ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
Όλα όσα αναφέρονται παρακάτω σχετίζονται με την χαμηλή αυτοαξία, το αίσθημα κατωτερότητας, την χαμηλή αυτοπεποίθηση, την υπερηφάνεια και την υπόληψη, και αφορούν όλους εκτός από τους απελευθερωμένους.
Μας τρώει πολύ ενέργεια, περιορίζει την δημιουργικότητα μας, στερεί την ελευθερία μας και την χαρά της ζωής -την βίωση αγάπης, ειρήνης, πληρότητας-, το γεγονός ότι νοιαζόμαστε (είναι ζωτικής σημασίας για το εγώ μας) το τι νομίζουν, τι θα πουν, τι λένε, τι θα σκεφτούν ή σκέφτονται οι άλλοι για εμάς, και επίσης πως θα το πάρουν, αν θα συμφωνούν, ή θα εγκρίνουν την άποψη μας, τις αποφάσεις μας, τις συμπεριφορές μας, τις δράσεις μας.
Φοβόμαστε, διστάζουμε να πούμε τη γνώμη μας την άποψη μας ή αν την πούμε μπορεί να νοιώσουμε αμφιβολίες, φόβο, ενοχές, ντροπή, δυσαρέσκεια και θυμό επίσης, αναλόγως με το πώς αντέδρασαν οι άλλοι.
Διστάζουμε, φοβόμαστε να κάνουμε πράγματα να πάρουμε πρωτοβουλίες, να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις για την ζωή μας, τελικά να ζήσουμε όπως θέλουμε και καταλαβαίνουμε.
Ακόμη και αν κάνουμε λάθος αν πάρουμε λάθος αποφάσεις είναι προτιμότερο να ζήσουμε ελεύθεροι από το φόβο της υπόληψης και το τι θα νομίζουν ή θα πουν οι άλλοι διότι έτσι θα μάθουμε από πρώτο χέρι αν αυτά που θέλουμε να κάνουμε ή να ζήσουμε έχουν πράγματι αξία ή όχι . Αλλιώς ζούμε σαν 'παράλυτοι' ή 'ανάπηροι', δεν μπορούμε να χαρούμε την ζωή, να εκφράσουμε την δημιουργικότητα μας, να ζήσουμε με αγάπη, ειρήνη και ελευθερία και σε ενότητα με όλους και όλα.
Δεν αξίζουμε λιγότερο την αγάπη και την αποδοχή αν έχουμε λάθος άποψη, αν παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος, αν πάρουμε λάθος αποφάσεις, αν συμπεριφερθήκαμε εγωϊστικά, ή αν κάνουμε λάθος δράσεις. Όσο είμαστε σε διαδικασία εξέλιξης είναι αδύνατον να αποφευχθούν όλα τα παραπάνω. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, και από κάθε εμπειρία για να μην προκαλούμε άσκοπο πόνο στον εαυτό μας και στους άλλους.
Είναι αναγκαίο να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, τις ικανότητες μας, την δημιουργικότητα μας, την ευφυΐα μας, τις κρίσεις μας, τις ανάγκες μας, όπως επίσης να αποδεχτούμε και να συμφιλιωθούμε με τις αδυναμίες μας και τις κατώτερες εγωιστικές απόψεις του νου μας για να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από αυτές και να εξελιχθούμε σε όντα φωτός αγάπης ειρήνης και να βιώνουμε πληρότητα, ελευθερία και ευτυχία στη ζωή μας.
Μας στερεί την ελευθερία, την χαρά, την δημιουργικότητα και την αγάπη το να στηρίζουμε την ζωή μας στο τι πιστεύουν και τι θεωρούν καλό ή όχι οι άλλοι, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένοι και εγκλωβισμένοι από τους δικούς τους προγραμματισμούς. Ακόμη κι αν χρειαστεί να πονέσουμε από λάθος επιλογές για να μάθουμε, είναι προτιμότερο από το να ζούμε 'ανάπηροι' ή 'παράλυτοι' και δυστυχισμένοι, εξ αιτίας του ότι βασίζουμε την ζωή μας στην γνώμη και στην εικόνα που έχουν ή φανταζόμαστε ότι έχουν οι άλλοι για εμάς (ζούμε φοβισμένοι και εξαρτημένοι).
