Το τέλος της θλίψης - απόσπασμα από σάτσανγκ της Άμμα

Το τέλος της θλίψης

Απόσπασμα από την απάντηση της Άμμα σε μια ερώτηση σχετικά με το αληθινό νόημα της φράσης «κανείς δεν σου ανήκει».

11 Ιουνίου, Λoς Άντζελες, Καλιφόρνια – Αμερικανική περιοδεία της Άμμα 2014.

Άμμα: Όταν λέμε «κανείς δεν μου ανήκει», τότε υπονοούμε επίσης ότι «όλοι μου ανήκουν, όλοι είναι μια επέκταση του Αληθινού Εαυτού μου». Αν τοποθετήσουμε 100 δοχεία νερό έξω στον ήλιο, θα δούμε την αντανάκλασή του σε καθένα από αυτά. Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχουν 100 ήλιοι, ο ήλιος είναι μόνο ένας. Παρομοίως, είναι η μία και μοναδική συνειδητότητα που εκδηλώνεται σε όλα τα πλάσματα.

Γιατί οι γραφές και οι δάσκαλοι επαναλαμβάνουν ότι τα πάντα είναι ένα; Γιατί δεν θέλουν να νιώθουμε θλίψη ή πόνο και γιατί γνωρίζουν ότι η κατανόηση του γεγονότος αυτού – το οποίο είναι η αλήθεια – θα βάλει ένα τέλος σ’ αυτή τη θλίψη. Όταν νομίζουμε ότι είμαστε το περιορισμένο σώμα και ο νους, τότε είναι φυσικό να αισθανόμαστε ανασφάλεια και φόβο. Και λόγω αυτής της ανασφάλειας, θα γίνουμε εξαρτημένοι από άλλους ανθρώπους. Αυτό οδηγεί στην προσκόλληση και το φόβο. Η ίδια μας η ύπαρξη εξαρτάται από τα λόγια και τις πράξεις των άλλων. Αν μας επαινέσουν, πετάμε στα σύννεφα από ευτυχία. Αν μας ασκήσουν κριτική, καταρρέουμε από απογοήτευση. Οι Μαχάτμα θέλουν να μας ελευθερώσουν απ’ αυτές τις εξαρτήσεις και γνωρίζουν ότι για να τις υπερβούμε είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τις πνευματικές αλήθειες.

Κάποτε, ένας βασιλιάς ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα που πετούσε ανέμελα εδώ κι εκεί. Όταν ξύπνησε, ένιωθε σύγχυση κι άρχισε ν’ αναρωτιέται: «Είμαι ένας βασιλιάς που ονειρεύτηκε ότι είναι πεταλούδα; Ή μήπως μια πεταλούδα που ονειρεύεται ότι είναι βασιλιάς;» Η σύγχυση που ένιωθε ήταν τέτοια που τελικά πήγε να βρει ένα πνευματικό δάσκαλο. Όταν του έθεσε το ερώτημα αυτό, ο δάσκαλος είπε: «Δεν είσαι ούτε πεταλούδα, ούτε βασιλιάς. Είσαι αγνή συνειδητότητα, αγνή ύπαρξη. Μέσα σ’ αυτή τη συνειδητότητα, που είσαι εσύ, εμφανίζονται και οι δύο αυτές εμπειρίες. Το άτμαν (συνειδητότητα) είναι η μόνη αλήθεια. Και η πεταλούδα και ο βασιλιάς δεν είναι παρά όνειρα».

Παιδιά μου, πρέπει να αφυπνιστούμε σ’ αυτήν την κατανόηση. Τότε θα μπορέσουμε να δούμε την ενότητά μας με τους άλλους. Πρέπει να δούμε τους άλλους σαν τον ίδιο μας τον Εαυτό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να υπερβούμε τη θλίψη και τον πόνο που βιώνουμε. Η Άμμα γνωρίζει ότι αυτό δεν είναι εύκολο, αλλά είναι εφικτό με συνεχή πρακτική. Έτσι όπως μάθαμε να ταυτιζόμαστε με το όνομα που μας έδωσαν, έτσι πρέπει να μάθουμε να ταυτιζόμαστε με τον Αληθινό Εαυτό μας.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ - Atman Nityananda

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

του Nityananda Atman

Η σεξουαλική ενέργεια είναι η δημιουργική ενέργεια του σύμπαντος που έχει δημιουργήσει όλα τα όντα τους πλανήτες τους ήλιους και τους γαλαξίες του σύμπαντος και το να χαρακτηρίζεται δαιμονική (κυρίως από θρησκευτικά δόγματα) είναι βεβαίως άγνοια, ασυνειδησία και δεισιδαιμονία. 

Είναι προφανές όμως (όπως σε όλα τα άλλα πράγματα της ζωής)  ότι  ο τρόπος που χρησιμοποιείται η σεξουαλική ενέργεια μπορεί να προκαλέσει καλό ή αντίθετα ασθένειες σωματικές, συναισθηματικές, νοητικές μέχρι και να μετατρέψει τον άνθρωπο σε δαίμονα.  
Ένα παράδειγμα που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και την σεξουαλικότητα στην σωστή της βάση είναι η λειτουργία της πείνας και η θρέψη.
Το να πεινάει κανείς και να τρώει για να γιατρέψει την πείνα του αλλά και να θρέψει σωστά το σώμα και το νου του είναι κάτι φυσιολογικό και θεάρεστο. Η δε ευχαρίστηση που μας δίνει η βρώση είναι και αυτή φυσιολογική και δώρο Θεού. Όμως η λαιμαργία χρησιμοποιεί λανθασμένα την λειτουργία της θρέψης (λάθος τροφές, υπερβολική τροφή, λήψη τροφής πριν την χώνεψη κ.λπ.) και προκαλεί ασθένειες σωματικές και ψυχολογικές, δυστυχία στον ίδιο αλλά και τους άλλους, τα ζώα και το περιβάλλον (σκοτώνουμε καθημερινά στον πλανήτη εκατομμύρια αθώων ζώων για να ικανοποιήσουμε τη λαιμαργία μας για κρέας).

Το ίδιο συμβαίνει και με την σεξουαλική λειτουργία. Η σωστή χρήση της σεξουαλικής ενέργειας μας ενδυναμώνει, μας αναζωογονεί και μας εξυψώνει πνευματικά, ενώ η λανθασμένη δημιουργεί ασθένειες σωματικές, συναισθηματικές, νοητικές. 

