Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΟΥ ΦΥΣΗ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΟΥ ΦΥΣΗ   

Το κέντρο της Ύπαρξης σου ή της καρδιάς όπως συνήθως λέμε το πιο βαθύ κομμάτι της ύπαρξης  είναι ο ίδιος ο Θεός,  ο  Άτμαν , ο Μπράχμαν, ο Αλλάχ, ο Ναραγιάνα, ο Σίβα, ο Όσιρις, ο Δίας, ο Απόλλων, και ότι άλλο όνομα έχουν δώσει οι θρησκείες και οι γραφές σε αυτή την υπέρτατη Ύπαρξη που είναι μέσα σε όλα και επάνω από όλα. Στο κέντρο της Ύπαρξης σου λάμπει εκείνο που είναι ο ήλιος των ήλιων, είναι το φως των φώτων, ύψιστη Συνειδητότητα και ευδαιμονία, που είναι ο ίδιος σου ο Εαυτός. 

Άνθρωπε ξέχασες την αληθινή σου φύση και μπέρδεψες τα ονόματα που έδωσαν οι γραφές και οι θρησκείες στην απόλυτη, άχρονη και άμορφη Ύπαρξη, με την Ύπαρξη αυτή κάθε αυτή. Έκανες τον Θεό ένα αντικείμενο όπως βέβαια έχεις κάνει με τον ίδιο σου τον εαυτό. Πιστεύεις εξ αιτίας του κατώτερου νου ότι είσαι το σώμα και κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και ξέχασες την άχρονη και άμορφη Ύπαρξη σου, που είναι αγνή Συνειδητότητα και Ευδαιμονία και ταυτόσιμη με τον Θεό. Και πιθανότατα να νομίζεις ότι ο Θεός είναι κάπου στο διάστημα στο χώρο και στο χρόνο., ότι έχει κάποια μορφή και χαρακτηριστικά, και πολλές φορές του προσδίδεις και ανθρώπινα χαρακτηριστικά.  Διαχώρισες τον εαυτό σου από τη ζωή και την απόλυτη Ύπαρξη που είναι η πηγή της ζωής, της αγάπης και της αιώνιας ειρήνης και ευδαιμονίας.

Όλα όμως είναι ένα, και πηγάζουν από το Ένα, την άχρονη και άμορφη Συνειδητότητα, που είναι ο αληθινός Εαυτός σου. Αυτός ο άμορφος Εαυτός σου δεν είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που ονομάζουμε ως  Θεό. Ο εσώτερος Εαυτός σου,  δεν έχει καμία αντικειμενική υπόσταση, είναι καθαρή υποκειμενικότητα πέρα από το χώρο και το χρόνο. Είναι η κοινή βάση ή το υπόστρωμα που επιτρέπει να εκδηλωθούν όλα τα φαινόμενα, συμπεριλαμβανομένων των εξωτερικών αντικειμένων αλλά και των εσωτερικών, (δηλαδή σκέψεων, συναισθημάτων κ.λπ.). Όλα αναδύονται, παραμένουν για κάποιο χρονικό διάστημα και διαλύονται τελικά μέσα σε αυτή την άυλη Συνειδητότητα που είναι ο ο ίδιος σου ο Εαυτός, ο ίδιος ο Θεός. Αυτή η Συνειδητόηττα  είναι το μόνο υποκείμενο (Αγνή Ύπαρξη-Επίγνωση) και όλα τα άλλα είναι αντικείμενα που εμφανίζονται σε αυτή. 