Παρά ταύτα, αυτό δεν σημαίνει ότι λέμε ή κάνουμε ότι μας έρθει στο κεφάλι χωρίς να το εξετάσουμε και να το κατανοήσουμε. Δεν σημαίνει ότι αν χρειαστεί δεν θα ζητήσουμε την άποψη και την βοήθεια κάποιου που θεωρούμε ότι μπορεί να μας βοηθήσει. Το να μην ξέρουμε κάτι ή πολλά πράγματα, δεν σημαίνει ότι δεν αξίζουμε ή ότι είμαστε κατώτεροι., Επίσης δεν μειώνεται η αξία μας όταν ζητάμε βοήθεια ή ρωτάμε. Προσέξτε μόνο ποιους ρωτάτε, δεν είναι όλοι (οι περισσότεροι) σε θέση να μας συμβουλεύουν σωστά. Και επίσης εξετάστε την συμβουλή για να την κατανοήσετε και όχι να την δεχτείτε αμάσητα.
Το να μάθουμε να ακούμε την καρδιά μας (Ψυχή μας) είναι επίσης σημαντικό διότι συμβαίνει να μην μπορούμε πάντοτε να καταλάβουμε νοητικά αν κάτι είναι καλό ή όχι για εμάς. Η καρδιά μας (η ψυχή μας) το ξέρει. Αλλά θα πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε να ξεχωρίζουμε αν αυτό που νοιώθουμε είναι της καρδιάς μας (Ψυχής μας) ή κάποιου συναισθήματος που μας ξεγελά.
Επίσης αν δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας σημαίνει ότι χρειαζόμαστε ακόμη εμπειρίες και πόνο για να μάθουμε τι έχει αξία στην ζωή και τι όχι, για να μάθουμε πως μπορούμε να ζούμε συνειδητά και πως να μεταμορφώνουμε συνειδητά τον εαυτό μας.
Όταν νοιαζόμαστε για την έγκριση των άλλων (τι λένε, τι νομίζουν, τι σκέφτονται άλλοι για εμάς, κ.λπ.) κάνουμε περιοριστικές σκέψεις που συνοδεύονται από ενεργειακή και συναισθηματική συρρίκνωση (εμπεριέχει συναισθήματα αγωνίας, φόβου, ντροπής, ανασφάλειας, ενοχών, μαζί ίσως με δυσαρέσκεια και θυμό).. Αυτά μας περιορίζουν την αντίληψη και την ενέργεια μας, μας παραλύουν, μας κάνουν να χάνουμε ακόμη περισσότερο τον εσωτερικό προσανατολισμό μας, να είμαστε σε σύγκρουση με αυτό που νιώθουμε πιστεύουμε, θέλουμε να κάνουμε, κάνουμε ή κάναμε. Σε αυτήν την κατάσταση δεν μπορούμε να ζούμε με χαρά, δημιουργικότητα, ελευθερία, αγάπη ειρήνη και πληρότητα.
Αυτός ο μηχανισμός και προγραμματισμός (βασισμένος στην χαμηλή αυτοαξία και αυτοπεποίθηση) σε κάποιους είναι πολύ δυνατός και σε άλλους λιγότερο δυνατός, αλλά υπάρχει σε όλους. Αλλά και σε εμάς τους ίδιους άλλες φορές εκδηλώνεται πιο έντονα και άλλες φορές λιγότερο έντονα λιγότερο έντονα. Ακόμη και η παραμικρή σκέψη ή ενεργειακή και συγκινησιακή αντίδραση υποδηλώνει την ύπαρξη του προγραμματισμού αυτού, η οποία δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Δεν πρέπει αν ξεγελιόμαστε και να νομίζουμε πως είναι λίγο. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε την έκταση του προγραμματισμού είτε από έλλειψη ικανότητας να μας να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας, είτε επειδή με ασυνείδητο τρόπο το κρύβουμε στο υποσυνείδητο και δεν το αφήνουμε να βγει στην επιφάνεια. Αν θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι και ευτυχισμένοι είναι αναγκαίοι να εξετάσουμε σε βάθος αυτόν τον προγραμματισμό (νοητικό και συναισθηματικό) και να τον εξαλείψουμε από τον ψυχισμό μας πλήρως.
Βασικά σημεία εργασίας
Πρώτον θα πρέπει με την δική μας γνώση, διάκριση, στοχασμό, κατανόηση και αξίες να καταλήξουμε αν είναι ορθό ή όχι αυτό που πιστεύουμε ( άποψη μας, ή τα πιστεύω μας), αυτό που θέλουμε να πούμε ή να κάνουμε.
Δεύτερον να ερευνήσουμε, να κατανοήσουμε και να εξαλείψουμε τον υποσυνείδητο προγραμματισμό-ανάγκη να έχουμε την έγκριση, την αποδοχή, την σύμφωνη γνώμη ή άποψη των άλλων, για να νοιώσουμε ασφάλεια, σιγουριά, χαλαρότητα και επίσης να εφαρμόσουμε μεθόδους και τεχνικές για να εξαλείψουμε το ενεργειακό και συναισθηματικό αίσθημα συρρίκνωσης,. δηλαδή την ενεργειακή συναισθηματική ενεργειακή φόρτιση που συνδέεται με την πεποίθηση αυτή, τις σκέψεις και τον νοητικό προγραμματισμό και εμπεριέχει αγωνία, φόβο, ενοχές, ντροπή, αίσθημα κατωτερότητας, ανικανότητας.
