Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ
ΝΟΥ
Όλα υφίστανται στον
νου. Οι χαρές μας, οι λύπες μας, κι ο κόσμος όλος βρίσκονται στον νου μας. Από τον νου ξεκινάνε όλα και
στον νου τελειώνουν. Ο νους φτιάχνει και γκρεμίζει κόσμους στο ανοιγόκλεισμα
ενός ματιού.
Ο νους μπορεί να
είναι ένας καλός υπηρέτης ή ένας τύραννος. Όταν λειτουργεί ανεξάρτητα από την
διάκριση, την συνειδητή θέληση μας και την αληθινή μας φύση, και με βάση τους
προγραμματισμούς του, τις κατώτερες επιθυμίες, την ταύτιση, την προβολή και τις
προσκολλήσεις γινόμαστε δούλοι του νου και υποφέρουμε. Όταν υποτάξουμε τον νου,
με συνειδητές πειθαρχίες, τον έλεγχο των αισθήσεων, την διάκριση, την συνεχή
εξάσκηση στον διαλογισμό, την προσευχή, την επανάληψη μάντρα και του ονόματος
του Θεού κ.λπ. τότε γίνεται φίλος και υπηρέτης μας και ζούμε με ειρήνη,
ικανοποίηση, ευτυχία και ενότητα.
Αν δεν έχουμε
κυριαρχήσει στον νου μας, αν δεν έχουμε γίνει αφέντης του νου μας, αν αγόμαστε
και φερόμαστε από τον νου μας, το να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας είναι
απλά μια ψευδαίσθηση. Για να ζούμε κύριοι του εαυτού μας, και να ζούμε σε αρμονία
με την αληθινή μας φύση. με αγάπη και ειρήνη, είναι απαραίτητο να
μεταμορφώσουμε και να υποτάξουμε τον νου ώστε να είναι εργαλείο μας και όχι αφέντης μας.
Ο νους μπορεί να
υποταχτεί με τον έλεγχο των αισθήσεων, την συγκέντρωση, την απάθεια για τις
αισθητηριακές εμπειρίες που αποκτάται με την διάκριση και την συνεχή προσήλωση του νου στην πηγή του, την
σιωπηλή ζωντανή παρουσία μέσα μας (Συνειδητότητα).
Με την συνεχή
άσκηση ο νους γίνεται γαλήνιος, φωτεινός, παραμένει φυσικά αποσπασμένος από τα αντικείμενα των αισθήσεων,
σταματά να θυμάται, να φαντάζεται και να αναζητά τα αντικείμενα των αισθήσεων και παραμένει
εστιασμένος στην πηγή του. Κάποια ευλογημένη στιγμή αποταυτιζόμαστε από τον νου και το εγώ και αφυπνιζόμαστε
στην αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα). Συνειδητοποιούμε ότι είμαστε το φως της
Συνειδητότητας, η σιωπηλή ζωντανή παρουσία που είναι πέρα από τον νου, πάντα ειρηνική,
πλήρης, ελεύθερη και ευδαιμονούσα.
Με την συνεχή
άσκηση και τον διαλογισμό, ο νους συγχωνεύεται πλήρως στην Συνειδητότητα,
διαλύεται το εγώ πλήρως μαζί με όλα του τα παρακλάδια. Όντας αγνός ο νους
γίνεται το μέσο (το όργανο) για να βιώσουμε και να εκφράσουμε την ειρήνη, την
ευδαιμονία, την αγάπη, την σοφία και την δημιουργικότητα της αληθινής μας
φύσης, (Είναι, Συνειδητότητα, Πνεύμα, Άτμαν).