Ο κατώτερος ή εγωϊκός νους όμως κάνει το απίθανο να συμβεί. Σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι το φθαρτό σώμα που βλέπεις και νοιώθεις μέσω των αισθήσεων. Σε διαχωρίζει από τους άλλους ανθρώπους και τα υπόλοιπα δημιουργήματα. Δημιουργεί λανθασμένες  ιδέες, πεποιθήσεις, αντιλήψεις σχετικά με τον εαυτό σου την τη ζωή και τον Θεό, και κάνει να φαίνεται η μια αδιαίρετη άμορφη και μη αντιληπτή για τις αισθήσεις πραγματικότητα (Συνειδητότητα) σαν να ανήκει στον χρόνο και τον χρόνο. Είναι δυνατόν όμως η ύπαρξη σου, η ζωή σου και ο Θεός να είναι απλά ένα προϊόν των αισθήσεων και του νου;

Αν κλείσεις τα μάτια σου και δεν βλέπεις το σώμα σου, μήπως παύεις να υπάρχεις; Αν για λίγο σταματήσεις να σκέπτεσαι παύεις να υπάρχεις; Αν κοιμάσαι και δεν νοιώθεις το σώμα σου, παύεις να υπάρχεις; Πρώτη προϋπόθεση είναι να υπάρχεις και μετά έπεται οποιαδήποτε εμπειρία ή έλλειψη εμπειρίας. Γιατί και η βίωση του κενού απαιτεί ένα υποκείμενο που να έχει επίγνωση του κενού. Το θέμα όμως είναι ότι πιστεύεις ότι το υποκείμενο των εμπειριών είναι ο νους και το σώμα ενώ στην πραγματικότητα και αυτά είναι αντικείμενα στο Ένα και μοναδικό υποκείμενο που είναι η Συνειδητότητα. Και αυτή η Συνειδητότητα Είσαι. Άχρονη, άμορφη και αθάνατη. Πάντα μακάρια και ευδαιμονούσα. Αυτή στερείται κάθε χαρακτηριστικού και ιδιότητας, είναι πέρα από κάθε τι που θα μπορούσε ο νους να φανταστεί.

Αυτή η Συνειδητότητα που φαίνεται να ανήκει σε αυτό που αποκαλείς σώμα-νους σου είναι αδιαίρετη από τη φύση της. Ως εκ τούτου σημαίνει ότι η Συνειδητότητα που φαίνεται να είναι ατομική, είναι η μια και μοναδική Συνειδητότητα που κατοικεί σε όλα τα όντα. Δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός μεταξύ αυτού που θεωρείται ατομική και συμπαντική Συνειδητότητα. Βέβαια για τον κατώτερο νου που η φύση του είναι να διαιρεί και να τεμαχίζει φαίνεται ασύλληπτο, ότι η Συνειδητότητα που εμφανίζεται και εκφράζεται μέσα από σένα ότι  είναι ένα και το αυτό με την Συνειδητότητα που εκφράζεται μέσα σε όλους και ότι είναι η ίδια αυτή καθεαυτή  συμπαντική Συνειδητότητα (Θεός, Μπράμαν). Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει κανείς να ξεπεράσει όλε τις αντιλήψεις του νου και να συνειδητοποιήσει το προφανές , το αδιαίρετο της Συνειδητότητας, που είναι ο αληθινός του Εαυτός, ο Εαυτός όλων των όντων και ο ίδιος ο Θεός.

Αν θέλεις να βρεις την αλήθεια, τον Θεό, την ύψιστη πραγματικότητα ή όπως αλλιώς θέλεις πέστο, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να συνειδητοποιήσεις το κέντρο ή την ουσία της ύπαρξης σου. Μέσα από συνεχή ακούραστη προσπάθεια να διαχωρίσεις την άμορφη και άχρονη ύπαρξη σου (σιωπηλή ζωντανή παρουσία)  από όλα όσα είναι αντικείμενα αντίληψης, (συμπεριλαμβανομένου του σώματος, των σκέψεων, των συναισθημάτων, πεποιθήσεων κ.λπ.). Αυτό απαιτεί δίψα και ζήλο να συνειδητοποιήσεις τον Εαυτό, ειλικρίνεια, σταθερή αποφασιστικότητα, πίστη, θάρρος, υπομονή, επιμονή και ακούραστες προσπάθειες μέχρι να επιτευχθεί η διάλυση του νοογενούς εαυτού σου (εγώ, εγωϊσμός, όλες οι εγωϊκές τάσεις που μέχρι τώρα θεωρούσες ως τον Εαυτό σου.