ΜΗΧΑΝΙΚΟΤΗΤΑ & ΑΦΥΠΝΙΣΗ
Η πλειοψηφία των ανθρώπων περνούν την ζωή τους ταυτισμένοι με τις προγραμματισμένες
στερεοτύπες αντιδράσεις του κατωτέρου νου και μετά από κάποια χρόνια δεν υπάρχει
χώρος για τίποτα καινούργιο.
Επαναλαμβάνουν χωρίς σταματημό τις ιδίες ψυχολογικές καταστάσεις
(συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες, πεποιθήσεις) και τα ίδια ή παρόμοια εξωτερικά δρώμενα και
συμπεριφορές.
Άνθρωποι μηχανές, όντα συνήθειας, παρορμήσεων και προγραμματισμένων
μηχανικών αντιδράσεων.
Σε κάθε ερέθισμα υπάρχει προδιαγεγραμμένη μηχανική αντίδραση σύμφωνα
με το προγραμματισμό του νου από τις προηγούμενες εμπειρίες.
Συναισθήματα, σκέψεις, λόγια, συμπεριφορές αναδύονται και ξεδιπλώνονται
με το πάτημα ενός κουμπιού. Το κουμπί μπορεί να είναι μια εικόνα, ένας άνθρωπος, ένας ήχος,
μια λέξη, μια μυρωδιά, μια κατάσταση, ένας τόπος κ.λπ.
Ούτε που περνάει από το νου τους ότι ονειρεύονται ξύπνιοι, ότι αυτό
που θεωρούν ως εαυτό τους δεν είναι τίποτα άλλο από εάν σύνολο συνηθειών με τις
οποίες έχουν ταυτιστεί πλήρως.
Ποιος είσαι; σε ρωτάνε, ο Γιάννης / η Μαρία απαντάς. Από που είσαι;
Από τον Πειραιά. Ταυτίζεσαι
δηλαδή πλήρως με το σώμα που γεννήθηκε κάποια στιγμή
και το βάφτισε Γιάννη ή όπως αλλιώς ο παπάς της ενορίας.
Και σταδιακά ταυτίζεσαι
με ότι καταγράφηκε στο υποσυνείδητο από τη μέρα που γεννήθηκες. Αν και όλα
αυτά είναι εξαρτημένη συμπεριφορά και μάθηση τα θεωρείς δικά σου.
Έτσι έγινες, Πειραιώτης, Έλληνας, Χριστιανός, Ολυμπιακός, απέκτησες
διάφορες συνήθειες, μηχανικές αντιδράσεις, αρέσκειες, απαρέσκειες, πεποιθήσεις
και ιδέες για τον εαυτό σου, βασισμένες σε αυτά που σου είπαν γονείς, συγγενείς,
φίλοι και δάσκαλοι και τις αυτοματοποιημένες αντιδράσεις του νου, που ποτέ δεν ερεύνησες για να δεις αν αληθεύουν.
Έτσι κάπως είναι η ζωή της πλειοψηφίας των ανθρώπων. Παρά ταύτα οι ίδιοι πιστεύουν
ότι αυτά που νοιώθουν και σκέπτονται και κάνουν είναι πραγματικά δίκες τους αντιλήψεις
και ότι οι επιλογές είναι δίκες τους, και ούτε που τους περνάει από το μυαλό ότι
οι υποτιθέμενες ελεύθερες επιλογές είναι απλά έκφραση των προγραμματισμών του
νου.
Για όσο υπάρχει ταύτιση με τον κατώτερο (ρατζασοταμασικό) νου και
εγώ, δεν υπάρχει ελευθερία επιλογής, σε αυτό που νιώθομε, και σκεπτόμαστε, στην
δράση, στην συμπεριφορά και στις αποφάσεις
που παίρνουμε. Ο νους αντιδρά με βάση τους προγραμματισμούς του και εμείς νομίζουμε
ότι αυτό ήταν επιλογή μας.
Χρειάζεται να αποταυτιστούμε από τον κατώτερο νου, από τις παρορμήσεις
του και τις μηχανικές συναισθηματικές και νοητικές αντιδράσεις του για να μπορέσουμε
να σταματήσουμε να είμαστε μηχανές. Χρειάζεται να αναπτύξουμε την συνειδητή προσοχή,
την απόσπαση και την διάκριση και να έρθουμε σε επαφή με το αληθινό μέσα μας (Συνειδητότητα,
Άτμαν, Πνεύμα).
Μόνο όταν αναγνωρίσουμε (συνειδητοποιήσουμε) ότι αυτά που σκεπτόμαστε,
που πιστεύουμε και νοιώθουμε δεν είμαστε εμείς, ότι λειτουργούν από συνήθεια μέσα
μας, τότε θα έχουμε κάνει το πρώτο ουσιαστικό βήμα για να ελευθερωθούμε από την
ψευδαίσθηση του εγώ και το δικό μου και την μηχανική ζωή.