Η ΑΥΤΕΠΙΓΝΩΣΗ, Η ΜΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ
Η ανάπτυξη του εγώ σε όλες του τις εκφράσεις και των
διάφορων υποσυνείδητων προγραμματισμών (που είναι η αιτία της μιζέριας και της
δυστυχίας μας), δημιουργείται εξ αιτίας της άγνοιας (μη επίγνωσης της αληθινής
μας φύσης) και της ταύτισης με το σώμα, τις αισθήσεις, τον νου και τα
αντικείμενα των αισθήσεων.
Οπότε η πνευματική εργασία έχει σκοπό να αποκτήσουμε
επίγνωση της αληθινής μας φύσης (αυτεπίγνωση), το οποίο προϋποθέτει να
σταματήσουμε την ταύτιση ( με το σώμα, τις αισθήσεις, τον νου και τα
αντικείμενα των αισθήσεων) και να πετύχουμε την διάλυση του εγώ και όλων των
εκφράσεων του ώστε να εδραιωθούμε πλήρως στην αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα,
εσωτερική σιωπηλή παρουσία).
Το κέντρο της πνευματικής ζωής, δηλαδή του δρόμου προς
την ελευθερία, την αλήθεια, την πληρότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την σοφία και
την ευδαιμονία είναι να σταματάμε από στιγμή σε στιγμή την ταύτιση με το σώμα
και το νου (σε όλες του τις εκφράσεις: σκέψεις, συναισθήματα, φαντασίες,
προβολές) και να εμβαθύνουμε στην αυτεπίγνωση. Είναι να εξαλείφουμε τις εγωϊκές
ενέργειες και να ελευθερώνουμε χώρο στο νου, ώστε να μπορούμε να βιώνουμε όλο
και πιο καθαρά, χωρίς διακοπές και αβίαστα την ειρήνη και την ευδαιμονία της
Ύπαρξης, (του Είναι) μας.
Η αυτεπίγνωση, το σταμάτημα των ταυτίσεων και η διάλυση
του εγώ πάνε χέρι χέρι μέχρι το τέλος του δρόμου, δηλαδή μέχρι το εγώ να
διαλυθεί εντελώς και να ταυτιστούμε πλήρως με το Είναι μας.
Για να τα πετύχουμε τα παραπάνω,
απαιτείται αρχικά μεγάλη προσπάθεια εξ αιτίας της δύναμης του εγώ και της
αντίστασης που προβάλει, της έλλειψης εμπειρίας και γνώσης. Σταδιακά όμως καθώς
αναπτυσσόμαστε και αυξάνεται η ικανότητα μας στο να εφαρμόζουμε τις διάφορες
πρακτικές η επίτευξη τους θα γίνεται όλο και πιο αβίαστα μέχρι που θα γίνουν
φυσικά όπως η αναπνοή μας. Έτσι ενώ στην αρχή η ταύτιση και το ξέχασμα του
Εαυτού μας είναι η φυσική μας κατάσταση αργότερα η απόσπαση (η μη ταύτιση) και
η αυτεπίγνωση θα είναι η φυσική μας κατάσταση.
Για να σταματήσουμε την ταύτιση απαιτείται συνεχής
εγρήγορση, συνειδητή προσοχή, διάκριση και ενθύμηση του εαυτού μας. Η ενθύμηση
του εαυτού μας (αυτεπίγνωση) δεν αναφέρεται στο σώμα, αλλά στην εσωτερική
σιωπηλή παρουσία. Παρά ταύτα το σώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο να
ξεταυτιζόμαστε από τον νου και να αποκτούμε επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας
μέσα μας.
Ειδικά τα πρώτα χρονιά που ξεκινάει κάνεις την αυτογνωσία
και η συνήθεια της ταύτισης είναι δυνατή απαιτείται έντονη σταθερή προσπάθεια
και μεγάλη εφευρετικότητα για να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να σταματάμε την
ταύτιση και να μην παραμένουμε σε κατάσταση ταύτισης.