Το ερώτημα που τίθεται είναι: τι είναι σωστή και τι είναι λανθασμένη χρήση της σεξουαλικότητας. Στο θέμα του φαγητού πολύ πιο εύκολα θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα και παρά τις κάποιες πιθανές διαφωνίες θα συμφωνούσαμε στα ουσιώδη περί διατροφής. Στο σεξουαλικό θέμα όμως νομίζω ότι δυσκολότερα θα φτάναμε σε κοινή κατανόηση και συμπεράσματα. Και αυτό επειδή η λαγνεία και ο πόθος για απόλαυση έχει κοιμίσει την διάνοια των περισσοτέρων. Η επιθυμία και ο πόθος κάνουν να φαίνεται αυτός ο ψευδαισθησιακός κόσμος των αισθήσεων αληθινός και ταυτόχρονα κάνουν το Θεό που είναι η μόνη πραγματικότητα να φαίνεται ως ανύπαρκτος. Εξ αιτίας αυτού οι γήινοι είναι προσκολλημένοι στην ερωτική απόλαυση  αλλά κυρίως  στην απόλαυση του οργασμού. Έτσι οι άνθρωποι αντί να ζουν συνεχώς την ευδαιμονία του αδιαλείπτως και πανταχού παρόντος Θεού αναζητούν ψίχουλα ψευδαισθησιακής σεξουαλικής ηδονής συνοδευόμενης από τεράστια ποσά δυστυχίας και πόνου. 

Πριν ορίσουμε ποιά είναι η σωστή σεξουαλική συμπεριφορά θα ήθελα να σημειώσω ότι τα πράγματα σε αυτό τον κόσμο έχουν μια σχετική αξία και όχι απόλυτη. Δεν υπάρχουν καλά και κακά πράγματα από μόνα τους. Αυτό που μπορεί να είναι καλό σε μια περίπτωση μπορεί να είναι κακό σε κάποια άλλη και το αντίθετο. 
Σε γενικές γραμμές καλό είναι  αυτό που φέρνει αρμονία, υγεία, ειρήνη, ευτυχία και μας οδηγεί στην συνειδητοποίηση της ενότητας των πάντων και την συνειδητοποίηση της Αλήθειας. Αντίθετα κακό αυτό που προκαλεί ασθένεια, δυστυχία, ανισορροπία, δυσαρμονία, διαχωρισμό, αντιπαλότητα, πόλεμο.  

Επιπλέον μπορούμε να ορίσουμε σαν καλό αυτό που είναι στην θέση του στο συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Για παράδειγμα όταν η φωτιά είναι στην κουζίνα και ψήνει το φαγητό είναι ‘καλή’ αλλά όταν είναι εκτός ελέγχου και καταστρέφει μια πόλη είναι ‘κακή’. 

Δυστυχώς όμως η πλειοψηφία της ανθρωπότητας δεν έχει την διάκριση να καταλάβει τι είναι στη θέση του και τι όχι, τί είναι αυτό που προάγει την υγεία, την αρμονία την ευτυχία και τι το αντίθετο, την δυστυχία, την ασθένεια κ.λπ.. Αδυνατούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την αλήθεια των πραγμάτων πίσω από την ψευδαίσθηση της εξωτερικής μορφής και δεν μπορούν να συνδέσουν την δράση με τα αποτελέσματα αυτής. Αλλά και όταν βλέπουν ότι κάτι τους βλάπτει δεν έχουν την δύναμη να αντισταθούν στην παρόρμηση της επιθυμίας και έτσι συνεχίζουν εγκλωβισμένοι σε αυτό που τους κάνει δυστυχισμένους ή άρρωστους.

Στην περίπτωση της σεξουαλικής συμπεριφοράς τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Δηλαδή είναι δύσκολο το να ακολουθήσει κάποιος μια υγιή σεξουαλική συμπεριφορά,  ακόμη και αν γνωρίζει ότι με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στο σεξουαλικό θέμα ή τον τρόπο που κάνει έρωτα βλάπτει τον εαυτό του. Αν είναι δύσκολο να κόψει κάποιος το τσιγάρο καταλαβαίνουμε πόσο πιο δύσκολο είναι να αλλάξει κάποιος σεξουαλική συμπεριφορά. 
Ποιά είναι υγιής σεξουαλική συμπεριφορά; Από το δικό μου επίπεδο κατανόησης μόνο το ταντρικό σεξ είναι υγιές. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η ερωτική πράξη μπορεί να ανθίσει και να δώσει καρπούς μόνο μέσα σε μια υγιή σχέση αγάπης. Σημαίνει ότι η ερωτική πράξη μπορεί να είναι όμορφη και δημιουργική όταν το ζευγάρι αναπτύσσεται πνευματικά και ποτίζεται από ανώτερες πνευματικές ενέργειες. Σημαίνει ότι η ερωτική πράξη μπορεί να είναι πηγή υγείας και πνευματικής ανάτασης όταν το ζευγάρι είναι ενωμένο και ταιριασμένο σε όλα τα επίπεδα (σωματικό, ενεργειακό, συναισθηματικό, νοητικό, πνευματικό). Σημαίνει ότι η ερωτική πράξη μπορεί να είναι πηγή ζωτικότητας και δύναμης όταν εγκαταλειφθεί η οργασμική απόλαυση και μετατραπεί η σεξουαλική ενέργεια σε φως.

 Σε κάθε άλλη περίπτωση η ερωτική πράξη είναι αιτία δυστυχίας και πόνου συνοδευόμενη από μερικά δευτερόλεπτα ή λεπτά απόλαυσης. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ή αποδεκτό από την πλειοψηφία της ανθρωπότητας διότι ο νους τους είναι εθισμένος στην απόλαυση και αυτό με την σειρά του τυφλώνει την διάκριση που είναι η ανώτερη νοητική λειτουργία. Επιπλέον ο νους τους τροφοδοτείται από τα ΜΜΕ συνεχώς με πληροφορίες που επιβεβαιώνουν ως σωστή αυτή την συμπεριφορά που ήδη έχουν.

Παρ' ότι οι άνθρωποι σήμερα βλέπουν πως οι προηγούμενες γενιές που ακολούθησαν παρόμοιες με αυτούς συμπεριφορές και τρόπους ζωής ήταν δυστυχισμένες και προβληματικές συνεχίζουν να ζουν παρόμοια. Αυτό οφείλεται στην μαζική ύπνωση που βρίσκεται η ανθρωπότητα σήμερα. Κάποιοι λίγοι μόνο αναζητούν κάτι διαφορετικό βλέποντας τα αδιέξοδα αυτής της γενικευμένης παράλογης συμπεριφοράς.

