ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ
Ενθουσιασμός και μετά απογοήτευση και εγκατάλειψη. Είναι πολύ σύνηθες στον πνευματικό δρόμο οι
άνθρωποι να ενθουσιάζονται εύκολα από τον δάσκαλο ή την διδασκαλία και το ίδιο
γρήγορα να εξαφανίζεται ο ενθουσιασμό τους και να εγκαταλείπουν την εργασία με
διάφορες δικαιολογίες. Συνήθης αιτία η έλλειψη κατανόησης του τι είναι
πνευματικός δρόμος των δυσκολιών που έχει και τι τελικά είναι το ζητούμενο μέσα
από την άσκηση. Επίσης η αντίσταση και αδράνεια του εγώ που θέλει να συνεχίσει τον
παλιό τρόπο ζωής. Η γκούνα τάμας είναι και σε αυτή την περίπτωση η ποιότητα που
κρατάει τον νου σκοτεινιασμένο και δεν μπορεί να διακρίνει τι είναι ωφέλιμο και
τι όχι.
Το πεταλούδισμα από κέντρο σε κέντρο από πρακτική σε πρακτική και από δάσκαλο σε δάσκαλο. Αιτίες
είναι η ρατζασική φύση που θέλει συνεχώς καινούργιες και διαφορετικές
εμπειρίες, η απογοήτευση της προσδοκίας για γρήγορα αποτελέσματα, ο φόβος, η
βαριεμάρα, η έλλειψη άσκησης, η ψευδαίσθηση της ελευθερίας, κ.λπ..
Δογματισμός και ο φανατισμός, οφείλεται στην άγνοια, στην έλλειψη εργασίας, τον φόβο, στην ταμασική
φύση που κρατάει τον νου σκοτεινιασμένο και δεν μπορεί να διακρίνει το σωστό από
το λάθος, τι είναι ωφέλιμο και τι όχι, κ.λπ.
Η σχολή αυτογνωσίας σαν αποκούμπι και όχι πραγματικά για να εργαστούμε. Νοιώθουμε ασφάλεια, περνάμε την ώρα μας
ευχάριστα.
Ταύτιση με πρόσωπα και καταστάσεις και όχι αγάπη για την αλήθεια και αφοσίωση στην εργασία. Αντί για αναζητητές και ερευνητές της
αλήθειας γινόμαστε οπαδοί μιας οργάνωσης, προσκολλώμαστε στον δάσκαλο ή πρόσωπα που είναι κοντά
στο δάσκαλο. Επίσης μπορεί να θεωρούμε τους εαυτούς σπουδαίους επειδή
σχετιζόμαστε με κάποιο δάσκαλο ή είμαστε σε μια οργάνωση που θεωρείται σπουδαία ή
ανώτερη από άλλες.