Η
δυστυχία έχει ως κύριες αιτίες την επιθυμία και την υπερηφάνεια
Η επιθυμία για
αισθητηριακές εμπειρίες, απολαύσεις, χρήματα, φήμη, δόξα, αναγνώριση, επιβεβαίωση, κ.λπ. (που προέρχεται από την ράτζας γκούνα),
είναι η αίτια που ο νους τριγυρίζει έξω και δεν παραμένει ήρεμος και
εστιασμένος στην καρδιά ώστε να βιώνουμε την ειρήνη, την πληρότητα και την
ευδαιμονία της θεϊκής μας φύσης (Ψυχή, Πνεύμα, Συνειδητότητα).
Η επιθυμία
αναπτύσσεται από την πρώτη μέρα που βυζαίνουμε το γάλα στο στήθος της μάνας
μας. Και λέω αναπτύσσεται διότι ο σπόρος προϋπάρχει από τις προηγούμενες
ενσαρκώσεις μας.
Στο παρακάτω
βίντεο δύο μωρά τσακώνονται για το ποιος θα απολαύσει το μπιμπερό. Η σειρά
είναι: Απόλαυση, επιθυμία, θυμός, μάχη. Αυτή η κατάσταση ενδυναμώνεται με την
επανάληψη και γίνεται λαιμαργία, λαγνεία, πάθος, προσκόλληση, εθισμός και οι
μεταμορφώσεις της επιθυμίας που είναι: απληστία, αρέσκεια, απαρέσκεια,
γοητεία, απογοήτευση, ανυπομονησία, δυσαρέσκεια, εκνευρισμό, θυμός, μίσος,
αγωνία, άγχος, φόβο, στεναχώρια, πικρία, κατάθλιψη και μια σωρεία άλλων εγωϊκών
καταστάσεων.
Επισημαίνω ότι η επιθυμία είναι που μετατρέπτεται σε όλες τις εγωϊκές
τάσεις και τα αρνητικά συναισθήματα που μας προκαλούν πόνο και δυστυχία.
Αν θέλετε να
δείτε ξεκάθαρα το πως λειτουργεί η επιθυμία κόψτε την ζάχαρη, το αλάτι και κάθε
γλυκό για λίγες μέρες καθώς και οποιαδήποτε αισθητηριακή καθημερινή συνήθεια
σας ευχαριστεί (καφές, τσιγάρο, τηλεόραση, ιντερνέτ κ.λπ.), και θα διαπιστώσετε
πολύ ευκολά τι ακριβώς είναι η επιθυμία και τι δυστυχία σας δημιουργεί. Θα
διαπιστώσετε πολύ γρήγορα πως εξ αιτίας της μη εκπλήρωσης των παραπάνω
επιθυμιών και απολαύσεων η επιθυμία μεταμορφώνεται κατ' αρχάς στην αίσθηση
ανικανοποίητου, σε εκνευρισμό, δυσαρέσκεια, ανησυχία και αν συνεχίζατε να μην
ικανοποιείτε τις απολαύσεις για αλμυρό, γλυκό κ.λπ. θα έχετε μια συνεχή
δυσθυμία μέχρι και κατάθλιψη.
Η δεύτερη αίτια
της δυστυχίας είναι η υπερηφάνεια, η χαμηλή αυτοαξία (αίσθημα κατωτερότητας)
που προσλαμβάνουν μέσα μας την μορφή της επιθυμίας για φήμη και αναγνώριση, την
ανάγκη να μας αποδέχονται (αναζητάμε την
αποδοχή της εμφάνισης μας, των ιδεών και απόψεων μας, των επιλογών μας, των δράσεων μας
κ.λπ.), το να νοιαζόμαστε, αγωνιούμε, αγχωνόμαστε, τι γνώμη ή άποψη έχουν οι
άλλοι για εμάς, τι θα λένε οι άλλοι για εμάς (υπόληψη), και βέβαια ο φόβος της
απόρριψης, της κριτικής και ο φόβος να μην μας μειώνουν με κάποιο τρόπο. Και
αυτά καταλήγουν είτε στην μάχη είτε στην φυγή είτε και στα δύο, κατά περίπτωση
και αυτό εκδηλώνεται μέσα μας ως δυσαρέσκεια, ευερεθιστικότητα, εκνευρισμό, θυμό, μίσος,
επιθετική συμπεριφορά, ή στο κλείσιμο στον εαυτό μας, απομόνωση, μοναξιά, φόβο
επικοινωνίας και μοιράσματος κ.λπ.
Κεντρική αίτια
όλων των παραπάνω είναι η άγνοια της αληθινής μας φύσης (Ψυχή, Πνεύμα,
Συνειδητότητα) και η ταύτιση με το σώμα και τις κατώτερες συγκινήσεις, τις
σκέψεις, τις πεποιθήσεις, τις απόψεις, τις αντιλήψεις, τις πίστεις, τις ιδέες.