Σήμερα (στη δύση τουλάχιστον) υπάρχει μεγάλη ελευθερία στην σεξουαλική ζωή των ατόμων αλλά αυτό δεν συνοδεύεται από ανάλογη ευτυχία. Και αυτό αποδεικνύει ότι η ευτυχία δεν είναι άμεσο αποτέλεσμα της ερωτικής απόλαυσης. Βλέπουμε σταρ της μουσικής και του σινεμά γνωστούς για τις ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις τους να είναι δυσλειτουργικοί και δυστυχισμένοι, παρ' ότι προσπαθούν να κρύψουν την δυστυχία τους από την δημοσιότητα.

Μόνο η αφύπνιση της συνείδησης και η ικανότητα της διάκρισης μπορούν να μας επιτρέψουν να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Αλλιώς είμαστε πάντοτε λιγότερο ή περισσότερο υποκείμενοι στο λάθος τον πόνο και την δυστυχία.

Ο ΟΡΓΑΣΜΟΣ

Ο οργασμός είναι μια απολαυστική εμπειρία που συνδέεται άμεσα με τις αισθήσεις όπως και οι  υπόλοιπες αισθητηριακές απολαύσεις. Χωρίς αμφιβολία είναι η μεγαλύτερη απόλαυση που μπορεί να  βιώσει κάποιος που έχει ενσαρκωθεί σε ένα  ανθρώπινο σώμα. Δόθηκε από τη ζωή η απόλαυση στον οργασμό για να διαιωνίζονται τα είδη και η ζωή. Ο οργασμός δεν εξυπηρετεί καμία νοητική ή ανώτερη διανοητική  λειτουργία ούτε διευκολύνει την  πνευματική ανάταση. Το αντίθετο μάλιστα, αποβλακώνει και αποχαυνώνει τον νου και μας απομακρύνει από την αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα, Είναι, Πνεύμα). Αν χρησιμοποιούμε ελάχιστες φορές τον οργασμό για να κάνουμε παιδιά έχει καλώς. Αλλά αν ο οργασμός είναι ένα από τα κυριότερα μέσα για να περάσουμε απολαυστικά τα λίγα χρόνια που θα περάσουμε στον πλανήτη γη τότε ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες της δυστυχίας. Εδώ αναφέρομαι στον οργασμό και όχι στην ερωτική πράξη η οποία όταν γίνεται με κάποιες προϋποθέσεις είναι ένα μέσο πνευματικής ανάτασης και λατρείας προς το Θεό

ΤΟ ΣΑΜΑΝΤΙ ΚΑΙ Ο ΟΡΓΑΣΜΟΣ

Η εμπειρία σαμάντι τι είναι; Είναι μια κατάσταση στην οποία ο νους βρίσκεται σε μια τέλεια κατάσταση ακινησίας και ταυτόχρονα σε εγρήγορση χωρίς προσπάθεια. Σε αυτή την κατάσταση ακινησίας όλες οι προβολές του εγωϊκού νου ακυρώνονται και μαζί και η δυστυχία που προκαλούν όλες αυτές οι προβολές -ταυτόχρονα ο νους ‘βυθίζεται’ στο κέντρο του το οποίο είναι το αθάνατο Είναι μας, η βαθύτερη μας Ουσία και  Ύπαρξη μας. Επειδή η φύση του Είναι μας είναι αγνή Επίγνωση, Μακαριότητα, Ελευθερία και Ειρήνη στην κατάσταση σαμάντι βιώνουμε αυθόρμητα αυτές τις καταστάσεις.
Κάποιοι μιλούν με έμφαση για το σαμάντι που μπορεί να επιτευχθεί κάποιες φορές στην διάρκεια του οργασμού. Θεωρούν το σαμάντι αυτό σαν μια ανώτερη πνευματική εμπειρία.  Η εμπειρία του σαμάντι μέσω του οργασμού δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε ανώτερη από το σαμάντι που μπορεί να επιτευχθεί σε οποιαδήποτε δραστηριότητα κατά την οποία επιτυγχάνεται αυθόρμητα μια τέλεια συγκέντρωση του νου και απορρόφηση του στο κέντρο του (το Είναι ). Για παράδειγμα το σαμάντι που επιτυγχάνεται από μια ελεύθερη πτώση στο κενό πέφτοντας κανείς από ένα αεροπλάνο ή το σαμάντι που επιτυγχάνεται από την βαθιά συγκέντρωση που πετυχαίνει κάποιος αθλητής του τένις και απορροφάται ο νους του  πολύ βαθιά στην δραστηριότητα την οποία κάνει είναι ανάλογα με το σαμάντι της ερωτικής απόλαυσης. Πολλοί αθλητές έχουν τέτοιες εμπειρίες σαμάντι και υπάρχουν πλέον πολλά βιβλία που κυκλοφορούν παγκόσμια και αναφέρονται σε αυτό το θέμα. Προσωπικά έχω τέτοια εμπειρία σαμάντι από το τένις και αυτό ήταν και η αιτία να ασχοληθώ σοβαρά με την πνευματική άσκηση. Το πόσο δυνατή θα είναι η εμπειρία του σαμάντι δεν εξαρτάται από την δραστηριότητα αλλά από την ένταση της συγκέντρωσης κα της απορρόφησης το νου στο κέντρο του.

Το σαμάντι που επιτυγχάνεται στην διάρκεια του οργασμού επειδή έχει ως συνέπεια την απώλεια της σεξουαλικής ενέργειας και δεύτερον την ενδυνάμωση της προσκόλλησης, της επιθυμίας και του εγώ γενικότερα δεν μπορεί να έχει θέση στην πνευματική άσκηση. Αυτός που προσπαθεί  να έχει οργασμούς ακόμη και αν τους βαφτίσει πνευματικούς δεν κατευθύνεται προς την Αλήθεια και την τελείωση αλλά προς το σκοτάδι και την άγνοια.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ

Η πνευματική άσκηση δεν σκοπεύει απλά σε κάποια περιστασιακή εμπειρία σαμάντι. Σκοπεύει στην ολοκληρωτική διάλυση του εγώ που έχει σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση του νου από τις μορφές και τις ηδονές αυτών και στην αδιάλειπτη απορρόφηση του νου στο Είναι. Αυτή η επιστροφή του νου στο κέντρο του είναι μια κεντρομόλος κίνηση από την περιφέρεια προς το κέντρο. Και είναι γνωστό και ειπωμένο από τους σοφούς ότι όπου πάει ο νους πάει και η ενέργεια και το αντίθετο όπου πάει η ενέργεια πάει και ο νους. Δηλαδή στην φώτιση μαζί με το νου επιστρέφει και το πράνα στην πηγή του, το Μπράμαν όπως λέγεται στις Βέδες. Όντας σε αυτή την κατάσταση ο Φωτισμένος μετά το θάνατο του φυσικού σώματος απορροφάται (ο νους και το πράνα του)  από το απόλυτο και δεν ξαναγεννιέται σε αυτό τον κόσμο των δακρύων.
Ο οργασμός αντίθετα είναι μια φυγόκεντρη κίνηση και στρέφει την ενέργεια προς τα έξω και μαζί και το νου. Επιπλέον ενδυναμώνεται το σεξουαλικό πάθος και ο νους προσκολλάται στην απόλαυση. Γίνεται ανήσυχος και κινείται συνεχώς προς τα έξω για να βρει ξανά το αντικείμενο της απόλαυσης (γυναίκα ή άντρα αντίστοιχα). Σταδιακά ο πόθος για σεξουαλική απόλαυση μεταβιβάζεται προς άλλα αντικείμενα διότι καθώς είναι αδύνατο να έχει κάποιος τόσο σεξουαλική δύναμη ώστε να κάνει έρωτα ασταμάτητα στρέφεται προς άλλα αντικείμενα που δίνουν ευχαρίστηση και μπορούν να αντισταθμίσουν σε κάποιο βαθμό την σεξουαλική απόλαυση, με πρώτο και κύριο το φαγητό. Η απόλαυση μέσω φαγητού είναι η δεύτερη σε δύναμη γιατί τα σεξουαλικά όργανα και το στόμα είναι φτιαγμένα από το ίδιο τάττβα (στοιχείο). Έτσι όταν δεν μπορούμε να έχουμε σεξουαλική απόλαυση στρεφόμαστε σε κάποια λιχουδιά η οποία μπορεί να βρεθεί πολύ ευκολότερα και είναι κοινωνικά αποδεκτή. 

Υπογραμμίζω με έμφαση σε αυτό το σημείο ότι ο πόθος και η επιθυμία για απόλαυση είναι η ρίζα αιτία όλων των άλλων εγωϊκών ψυχολογικών καταστάσεων οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά τροποποιήσεις ή παράγωγα της επιθυμίας (τα κυριότερα είναι ο θυμός, η ανυπομονησία, η αγωνία, η ανησυχία, το ανικανοποίητο, η ζήλεια, η απληστία, ο φόβος, η στεναχώρια, κ.λπ.). Με την ανάπτυξη της επιθυμίας και όλων των εγωϊκών ιδιοτήτων ο άνθρωπος δυστυχεί και δένεται για τα καλά στην Σαμσάρα (ο κύκλος της γέννησης και του θανάτου).

 Η πνευματική άσκηση εκτός από την διάλυση του εγώ αποσκοπεί στην δημιουργία των αιθέριων σωμάτων φωτός που είναι τα ενδύματα της ψυχής. Στην κατασκευή των σωμάτων φωτός η σεξουαλική ενέργεια (που είναι η μόνη γενεσιουργή ενέργεια του σύμπαντος) παίζει καθοριστικό ρόλο. Αυτός που σπαταλάει την σεξουαλική του ενέργεια για φευγαλέες στιγμές απόλαυσης όσο και να τις ονομάζει πνευματικές χάνει το πολύτιμο υλικό και δεν μπορεί να κατασκευάσει τα οχήματα φωτός ούτε μπορεί να λαμπρύνει την διάνοια του με την πεμπτουσία της σεξουαλικής ενέργειας που λέγεται ότζας (μεγάλη ποσότητα ότζας βρίσκεται αποθηκευμένη στο σπέρμα).

ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Αυτό λοιπόν που εμποδίζει το νου να παραμείνει αυθόρμητα σε τέλεια και συνεχή απορρόφηση στο Είναι, είναι το εγώ. Και ποια είναι η κύρια φύση του εγώ; Η επιθυμία για απόλαυση. Και ποια είναι η ρίζα της δημιουργίας της επιθυμίας για απόλαυση; Η οργασμός; Και γιατί είναι ο οργασμός; Διότι ο οργασμός πολώνει την ενέργεια με ένα ‘αρνητικό’ τρόπο και δημιουργεί το εγώ.  Ο οργασμός επίσης έχει από τη φύση του μια φυγόκεντρη κίνηση και στρέφει την ενέργεια προς τα έξω άρα και το νου. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί ο οργασμός να προκαλέσει σαμάντι (κατώτερο) εξ αιτίας της απορρόφησης του νου στην απόλαυση. Αυτό όμως όπως προείπα συμβαίνει περιστασιακά όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση που ο νους απορροφάται στο αντικείμενο απόλαυσης ή δράσης.
Όποιος λοιπόν προσπαθεί να φτάσει στην Απελευθέρωση και την Αλήθεια μέσω οργασμών, πνευματικών, ταντρικών, κ.λπ. ματαιοπονεί. Αυτό που κάνει είναι να θρέφει το εγώ του και να κινείται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που θέλει να πάει.

ΤΑΝΤΡΑ
Η τάντρα και κάθε πνευματική πρακτική που σχετίζεται με την σεξουαλικότητα δεν έχει να κάνει τίποτε με τον οργασμό. Η κάμα σούτρα που είναι ίσως η πιο γνωστή μορφή τάντρα είναι ο εκφυλισμός της πραγματικής τάντρα. Χρησιμοποιείται για να βιώσει ο ασκούμενος πιο παρατεταμένη και πιο έντονη σεξουαλική απόλαυση προσπαθώντας να δημιουργήσει μέσω ασκήσεων, αναπνοών ,στάσεων κ.λπ. διάφορα είδη οργασμού (παρατεταμένους, πολλαπλούς, κλειτοριδικούς κολπικούς κ.λπ.). Αν ο στόχος κάποιου είναι η απόλαυση καλώς, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με πνευματική άσκηση.
Η τάντρα έχει ως σκοπό την μετουσίωση και την μετατροπή της σεξουαλικής ενέργειας με σκοπό όπως είπα τα ανώτερα κέντρα συνείδησης και ο νους να εμποτιστούν από ανώτερες ενέργειες (ojas, tejas) που θα τα επιτρέψουν να λειτουργήσουν στο υψηλότερο δυναμικό τους. Οι ταντρικές πρακτικές δεν επικεντρώνονται στην ηδονή αλλά στην αλχημική ένωση που επιτελείται όταν οι θηλυκή ενέργεια ενώνεται με την αρσενική. Στην ένωση των δύο πόλων γεννιέται μια Τρίτη δύναμη, η οποία είναι η δημιουργική ενέργεια του Θεού. Με αυτήν μπορεί ο άνθρωπος να κινήσει γη και ουρανό αν το θελήσει. Αλλά κύρια με αυτήν την Τρίτη δύναμη (παράγωγο της ένωσης της αρσενικής με τη θηλυκή ενέργεια) δημιουργείται ο αληθινός Άνθρωπος, που περιβάλλεται με τα αιθέρια σώματα φωτός τα οποία αποτελούν τον πραγματικό οίκο του Θεού που δεν γκρεμίζεται ούτε από το χρόνο ούτε από τις δυνάμεις τις φύσης.