Να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε ότι πράγματι υπάρχει μέσα μας η τάση ή ο προγραμματισμός να εξαρτόμαστε από την γνώμη των άλλων για εμάς. Δηλαδή το πώς νοιώθουμε, τι θα πούμε, τι θα κάνουμε και πως συμπεριφερόμαστε επηρεάζεται από την γνώμη, των άλλων, από το αν τους αρέσει ή όχι κ.λπ.
Να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε ότι ένα κομμάτι του εγώ μας νοιάζεται πολύ για το τι πιστεύουν (ή νομίζουμε ότι πιστεύουν), τι νομίζουν (η μπορεί να νομίζουν), λένε (η μπορεί να λένε) οι άλλοι για εμάς και φοβάται την απόρριψη, με οποιοδήποτε μορφή και αν αυτή εκδηλωθεί, (απλά και με ένα μορφασμό, μια λέξη, ή με μια απλή κουβέντα.
Η παραδοχή και η αποδοχή είναι από τα θεμελιώδη βήματα για να ερευνήσουμε τον εαυτό μας και να ελευθερωθούμε από τους υποσυνείδητους, και όχι μόνο, προγραμματισμούς.
Να το παρατηρήσουμε ποτέ εκδηλώνεται και πως λειτουργεί. Σε ποιες περιστάσεις και με ποια θέματα (σε σχέση με την εμφάνιση μας, σώμα, μαλλιά, ντύσιμο μας, τις απόψεις μας, τα πιστεύω μας, τα αποκτήματα μας, τις γνώσεις μας, το μορφωτικό μας επίπεδο, κ.λπ.). Πως ταυτιζόμαστε με αυτό. Πώς κινείται η ενέργεια μέσα μας όταν εκδηλώνεται, πως περιορίζεται η σκέψη μας, τι συμβαίνει στο σώμα μας (αμήχανες κινήσεις, μορφασμοί κ.λπ.), πως συμπεριφερόμαστε, κ.λπ.
Να δούμε πως οι σκέψεις ταυτίζονται με το συναίσθημα, να βιώσουμε πλήρως το συναίσθημα.
Να δούμε ότι μέσα μας κάτι παραμένει ανέγγιχτο από αυτές τις περιοριστικές σκέψεις κα την συναισθηματική συρρίκνωση και προσπαθήσουμε να δούμε το συναίσθημα όντας σε επαφή με αυτό το μέρος του εαυτού μας που δεν αγγίζεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα.
Να στοχαστούμε το κακό που μας κάνει. Που μας κάνει να Βιώνουμε συρρίκνωση, φόβο, ενοχές, αγωνία, ξεχωριστότητα, απομόνωση, χάνουμε την χαρά, ελευθερία, την ειρήνη, την αγάπη κ.λπ.
Πώς μας μπλοκάρει και δεν μπορούμε να δράσουμε ελεύθερα άρα δημιουργικά αποτελεσματικά, δεν απολαμβάνουμε τη ζωή μας.
Να κάνουμε πράγματα για να αυξήσουμε την αυτοπεποίθηση μας. Να βάλουμε σε δράση την δημιουργικότητα μας.
Να κάνουμε μια συνολική εργασία για την εξάλειψη των διάφορων εγωϊκών τάσεων, προγραμματισμών, αρνητικών συναισθημάτων, λανθασμένων πεποιθήσεων κ.λπ.
Να αποκτήσουμε συνειδητή επαφή με την αλήθεια μέσα μας, με τον πνευματικό μας Εαυτό.. Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να αποσπαστούμε, αποταυτιστούμε, από τον κατώτερο εαυτό μας και η εργασία της εξάλειψης είναι δύσκολη και δεν μπορεί να προχωρήσει σε βάθος για όσο είμαστε ταυτισμένοι με το εγώ μας και τις διάφορες απόψεις του.
Όποιος εξαλείψει, την υπόληψη, την ανάγκη έγκρισης, επιβεβαίωσης από τους άλλους, και ελευθερωθεί τελείως από το να νοιάζεται το πώς τον βλέπουν ή τι νομίζουν οι άλλοι για αυτόν, έχει κάνει την μισή εργασία με τον εαυτό του. Η άλλη μισή είναι να εξαλείψει την επιθυμία για απολαύσεις και κοσμικές επιτυχίες (αν και το δεύτερο σχετίζεται επίσης με την αυτοαξία και με την υπόληψη).