επάνω μας και έτσι εύκολα ξαναγυρίζουμε στις φράσεις και στην επίγνωση της σιωπής. Αν παρά ταύτα οι σκέψεις επιμένουν, επαναλάβετε την ερώτηση και εμβαθύνετε σε αυτό τον στοχασμό μέχρι να συνειδητοποιηθεί ότι αυτό που θεωρείτε πραγματικότητα είναι απλά σκέψεις και τίποτα παραπάνω και ότι αν δεν το σκέφτεστε δεν υπάρχει.

Όταν τελικά μετά από κάποια ώρα ο νους ησυχάσει αρκετά, αφήστε τις φράσεις και παραμείνετε σε επίγνωση της σιωπής χωρίς να κάνετε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια. Εάν ο νους και η προσοχή φύγουν από την σιωπή, πείτε απαλά: Μπορώ να νοιώθω (αντιλαμβάνομαι, βιώνω) την σιωπή μέσα μου; Αυτό θα επαναφέρει τον νου και την προσοχή σας στην επίγνωση της σιωπής χωρίς να κάνετε καμία προσπάθεια. Κάθε φορά που ξεφεύγει ο νους και η προσοχή κάντε το ίδιο.

Αν και στην φάση αυτή, που έχετε εγκαταλείψει τις φράσεις και προσηλώνεστε  μόνο στην σιωπή, ο νους σφίγγεται για να συγκεντρωθεί και να εμβαθύνει στην σιωπή, ή υπάρχουν έντονες σκέψεις που σας τραβούν την προσοχή και σας κάνουν να ασχοληθείτε με αυτές, αντί να παραμένετε σταθερά σε επίγνωση της σιωπής, επαναλάβετε τις ερωτήσεις που πρότεινα παραπάνω.

Στο βαθμό που ο νους γαληνεύει και η αίσθηση του εγώ καταλαγιάζει, γίνονται όλο και πιο φανερά μέσα μας η αβυθομέτρητη ειρήνη, η πληρότητα και η μακαριότητα της σιωπής. Γινόμαστε όλο και πιο συνειδητοί της άχρονης ευτυχίας και ελευθερίας που πάντοτε είναι μαζί μας αλλά εξ αιτίας της εξωστρέφειας του νου και της προσοχής, της σχεδόν συνεχούς κίνησης του νου και της καρδιάς και της απροσεξίας δεν αντιλαμβανόμαστε.

Το να βιώνουμε σταθερά την πάντα παρούσα ελευθερία και ευδαιμονία της ψυχής μας,  εξαρτάται από το πόσο πολύ το θέλουμε, και το πόσο πολύ ασκούμαστε καθημερινά για να το πετύχουμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός που το θέλει διακαώς, αυτός που δίνεται ολόψυχα σε αυτό, ότι κάποια ημέρα θα είναι ελεύθερος από το εγώ και τις δυστυχίες του, και θα είναι εδραιωμένος στην αιώνια ειρήνη και ευδαιμονία της πνευματικής του φύσης.