Παλαιότερα η τάντρα γινόταν μέσα στους ναούς και οι ‘ιερόδουλες’ ήταν εκπαιδευμένες ιέρειες οι οποίες βοηθούσαν τους αλχημιστές να μην χάσουν το σπέρμα τους, και  να οδηγήσουν την σεξουαλική ενέργεια μέσα από την σπονδυλική στήλη στον εγκέφαλο και την καρδιά ποτίζοντας και ενεργοποιώντας όλα τα αιθέρια κέντρα Συνειδητότητας (τσάρκας).
Όλες αυτές οι σεξουαλικές ανάγλυφες παραστάσεις που βλέπουμε σε κάποιους ναούς της Ινδίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο εκφυλισμός αυτής της πρωταρχικής κατάστασης όπου λατρευόταν ο Θεός μέσα από τον τελετουργικό έρωτα αγνών μυστών και μαθητών. Το ίδιο έκαναν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι στα Καβήρεια και στα ελευσίνια μυστήρια. Εκεί λάτρευαν τον Θεό μέσα από τις ταντρικές ερωτικές ιεροτελεστίες. Όσο για τις σεξουαλικές παραστάσεις των αρχαιοελληνικών αγγείων είναι λυπηρό να βλέπει κανείς την κατάντια και τον εκφυλισμό των προγόνων μας που σαν τα ζώα αναζητούσαν την ηδονή ακόμη και στην παιδεραστία και την ομοφυλοφιλία. Όλες οι φαλλικές γιορτές που γινόταν τότε και που σήμερα γίνονται σε κάποια μέρη της Θεσσαλίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η παρακμή των ιερών τελετών λατρείας της σεξουαλικής δύναμης.

Οι ταντρικές πρακτικές είναι αποτελεσματικές μόνο για ανθρώπους που έχουν διαλύσει το εγώ και την επιθυμία για απόλαυση σε μεγάλο βαθμό και έχουν καθαρίσει τον ψυχισμό του επίσης από τη ράτζας και τάμας ποιότητα και έχει κυριαρχήσει η σάττβα. Όσοι προσπαθούν να κάνουν τάντρα χωρίς προετοιμασία δεν πρόκειται να πετύχουν απολύτως τίποτα. Σήμερα την εποχή της ηδονής ελάχιστοι πιθανώς θα μπορούσαν να ασκήσουν επιτυχώς ταντρικές πρακτικές.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΤΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ο καθένας πρέπει να αρχίσει την πνευματική του πορεία και άσκηση λαμβάνοντας υπ’ όψη το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται καθώς και τις αδυναμίες και τις δυνατότητες του. Θα πρέπει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και να μην παραμυθιάζεται ποικιλοτρόπως. Αυτό βεβαίως στην αρχή είναι δύσκολο γιατί ο νους του κινείται στην φαντασία και διαστρεβλώνει τα πράγματα. 
Όμως αν κάποιος ασκείται με συνέπεια και ακολουθεί ένα σαττβικό τρόπο ζωής σταδιακά η διάκριση του και η κατανόηση του θα του επιτρέψουν να ξεκαθαρίσει πολλά σημαντικά θέματα που αφορούν την πνευματική άσκηση και τον πνευματικό δρόμο γενικότερα. Θα μπορέσει επίσης να ξεκαθαρίσει τη στάση του στο θέμα της σεξουαλικότητας μέσα από μια βαθύτερη κατανόηση. Θα μπορέσει να αποφασίσει με καθαρότητα αν προτιμά την μοναχική ζωή ή την έγγαμη ζωή αλλά και να προσδιορίσει την σεξουαλική του συμπεριφορά μέσα σε αυτή.
Όταν η στάση μας ή η δράση μας είναι αποτέλεσμα κατανόησης και όχι της επιπολαιότητας ή παρορμητισμού του εγώ τότε βρισκόμαστε πιο κοντά στην αρμονία, την ισορροπία την υγεία και τη πραγματική χαρά της ζωής.
Είναι βέβαιο ότι αυτός που ολόκαρδα θέλει να πετύχει την Φώτιση και την απελευθέρωση από την ψευδαίσθηση αυτού του κόσμου θα πρέπει κάποια στιγμή του δρόμου να απελευθερωθεί από την επιθυμία για σεξουαλική απόλαυση και τις οργασμικές εμπειρίες και να συγκεντρώσει όλη του την ενέργεια στην πλήρη διάλυση του εγώ και την ολοκληρωτική απορρόφηση της διάνοιας του στο Είναι του το οποίο είναι ένα και το αυτό με την παγκόσμια Συνειδητότητα, κοινώς ονομαζόμενη Θεός..

ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ; του Atman Nityananda

  

ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ;

Το ερώτημα έχουμε ή δεν έχουμε ελεύθερη θέληση, είναι πράγματι από τα πιο δύσκολα ερωτήματα που έχουν τεθεί ποτέ και είναι δύσκολο να απαντηθεί. Παρά ταύτα θα τολμήσω να το αναλύσω και να πω την άποψη μου για αυτό.

