ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ο θανατος δεν ειναι το αντιθετο της ζωης αλλα ενα απο τα θεμελιωδη συστατικα της.
Η γεννηση ειναι το αντιθετο του θανατου και τα δυο μαζι τα θεμελια της ζωης γιατι χωρις γεννηση και θανατο ζωη δεν υπαρχει.
Οτι γεννηθηκε ειναι προορισμενο να πεθανει και στην θεση του θα γεννηθει κατι αλλο.
Μονο αυτο που ειναι περα απο τις μορφες και αιτια ολων των μορφων ειναι περα απο γεννηση και θανατο, αιωνιο, ακαταστρεπτο, πληρες και τελειο.
Παρ οτι ο ανθρωπος φοβαται το θανατο, μονο μεσα απο το θανατο μπορει να βρει την ελευθερια του. Αλλιως θα ηταν καταδικασμενος να ζει στο περιορισμενο, στο απατηλο, στον πονο και δυστυχια εις τους αιωνες των αιωνων.
Αν δεν πεθανει το παλιο δεν μπορει να γεννηθει το καινουργιο, αν δεν πεθανουμε στο κατωτερο δεν μπορουμε να γεννηθουμε στο ανωτερο.
Οχι μονο ο φυσικος θανατος αλλα και καθε ειδους αλλαγη και μεταβολη ειναι ενα ειδους θανατου. Και ενω η αλλαγη ειναι το κεντρικο χαρακτηριστικο της ζωης το εγω μας αντιστεκεται σε καθε αλλαγη εξ αιτιας της προσκολλησης του σε αυτο που εχει συνηθισει και του φαινεται αρεστο.
Αλλα η ζωη οντας μια συνεχης αλλαγη αδιαφορει για τα καπριτσια του εγω και κινειται αδιακοπα προς νεους δρομους και οριζοντες. Το εγω ειναι αναγκασμενο να υποφερει οντας προσκολλημενο στις φαντασιωσεις του και τις συνηθειες του.
Μονη λυση και διεξοδος ο θανατος. Ο θανατος του ψευτικου εγω μας με ολες του τις ματαιδοξιες, τις ψευδαισθησεις, τις αγκυλωσεις, τις πεποιθησεις, τις επιθυμιες, τα παθη και τα καμωματα του.
Μονο ο θανατος του εγω επιτρεπει την ελευθερη ροη της ζωης μεσα μας (σε ολα τα επιπεδα) και την μεταμορφωση μας σε ενα θεϊκο ον, συνειδητο της ταυτοτητας μας με το Θεο και της ενοτητας ολων οσων υπαρχουν.