Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ
Το κατώτερο ρατζασοταμασικό εγώ έχει μια μοναδική ικανότητα να δημιουργεί
ταύτιση με το σώμα και να μας κάνει να νοιώθουμε ότι είμαστε αυτό.
Έτσι όταν μας ρωτάνε , Ποιος είσαι;
Απαντάμε: Είμαι ο Γιώργος, η Ελένη... και γεννήθηκα στην Αθήνα. Είμαι
Έλληνας.....
Αλλά αυτό που γεννήθηκε είναι το σώμα όχι εμείς, και το όνομα
επίσης δόθηκε στο σώμα και μάλιστα τον καιρό που δεν είχαμε συνείδηση ούτε του
σώματος, ούτε του εγώ μας, ούτε του (αληθινού) Εαυτού μας.
Και από το πες, πες, πες,.., τι καλό παιδί Γιωργάκης, ψηλός και δυνατός
ο Γιωργάκης, ωραίος ο Γιωργάκης, γρήγορος ο Γιωργάκης, ωραία μαλλιά ο Γιωργάκης
πιστέψαμε ότι είμαστε το σώμα και άντε να ξεμπλέξεις από αυτή την φαντασίωση
που είναι μαζί με την άγνοια και την επιθυμία η μητέρα όλων των δεινών μας.
Εκτός από την ταύτιση με το σώμα το εγώ δημιουργεί ατέλειωτες ταυτίσεις με τα περιεχόμενα του νου, με πρόσωπα, πράγματα, αντικείμενα, θρησκεία, πολιτική,
χώρα, γλώσσα και ότι βάζει και δεν βάζει ο νους του ανθρώπου. Από όλες τις ταυτίσεις, η ταύτιση του εγώ με την Συνειδητότητα (η εσωτερική σιωπηλή παρουσία, η αληθινή μας φύση) και η ταύτιση του εγώ με το σώμα έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Το εγώ ταυτίζεται
ταυτόχρονα και με το σώμα και με την Συνειδητότητα και μέσω αυτής της διπλής ταύτισης
δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η Συνειδητότητα ανήκει στο σώμα. Δημιουργεί δηλαδή
την ψευδαίσθηση ότι η Συνειδητότητα ανήκει σε εμένα, (δηλαδή στο σώμα-Γιώργος),
και ότι αυτή η Συνειδητότητα είναι διαφορετική και αποκομμένη από την Συνειδητότητα
των υπολοίπων ανθρώπων, της παγκόσμιας Συνειδητότητας (αυτό που ονομάζουν Θεό,
Πνεύμα, Μπράμαν κ.λπ. οι θρησκείες και οι πνευματικές παραδόσεις) αλλά και των υπολοίπων
ζωντανών. Έτσι δημιουργείται μέσα μας μια αντίληψη ξεχωριστότητας από τον Θεό
και τον κόσμο.
Αυτή η αντίληψη ξεχωριστότητας από τους άλλους αλλά και την συμπαντική
Συνειδητότητα (Θεός, Πνεύμα) είναι η αιτία που οι άνθρωποι βρίσκονται σε αντιπαλότητα και ανταγωνισμό μεταξύ τους, που υπάρχει διχόνοια,
ψέμα, υποκρισία, εκμετάλλευση, έχθρες, διαμάχες, βία, δυσαρμονία, ανισορροπία
και τελικά πολύ πόνος και δυστυχία σε προσωπικό, συλλογικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.
Αν δεν 'πεθάνει' ο Γιωργάκης, ο Τάκης, η Μαρία, η Ελένη, ...., δηλαδή
το εγώ με όλες του τις ταυτίσεις, τις προσκολλήσεις, τις επιθυμίες, τις αρέσκειες
και τις απαρέσκειες και όλα τα συνεπαγόμενα (θυμός, μίσος, ζήλεια, απληστία
κ.λπ.) και δεν συνειδητοποιηθεί η αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα, που είναι η ίδια σε όλους) δεν
μπορεί να υπάρξει αρμονία, ελευθερία, ειρήνη, αγάπη και τελικά αληθινή ευτυχία.
Όσο ζούμε στην ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας και της ταύτισης με
το σώμα και τον νου δεν μπορούμε να βιώσουμε την ενότητα με όλους και όλα. Στην
κατάσταση ξεχωριστότητας είναι αναπόφευκτα ο φόβος, η ζήλεια, οι διαχωρισμοί, η
χρήση, έλεγχος και η χειραγώγηση των άλλων με διάφορους τρόπους για να καλύψουμε
τις ψευδαισθησιακές ανάγκες του εγώ μας (που σχετίζονται κυρίως με την απόλαυση,
την αξία, υπόληψη, την φήμη, την άνεση και την ασφάλεια).
Παρότι η ξεχωριστότητα είναι ψευδαίσθηση, όσο καλές και να είναι
οι προθέσεις μας, χωρίς την εξάλειψη του ‘εγώ’ και το ‘δικό μου’, και των
διάφορων εγωϊκών τάσεων, χωρίς την συνειδητοποίηση της ενότητας, θα επαναλαμβάνονται
μηχανικά οι ίδιες ή παρόμοιες ψυχολογικές καταστάσεις οι ίδιες συγκινήσεις, συναισθήματα,
σκέψεις, συμπεριφορές κα δράσεις σε διαφορετικά σκηνικά.
Η διάλυση του εγώ απαιτεί, εγρήγορση, αυτεπίγνωση και αυτοπαρατήρηση
από στιγμή σε στιγμή, αποταύτιση από τις νοητικές και συγκινησιακές εκδηλώσεις,
και όταν είμαστε έτοιμοι και από το ίδιο το εγώ, ( αυτή την αίσθηση ‘εγώ’ που συνοδεύει
κάθε εμπειρία μας), ανάπτυξη της διάκρισης και της απάθειας (αταραξίας, μη
προσκόλλησης), εφαρμογή τεχνικών και μεθόδων για την διάλυση των εγωϊκών τάσεων (όπως για παράδειγμα η προσευχή,
η αυτοέρευνα και η αυτοανάλυση, τα μάντρα, η μέθοδος σεντόνα, το EFT, κ.λπ.), αυτοέρευνα
για να διακρίνουμε και να αναγνωρίσουμε την αληθινή μας φύση, τον αληθινό μας Εαυτό
(Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλά παρουσία, Άτμαν, Ψυχή, Πνεύμα), και διαλογισμό
για να εμβαθύνουμε και να εδραιωθούμε στην αληθινή μας φύση.
Είθε η χάρη του Θεού να σας ελευθερώσει από το εγώ και να συνειδητοποιήσετε
την αληθινή σας φύση σε αυτήν τη ζωή.
"Συν Αθηνά και χείρα κινεί". Η χάρις είναι πάντα παρούσα
αλλά γίνεται φανερή σε αυτόν που εργάζεται με αγάπη και αφοσίωση για να ελευθερωθεί
από τις εγωϊκές τάσεις και να συνειδητοποιήσει την Αλήθεια.