Όταν ρωτάμε έχει ο άνθρωπος ελεύθερη θέληση ασυνείδητα θεωρούμε ότι όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο εξέλιξης, (πράγμα που δεν ισχύει). Προσπαθώντας να απαντήσουμε γενικά αν άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση θα μας οδηγήσει σε τελείως λανθασμένα συμπεράσματα αφού οι γήινοι δεν βρίσκονται όλοι στο ίδιο επίπεδο εξέλιξης και αυτό που ισχύει για τον ένα δεν ισχύει για τους άλλους.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η ελεύθερη βούληση σχετίζεται με το συνειδησιακό επίπεδο που βρίσκεται ο καθένας. Η ελεύθερη βούληση δεν είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό το οποίο ή το έχουν όλοι οι άνθρωποι ή δεν το έχουν. Δεν είναι  ένα φυσικό χαρακτηριστικό όπως για παράδειγμα ο εγκέφαλος ή η καρδιά που το έχουν όλοι οι άνθρωποι. Η ελεύθερη θέληση είναι κάτι που σχετίζεται άμεσα με την ψυχή μας είναι ένα χαρακτηριστικό της ψυχής μας και όχι των οχημάτων εκδήλωσης  της. Ο νους μας μπορεί να αποφασίζει με ελεύθερη θέληση μόνο όταν δρα σε αρμονία με την ψυχή. Και μπορεί να είναι σε αρμονία με την ψυχή μόνο όταν είναι αγνός από πάθη και εγωικές ενέργειες και ιδιότητες.

Είναι φανερό λοιπόν ότι άλλου τύπου Ον για παράδειγμα είναι ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας  ή ο Βούδας και ο Χριστός και άλλο ο τύπος που ακούει Βανδή και πηγαίνει στα μπαρ για να πίνει και να χαριεντίζεται με γυναίκες ή ο απλός μέσος άνθρωπος που νοιάζεται κυρίως για την επιβίωση του και μερικές επίγειες απολαύσεις. Έχοντας αυτούς τους εκ διαμέτρου αντίθετους τύπους ανθρώπων κατά νου το ερώτημα θα πρέπει να τεθεί ως εξής.

Έχει ένας άνθρωπος σαν τον Σωκράτη ή το Χριστό ελεύθερη βούληση, έχει ένας κοινός άνθρωπος ελεύθερη βούληση;

Ο κοινός άνθρωπος (η πλειοψηφία) είναι μια μαριονέτα που κινείται από δυνάμεις τις οποίες δεν ελέγχει, αλλά ούτε είναι συνειδητός από αυτές. Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της γήινης ανθρωπότητας δεν έχουν ελεύθερη θέληση με όλη την σημασία της λέξεως. Έχουν κάποιο ποσοστό σχετικής ελευθερίας να επιλέξουν ανάμεσα στο καλό και το κακό ή να κάνουν διάφορες επιλογές που σχετίζονται με την ζωή τους. Αυτό το ποσοστό της ελευθερίας στην επιλογή εξαρτάται από το επίπεδο Συνειδητότητας στο οποίο βρίσκονται και από το πόσο ο νους τους είναι εγκλωβισμένος στις εγωικές ιδιότητες και τα πάθη.
Όσο πιο κυριευμένος από το εγώ και τα πάθη είναι ο νους κάποιου,  τόσο μπορεί να εκφραστεί σε αυτόν λιγότερο η ελεύθερη βούληση. Όσο περισσότερο έχει εξαγνίσει κάποιος το νου, την καρδιά του και το υποσυνείδητο του τόσο περισσότερο εκδηλώνεται η ελεύθερη βούληση σε αυτόν.

Στο να επιλέξουμε αν θα φάμε μπανάνα ή μήλο, αν θα αγοράσουμε σπίτι ή αυτοκίνητο, έχουμε μια σχετική ελευθερία να αποφασίσουμε, αλλά οι  αποφάσεις παίρνονται από την εξωτερική διάνοια της οποίας η ικανότητα είναι περιορισμένη και εξαρτημένη από πολλούς παράγοντες, και γι’ αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερη βούληση στην πλήρη έννοια της. Οι αποφάσεις αυτές μπορεί να παρθούν τελείως μηχανικά και ασυνείδητα, ή με ένα πιο συνειδητό τρόπο. Το πόσο συνειδητά αποφασίζουμε εξαρτάται από το επίπεδο Συνειδητότητας που βρισκόμαστε γενικά, και ειδικά εκείνη την στιγμή που αποφασίζουμε.

Η ελευθερία βούλησης σύμφωνα με την κατανόηση και την εμπειρία μου, είναι η δυνατότητα να επιλέγουμε σε αρμονία με τις επιταγές της Ψυχής μας και όχι με τις ενορμήσεις του ενστίκτου, τις πεποιθήσεις και τις ιδέες του νου, τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις.
Όσο περισσότερο ελεύθερο ψυχολογικό χώρο έχουμε ανοίξει με την εξάλειψη των ψυχολογικών μας ελαττωμάτων, τόσο περισσότερο έχουμε καθαρή επικοινωνία με την ψυχή μας και τόσο περισσότερο εκδηλώνεται η ικανότητα να επιλέγουμε ελεύθερα.

Τονίζω ξανά επιλέγω ελεύθερα σημαίνει ότι επιλέγω και δρω σε αρμονία με την Ψυχή μου η οποία λειτουργεί πάντοτε σε αρμονία με  το παγκόσμιο Πνεύμα της Ζωής (κοινώς λεγόμενα Θεός_ και όχι με βάση προγραμματισμούς, τις συνήθειες και τις επιταγές των εγωϊκών τάσεων. Αυτό το 'κάνω ότι θέλω' δεν είναι στα 'αλήθεια κάνω ότι θέλω', αλλά απλά εξαρτημένες μηχανικές αντιδράσεις και τίποτα παρά πάνω. Αλλά ο υπνωτισμένος νους  του κοινού ανθρώπου νομίζει ότι έχει την ελευθερία να αποφασίζει όπως αυτός θέλει. Όταν αυτή η ύπνωση αρχίζει να συνειδητοποιείται τότε αρχίζει και η αφύπνιση της συνείδησης και η μεταμόρφωση του κοινού ανθρώπου σε πραγματικό άνθρωπο με ελεύθερη θέληση.

Τι γίνεται σχετικά με τα ανώτερα πνευματικά όντα όπως ο Χριστός; Είναι προφανώς ότι μόνο αυτά τα όντα εκδηλώνουν την ελεύθερη βούληση πλήρως,  αφού έχουν καταφέρει να διαλύσουν πλήρως το εγώ τους και έχουν ταυτιστεί πλήρως (η ατομική τους συνείδηση) με τη παγκόσμια συνείδηση ή Θεό.

Ελεύθερη βούληση έχει μόνο ο Θεός αφού είναι επάνω από κάθε περιορισμό. Αφού η συνείδηση του Ιησού συγχωνεύτηκε με την Θεϊκή Συνείδηση και έφτασε σε αυτό που λέμε Θέωση, δηλαδή  έγινε ένα με τον Θεό (γι’ αυτό έλεγε συνεχώς στους μαθητές του εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε Ένα) και αυτό σημαίνει ότι και η θέληση του ήταν ελεύθερη όπως και του εν κρυφώ Πατέρα του.

