Η αίσθηση ανικανοποίητου και κενού ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η αίσθηση ανικανοποίητου και κενού   

Το να θέλω κάτι άλλο από αυτό που έχω τώρα μπροστά μου και να μην βιώνω πληρότητα,  ικανοποίηση (δηλ. να νοιώθω ότι κάτι μου λείπει ή ένα κενό, βαρεμάρα, ή μια δυσαρέσκεια)  είναι ο πυρήνας το εγώ.

Αν γίνετε λίγο πιο προσεκτικοί μέσα σας, θα διαπιστώσετε ότι κάθε λίγο και λιγάκι ξεπετάγεται αυτή η δυσάρεστη αίσθηση (δηλ. να νοιώθετε ότι κάτι σας λείπει ή ένα κενό, βαρεμάρα, ή μια δυσαρέσκεια) , πολλές φορές πολύ ανεπαίσθητα κι άλλες έντονα και αμέσως μετά η παρόρμηση να κάνετε  κάτι ευχάριστο, απολαυστικό, κάτι ενδιαφέρον (σύμφωνα με τους προγραμματισμούς και τις προσκολλήσεις του εγώ σας), για να γεμίσετε το κενό και να ξεφύγετε  από την δυσάρεστη κατάσταση την δημιουργημένη από το ρατζασοταμασικό εγώ.

Να γνωρίζετε ότι και η δυσάρεστη αίσθηση  (ανικανοποίητο, κενό, βαρεμάρα, έλλειψη) και η παρόρμηση να κάνουμε κάτι για να βγούμε από αυτήν την κατάσταση (επιθυμία) είναι το ίδιο πράγμα, είναι η ίδια ενέργεια του ρατζασοταμασικού εγώ. Αυτή η ενέργεια πρώτα παίρνει την μορφή της δυσαρέσκειας (ανικανοποίητο, βαρεμάρα, κενό. έλλειψη)  και στην συνέχεια μεταμορφώνεται σε παρόρμηση (επιθυμία) για να μας ωθήσει να βρούμε κάτι ευχάριστο, κάτι απολαυστικό για  να ξεπεράσουμε την δυσάρεστη κατάσταση που το εγώ  δημιούργησε. Το εγώ δηλαδή γίνεται δυσαρέσκεια και το εγώ γίνεται η επιθυμία για απόλαυση κ.λπ.

Στο βάθος κήπος, πίσω από όλο αυτό το παιχνίδι, είναι η σεξουαλική απόλαυση. Αυτό το βρήκε και ο Δρ. Φρόϋντ αν και πολλοί τον θεώρησαν υπερβολικό. Αλλά παρά ταύτα η αλήθεια είναι ότι η ρίζα του κατώτερου εγώ είναι το σεξ*.  Όταν ήμασταν αθώα μικρά παιδιά δεν βιώναμε αυτήν την δυσαρέσκεια στη μορφή του (ανικανοποίητου, κενού, έλλειψης ή βαρεμάρας. Παίζαμε ανέμελα αν και το εγώ ήδη κάνει την εμφάνιση του σε κάποιο βαθμό από την παιδική ηλικία (και προέρχεται βέβαια από τις προηγούμενες ζωές). Από την στιγμή όμως που αρχίσαμε να βιώνουμε την σεξουαλική απόλαυση άρχισε σταδιακά αυτή η κατάσταση ( να νοιώθουμε ανικανοποίητο, κενό, βαρεμάρα, έλλειψη)  να γίνεται φανερή και έντονη. Την απόλαυση άρχισε να την συνοδεύει η μιζέρια. Λίγο απόλαυση και πολύ μιζέρια. Όσο πιο πολύ μεγαλύτερο το πάθος για απόλαυση, τόσο μεγαλύτερη και η προσκόλληση και η μιζέρια.

Μαζί με αυτό στην εφηβεία προστέθηκε και το θέμα της ταυτότητας, της αυτοεικόνας και της αυτοαξίας, τα οποία βέβαια ασυνείδητα καλλιεργήθηκαν στην παιδική ηλικία αλλά με το πέρασμα στην εφηβεία και στην ενηλικίωση έγιναν και αυτά μέρος της μιζέριας και της δυστυχίας.

Αν εργαστείτε και ελευθερωθείτε από την ψυχολογική κατάσταση της δυσαρέσκειας  (ανικανοποίητο, βαρεμάρα, κενό. Έλλειψη) που συνδέεται άμεσα με την απόλαυση καθώς και την παρόρμηση να τα ξεπεράσετε με κάτι ευχάριστο και απολαυστικό (επιθυμία) και ελευθερωθείτε από την ψεύτικη αυτοεικόνα σας, την υπόληψη και τον λάθος τρόπο να νοιώσετε ότι αξίζετε, ζητώντας ασυνείδητα την αποδοχή, την επιβεβαίωση, την επιβράβευση και την αναγνώριση από τους άλλους θα ανακαλύψετε ότι πάντα ήσασταν ελεύθεροι, ειρηνικοί πλήρεις και ευδαίμονες αλλά δεν το βιώνατε εξ αιτίας του ρατζασοταμσικού εγώ που σαν ένα πέπλο καλύπτει τον εσωτερικό σας ήλιο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: 

 η ρίζα του κατώτερου εγώ είναι το σεξ*.  Το πώς και το γιατί η σεξουαλική απόλαυση με οργασμό δημιουργούν την μιζέρια και την δυστυχία χρειάζεται πιο διεξοδική ανάλυση