Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ
Όλα αυτά που βιώνουμε ως ευτυχία,
ευχαρίστηση, απόλαυση, λύπη, μιζέρια, δυστυχία, φόβο, θυμό κ.λπ.. σχετίζονται
με την αλληλεπίδραση που έχουμε με ανθρώπους, πράγματα, συμβάντα, καταστάσεις
έξω από εμάς.
Επειδή ο εξωτερικός κόσμος είναι
μεταβαλλόμενος και επειδή όταν στρεφόμαστε προς αυτόν ταυτιζόμαστε και προσκολλιόμαστε στις μορφές και στις ιδιότητες αυτών, εκ των πραγμάτων θα
πρέπει να υποφέρουμε όλες τις συνέπειες της ταύτισης και της προσκόλλησης που
είναι ο φόβος, ο θυμός, το ανικανοποίητο, η βαρεμάρα, η αγωνία, το άγχος, η
στεναχώρια, η ζήλια, η αίσθηση εγκατάλειψης, έλλειψης, το μίσος, η απληστία, η
υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η πικρία κ.λπ.
Αν στραφούμε στην καρδιά μας, (όχι στο
συναίσθημα μας), αλλά στο κέντρο της Ύπαρξης μας, θα διαπιστώσουμε ότι εκεί,
ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει έξω, υπάρχει συνεχώς και πάντα αδιασάλευτη Ειρήνη, Μακαριότητα (Ευδαιμονία), Πληρότητα,
Ελευθερία χωρίς όρια.
Οπότε η εμπειρία μας εξαρτάται από το που
στρέφουμε την προσοχή και το νου μας.
Αν είμαστε σταθερά εστιασμένοι μέσα μας θα
βιώνουμε Ειρήνη, Πληρότητα και Ευδαιμονία ανεξάρτητα αν τα πράγματα είναι
'καλώς' ή 'κακώς' κείμενα σύμφωνα με τις απόψεις του κατώτερου νου.
Αν είμαστε στραμμένοι προς τα έξω είμαστε
υποχρεωμένοι να βιώνουμε μια ζωή με στιγμές ευχάριστες, δυσάρεστες, πάθους,
απολαυστικές, επώδυνες ανικανοποίητου, βαρεμάρας, μιζέριας, δυστυχίας, και
στιγμές φευγαλέας ευτυχίας.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι ακόμη και αν
αποφασίσουμε να στραφούμε προς τα μέσα για να βιώσουμε την αληθινή μας φύση, το
εγώ μας και ο κατώτερος νους από συνήθεια, εθισμό και προσκόλληση θα
αντιστέκεται σε αυτό και θα προσπαθεί συνεχώς να μας σπρώξει προς τα
αντικείμενα των αισθήσεων. Και επειδή του στερούμε από τις ευχαριστήσεις και
τις απολαύσεις για να αφιερώσουμε χρόνο στην άσκηση θα μας δημιουργήσει
δυσαρέσκεια και διάφορά δυσάρεστα συναισθήματα για να μας αναγκάσει να
ενδώσουμε και να γυρίσουμε πίσω στις παλιές 'καλές' συνήθειες του.
Μέχρι λοιπόν να εξαγνιστεί ο νους αρκετά από
την ράτζας και τάμας γκούνας και να υπερισχύσει η σάττβα γκούνα που από τη φύση
της αναζητά την αρμονία, την ειρήνη, το φώς και την αγάπη θα υπάρχει μια μάχη
ανάμεσα στον κατώτερο ρατζασοταμασικό νου και τον σαττβικό νου.
Αυτή η περίοδος είναι η πιο κρίσιμη και η πιο
δύσκολη γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αντίσταση του εγώ, να
εγκαταλείψουμε την ζώνη άνεσης, την βόλεψη, να εγκαταλείψουμε τις άσκοπες παρέες και το χάσιμο χρόνου σε μάταιες ευχάριστες για το
ενασχολήσεις, να κάνουμε αυτοπειθαρχίες και πράγματα που για το ρατζασοταμασικό
εγώ δεν είναι ευχάριστα απολαυστικά και επίσης να βιώσουμε συνειδητά τον πόνο
που αποφεύγαμε να αντιμετωπίσουμε τόσα χρόνια ξεγελώντας τον εαυτό μας με
απολαύσεις και διασκεδάσεις.
Αυτό το στάδιο που είναι απαιτητικό και
ακανθώδες και για αυτό παρότι πολλοί είναι που ασχολούνται με την
πνευματικότητα λίγοι είναι αυτοί που είναι διατεθειμένοι να το περάσουν δίνοντας
όλο τους τον εαυτό σε αυτήν την προσπάθεια.