Ο ίδιος ο Χριστός προσευχόμενος στο όρος των ελαιών είπε (μιλώντας για την επερχόμενη σταύρωση του) ''πάρε το ποτήρι αυτό από μένα'', αλλά τελικά σε βαθιά ένωση με τον Είναι του, είπε ''γενηθήτω το θέλημα σου''. Ίσως ως εκείνη τη στιγμή να μην είχε επιτευχθεί η τέλεια συγχώνευση του με τον Θεό. Πιθανώς αυτό επετεύχθη με την ανάσταση και την μεταμόρφωση του που συνέβη σαράντα μέρες μετά την ανάσταση του.

Όσο είμαστε ασυνείδητοι της αληθινής μας φύσης που είναι αγνή Συνειδητότητα και ένα με την παγκόσμια Συνειδητότητα (Θεός), θα είμαστε υποχείρια των κατώτερων δυνάμεων της φύσης και του εγώ. Θα αντιδράμε μηχανικά και ασυνείδητα στις εξωτερικές επιδράσεις και καταστάσεις και η θέληση μας θα είναι κατακερματισμένη και εγκλωβισμένη σε ατέλειωτες επιθυμίες και θέλω. Και ενώ βρισκόμαστε σε μια υπνωτική κατάσταση στην οποία η βούληση μας είναι εγκλωβισμένη και περιορισμένη από προγραμματισμούς, επιθυμίες και υποσυνείδητους μηχανισμούς που αγνοούμε, νομίζουμε ότι  αποφασίζουμε με ελεύθερη θέληση.

Η ελεύθερη επιλογή αρχίζει όταν σταματάμε να είμαστε μηχανές που αντιδρούν ασυνείδητα στα εξωτερικά συμβάντα. Αυτό απαιτεί αυτοπαρατήρηση και αποταύτιση από τις νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις καθώς και την διάλυση των εγωϊκών ιδιοτήτων (θυμός, απληστία, φόβος, λαιμαργία, ζήλια, υπερηφάνεια κ.λπ.). Με την συνεχή άσκηση ανοίγουμε συνεχώς χώρο μέσα μας για να εκδηλωθεί  η ψυχή μας και η ανώτερη διάνοια μας μέσω των οποίων ερχόμαστε σε επαφή με το Είναι μας που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο Θεός μέσα μας.  Ο αγνός νους και καρδιά ακούνε τις επιταγές της ψυχής και του πνεύματος καθαρά και ταυτόχρονα έχουν και την δύναμη να ακολουθήσουν τις επιταγές τους. Σε αντίθεση με τον εγωϊκό άνθρωπο ο οποίος ασυνείδητα υπακούει και εκτελεί τις επιταγές των επιθυμιών και των παθών του.

Το μυστήριο της ζωής αποκαλύπτεται μόνο σε αυτόν που φτάνει στην συνειδητή ένωση με τον Δημιουργό και Πατέρα του και συνειδητοποιεί την ενότητα του με Αυτόν. Σε αυτή την κατάσταση την ελεύθερη από πάθη και τους περιορισμούς του κατώτερου νου δρα με ελεύθερη θέληση αφού η θέληση του και η θέληση του Είναι ταυτίζονται πλήρως.

O Διάλογος του Πλωτίνου και του μαθητή του, Πορφύριου

Πλωτίνος (204-270 μ.Χ.)

O Διάλογος του Πλωτίνου και του μαθητή του, Πορφύριου

Ο Νεοπλατωνισμός, με σημαντικότερους εκπροσώπους τον Πλωτίνο (204-270 μ.Χ.), τον Πορφύριο (232-304 μ.Χ.) τον Ιάμβλιχο (250-326 μ.Χ.), αποτέλεσε και την τελευταία αναλαμπή του Αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας. Ιδρυτής του Νεοπλατωνισμού είναι πρακτικά ο Πλωτίνος, αλλά ουσιαστικά ήταν ο δάσκαλος του, ο Αμμώνιος Σακκάς, ο οποίος έζησε περίπου το 175 μ.χ έως το 242 μ.Χ, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. 

Το 193 μ.χ ιδρύει και διδάσκει τον Νεοπλατωνισμό ή Εκλεκτισμό, δυστυχώς όμως ο Αμμώνιος δεν έγραψε τίποτε, ώστε να είμαστε σε θέση να κρίνουμε και να εκτιμήσουμε την σπουδαιότητα του ως φιλοσόφου. Άλλος γνωστός μαθητής του ήταν ο γνωστός Ωριγένης. Οι γονείς του Αμμώνιου ήταν Χριστιανοί, ενώ το όνομα του το χρωστάει στο επάγγελμα του μίας και ήταν αχθοφόρος. Τις διδασκαλίες του τις γνωρίζουμε από τον μαθητή του Πλωτίνο, ο οποίος γεννήθηκε το 204 μ.χ στην Λυκόπολη της Αιγύπτου. 

Ο Πλωτίνος ( 204- 270 μ.χ) υπήρξε κατά γενική ομολογία ο τελευταίος μεγάλος φιλόσοφος της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, πριν την επικράτηση του Χριστιανισμού και το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών. Ο Πλωτίνος σε ηλικία 28 χρόνων επισκέφθηκε την σχολή του Αμμώνιου Σακκά, λέγοντας μόλις άκουσε την διδασκαλία του «αυτός είναι ο άνθρωπος που έψαχνα». Έμεινε και μαθήτευσε μαζί του 10 χρόνια. Το 244 μ.χ σε ηλικία 40 χρόνων εγκαθίσταται στη Ρώμη, και ανοίγει την σχολή του στα πρότυπα του φιλόσοφου που θαύμαζε απεριόριστα του Πλάτωνα.
 

Το 254 μ.χ Ο Πλωτίνος σε ηλικία 50 ετών αρχίζει το συγγραφικό του έργο, γράφοντας συνολικά 54 βιβλία.

Το 263 μ.χ έρχεται στην σχολή του Πλωτίνου σε ηλικία 30 χρόνων ο Πορφύριος, ο οποίος μετά τον θάνατο του διδασκάλου του, συγκέντρωσε τα συγγράμματα του και τα διαίρεσε σε έξι εννεάδες. Το 270 μ.χ ο Πλωτίνος μεταβαίνει στην Καμπανία όπου και πεθαίνει σε ηλικία 66 ετών. Σήμερα γνωρίζουμε την σκέψη του Πλωτίνου κυρίως μέσα από το έργο «Εννεάδες», του μαθητή του Πορφύριου.

