ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
Αναρωτιόμουν πολλές φορές, γιατί ο Θεός, δεν
στέλνει καμιά δεκαριά Βούδες και όλους τόσους Χριστούς ή ακόμη και εκατό και
μερικές άλλες δεκάδες δασκάλων να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από
τον εγωισμό τους, να συνειδητοποιήσουν την Αλήθεια και να ζήσουν με αγάπη και
ειρήνη.
Κατέληξα ότι όλα είναι θέμα προσφοράς και
ζήτησης. Ο Σουάμι Σιβανάντα και ο Νιζαργκαντάττα έχουν πει ότι όταν ο μαθητής
είναι έτοιμος ο δάσκαλος εμφανίζεται. Υπάρχει μια 'μυστηριώδη' συγχρονικότητα
γεγονότων και καταστάσεων στο σύμπαν.
Η ζωή δίνει στους ανθρώπους αυτό που επιθυμούν
περισσότερο. Υπάρχουν τόσοι πνευματικοί δάσκαλοι όσοι αντιστοιχούν σε αυτούς
που ψάχνουν την Αλήθεια και το Θεό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έρχονται
δάσκαλοι αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που διψούν για αληθινή γνώση και δεν
αναζητούν βοήθεια για να την αποκτήσουν. Ούτε μπορούν να κατανοήσουν τους
δασκάλους όσοι δεν είναι ώριμοι για αυτό.
Οι επιθυμίες μας και οι σκέψεις μας δημιουργούν
την πραγματικότητα μας. Έλκουμε και δημιουργούμε στην υλική διάσταση αυτό το
οποίο ονειρευόμαστε να ζήσουμε. Ότι επιθυμούμε και αναζητούμε θα το βρούμε να
προσφέρεται κάποια στιγμή στον κόσμο. Είναι απλά θέμα χρόνου οι επιθυμίες μας
να πάρουν φυσική μορφή και να τις ζήσουμε.
Όλο αυτό που βλέπουμε ως κόσμο, ως εξωτερική
πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η υλοποίηση των επιθυμιών και των
εμποτισμένων με συναισθήματα σκέψεων του συνόλου της ανθρωπότητας.
Όσο περισσότερο για παράδειγμα θα επιθυμούμε την
σεξουαλική απόλαυση και θα τρέφουμε λάγνες σκέψεις, τόσο θα βρισκόμαστε σε
καταστάσεις ανάλογες στην προσωπική μας ζωή· και στη συλλογικό επίπεδο η ζωή θα
παράγει όλο και περισσότερο πόρνες/ους, πορνογραφία και επιχειρήσεις
σεξουαλικής εξυπηρέτησης. Όλοι μας παράγουμε αυτήν την πραγματικότητα (άλλοι
περισσότερο, άλλοι λιγότερο) από τις λάγνες σκέψεις και επιθυμίες που τρέφουμε
συνειδητά ή ασυνείδητα.
Παρόμοια ο θυμός, το μίσος, ο φόβος, ο
φανατισμός, ο ρατσισμός και η απληστία που φέρουμε όλοι μέσα μας είναι οι
αιτίες όχι μόνο των προσωπικών μας συγκρούσεων, αλλά όλων των συγκρούσεων,
κοινωνικών, φυλετικών, εθνικών και κρατικών στη μορφή πολέμων.
Μπορεί εμείς στο συνειδητό επίπεδο να θέλουμε την
ειρήνη αλλά οι δυνάμεις του θυμού, του μίσους, της απληστίας, της ζήλιας κ.λπ.
που κουβαλάμε στον ψυχισμό μας ακόμη και αν δεν έχουμε επίγνωση αυτών, θέλουν
να προκαλέσουν καταστάσεις συγκρουσιακές και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.
Έτσι ακόμη κι αν δεν υπάρχει λόγος σοβαρός για σύγκρουση αυτά τα ψυχολογικά
επιπρόσθετα θα δημιουργήσουν αφορμές για να δημιουργηθεί η σύγκρουση.
Αν θέλουμε ένα καλύτερο κόσμο πρέπει να
ονειρευτούμε ένα καλύτερο κόσμο να επιθυμήσουμε ένα καλύτερο κόσμο και να
ζήσουμε σύμφωνα με το πως ονειρευόμαστε τον καλύτερο κόσμο.
Αν θέλουμε ένα ειρηνικό κόσμο θα πρέπει να
καλλιεργήσουμε την ειρήνη μέσα μας και να ζούμε με ειρήνη, αν θέλουμε ένα
δίκαιο κόσμο να γίνουμε δίκαιοι και να φερόμαστε δίκαια, αν θέλουμε ένα κόσμο
αγάπης, να καλλιεργήσουμε την αγάπη μέσα μας και να ζούμε με αγάπη, και ούτω
καθ' εξής.
Αν ένα τέτοιο κόσμο είναι που ονειρευόμαστε και
θέλουμε στ αλήθεια, αν αφιερωθούμε σε αυτό, η ζωή μυστηριωδώς θα γεννήσει και
θα δημιουργήσει ότι χρειαζόμαστε για να το πετύχουμε.
Αν όμως παραμένουμε συνειδησιακά στο ίδιο
επίπεδο, αν δεν εξαλείψουμε από το ψυχισμό μας τα εγωιστικά στοιχεία και πάθη,
θα επαναλαμβάνονται στον κόσμο τα ίδια πράγματα (πόλεμοι, βία, δυστυχία,
φτώχεια, αρρώστιες, εκμετάλλευση, καταστροφές κ.λπ.) σε διαφορετικά εξωτερικά
σκηνικά.