Αν δεν έχουμε μια άγκυρα να πιαστούμε τότε η ταύτιση
είναι και αναπόφευκτη και δύσκολο να την σταματήσουμε να συμβαίνει. Αυτή η
άγκυρα είναι το κέντρο της ύπαρξης μας. Η εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Στις
αρχές αλλά και για όλη την πορεία για όσους έχουν κλίση προς αυτό η επανάληψη
ενός μάντρα ή η επανάληψη του ονόματος του Θεού είναι ίσως ο
αποτελεσματικότερος τρόπος να μην ταυτιζόμαστε με τον νου και να θυμόμαστε την
εσωτερική σιωπηλή παρουσία.
Όλες οι τεχνικές, οι ασκήσεις και οι πρακτικές έχουν
σκοπό να πετύχουμε την μη ταύτιση, την συνεχή ενθύμηση του Εαυτού μας(
αυτεπίγνωση), την διάλυση του εγώ και τελικά την εδραίωση μας στην αληθινή μας
φύση.
Να θυμάστε ότι δεν αρκεί να επαναλαμβάνετε μηχανικά αυτά
που μάθατε. Χρειάζεται να γίνετε ερευνητές και εφευρέτες και να ξεδιπλώσετε την
εσωτερική σας σοφία και να βρείτε τους δικούς τρόπους να αντιμετωπίσετε το
πολυδιάστατο εγώ που ειδικά στην αρχή αντιστέκεται και αντιδρά δυνατά γιατί δεν
θέλει να εγκαταλείψει τις ψευδαισθήσεις και τις συνήθειες του.
Επίσης θα πρέπει να βρείτε και δικούς σας τρόπους για να
πετύχετε τους στόχους σας. Πάντα έχει μεγαλύτερη δύναμη, αποτελεσματικότητα και
αξία αυτό που εμείς βρίσκουμε διότι αυτό πηγάζει από μέσα μας και για αυτό
είναι πλήρως κατανοητό σε εμάς και το χειριζόμαστε με μεγαλύτερη ευχέρεια.
Επίσης αυτό που εμείς βρίσκουμε για να επιτύχουμε κάποιο στόχο, προέκυψε από
τις δίκες μας ανάγκες και προκλήσεις που είχαμε να αντιμετωπίσουμε και για αυτό
και ανταποκρίνεται καλυτέρα και αποτελεσματικότερα στις ανάγκες μας.
Τέλος, μαζί με το σταμάτημα της ταύτισης και την
αυτεπίγνωση, κεντρικό μέρος της μεταμόρφωσης του εαυτού μας είναι η ανάπτυξη
των ανώτερων ικανοτήτων του νου (με ύψιστες την διάκριση και την απάθεια,
-αταραξία), η μελέτη, η έρευνα, η παρατήρηση, του νου σε όλα τα επίπεδα, με
σκοπό να κατανοήσουμε και να εξαλείψουμε το εγώ με όλες τις εκφράσεις του.
Η διάλυση των εγωϊκών τάσεων, που είναι τροποποιήσεις του
εγώ, είναι απαραίτητη διότι αυτές είναι που προκαλούν την ταύτιση με το σώμα,
το νου και τα αντικείμενα των αισθήσεων αλλά και την δυστυχία μας. Είναι
απαραίτητο να διαλύσουμε σταδιακά τις διαφορές απόψεις του εγώ για να μπορούμε
όλο και ευκολότερα και για περισσότερο χρόνο να παραμένουμε σε αυτεπίγνωση και
να βιώνουμε την πληρότητα, την ελευθερία, την ειρήνη και την ευδαιμονία του
Είναι. Όσο διαλύεται το εγώ τόσο περισσότερο ο νους γίνεται διαυγής, φωτεινός,
σταθερός και εστιασμένος και επανέρχεται η αρμόνια στα διαφορά επίπεδα της
ύπαρξης μας (σώμα, ενεργεία, συναίσθημα, νους) με αποτέλεσμα να μειώνεται η
δυστυχία και να αυξάνεται η ικανότητα μας να παραμένουμε στο κέντρο μας και να
ζούμε με ειρήνη, πληρότητα, ικανοποίηση, ενότητα δημιουργικότητα.