Σύμφωνα με τον Πλωτίνο υπάρχουν μία αισθητή και τρεις νοητές υποστάσεις στις οποίες συμπεριλαμβάνονται τα πάντα. Οι υποστάσεις αυτές είναι οντολογικά και αξιολογικά ιεραρχημένες από τις ανώτερες προς τις κατώτερες, και έχουν ως εξής: ΈΝ, Νους, ψυχή, φύση. 
Το κάθε επίπεδο γεννά, μέσα από «θέαση» το επόμενο. Η θέαση κατά τον Πλωτίνο είναι η λειτουργία μέσα από την οποία δημιουργούν τα νοητά όντα. 

Ο Πλωτίνος αφήνει να εννοηθεί ότι η λέξη «ΘΕΟΣ» προέρχεται από το «θεάομαι» (βλέπω). 

Οι τρεις υποστάσεις ΕΝ ΝΟΥΣ ΨΥΧΗ δημιουργούν τις κατώτερες πραγματικότητες, ακτινοβολώντας το ανώτερο στο κατώτερο, ως μία αναγκαστική συνέπεια της ίδιας του της ύπαρξης. Η Φύση, αποτελεί γέννημα της Ψυχής, (η Ψυχή είναι γέννημα του Νου, ο Νους είναι γέννημα του Ενός), και γεννάει τον φυσικό μας κόσμο. 

Το Έν είναι άμορφο άρα δεν παρέχει καμία δυνατότητα να το δούμε. Όχι μόνο δεν μπορούμε να το δούμε , αλλά δεν μπορούμε να του αποδώσουμε καν ιδιότητες, διότι τότε θα το καταστούσαμε διττό. Αποτελούμενο δηλ. από τον πύρινα του συν μία πρόσθετη ιδιότητα. Ωστόσο ο Πλωτίνος κάνει νύξεις για έμμεση θέαση του Εν. Συγκρινόμενο με τον Ήλιο που ανατέλλει πάνω από τα όντα και στέλνει το φως του σε αυτά, το Ένα μπορεί να προσεγγιστεί από τον Νου , κατά το μέτρο που αυτός θα ακινητοποιηθεί και θα αφοσιωθεί στην θεϊκή θέαση. 

Το 270 μ.χ ο Πλωτίνος μεταβαίνει στην Καμπανία όπου και πεθαίνει σε ηλικία 66 ετών. Ο Νεοπλατωνισμός επηρέασε την βυζαντινή σκέψη μέσω του Διονύσιου Αρεοπαγίτη και του Μιχαήλ Ψελλού, γονιμοποίησε τη μεσαιωνική σκέψη μέσω του Αγίου Αυγουστίνου, ενώ επηρέασε και την ισλαμική φιλοσοφία με την έλευση των Αράβων. Σήμερα γνωρίζουμε την σκέψη του Πλωτίνου κυρίως μέσα από το θαυμάσιο έργο «Εννεάδες». Το 1794 και το 1817 ο τελευταίος Νεοπλατωνιστής Αγγλος Thomas Taylor εκδίδει το βιβλίο «the Works of Plotinus», στο οποίο περιγράφει ένα διάλογο του Πλωτίνου με τον μαθητή του Πορφύριο, μέσα από τον οποίο προσπαθεί να σκιαγραφήσει την σκέψη του Πλωτίνου.

Aς παρακολουθήσουμε πως περίπου ήταν αυτός ο διάλογος, μέσα από την σύνθεση των κειμένων του Πλωτίνου:

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Ο Αμέλιος μου είπε Πλωτίνε, ότι για να φιλοσοφήσω πρέπει πρώτα να γνωρίσω τις παγκόσμιες αρχές. Για αυτό σε ερωτώ. Τι βρίσκετε πίσω από όλες τις μορφές της ζωής; Τι είναι η φύση; Πως μπορεί να περιγραφεί;
   

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Πάνω από όλα πρέπει να βρίσκεται κάτι που να είναι απλό. Γιατί εάν δεν είναι απλό, και δεν είναι το ΕΝ, τότε δεν θα είναι η αιτία Η αιτία των πάντων πρέπει να είναι μία και μοναδική.
 
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μα το δημιουργημένο σύμπαν είναι πολλαπλασιαζόμενο και σύνθετο. Θέλεις να πεις ότι το σύνθετο προέρχεται από το απλό;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Δεν είναι δυνατό για τα πολλά να υπάρχουν εκτός και αν υπάρχει το ΕΝ, από το οποίο αποτελούνται, και το οποίο υπάρχει πριν από όλα τα άλλα. Το ΕΝ είναι η αιτία όλων.
 
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Πως μπορεί δάσκαλε το ΕΝ να περιγραφεί; Έχω την εντύπωση ότι το ΕΝ υπερβαίνει την δυνατότητα της ανθρώπινης αντίληψης, και ότι η ανθρώπινη έκφραση θα μπορούσε μόνο το αλλοιώσει.

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Πως αλήθεια μπορούμε να μιλήσουμε για αυτό; Μπορούμε να πούμε κάτι για αυτό, αλλά δεν μπορούμε να το περιγράψουμε. Ούτε έχουμε κάποια γνώση ή διανοητική αντίληψη του. Μπορούμε να πούμε τι δεν είναι και όχι τι είναι. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να το γνωρίσουμε.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μπορούμε να πούμε ότι το ΕΝ είναι η ύπαρξη;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Το ΈΝ δεν είναι η ύπαρξη, αλλά η ύπαρξη είναι η εκπόρευση του, η πρώτη γέννηση. Για τον λόγο αυτό δεν υπάρχει όνομα για το ΕΝ, είναι ανέκφραστο.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Κατάλαβα. Είναι περισσότερο μη ύπαρξη παρά ύπαρξη. Δεν έχει όμως σχέση με την εκδηλωμένη πεπερασμένη ύπαρξη;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Το ΕΝ είναι τα πάντα, και ταυτόχρονα τίποτα. Το ΕΝ είναι τα πάντα, για τον λόγο ότι όλα ενυπάρχουν μέσα του. Στους κόλπους του υπάρχουν, και ΘΑ υπάρξουν τα πάντα.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Κατάλαβα. Το ΕΝ αντιπροσωπεύει την δυνατότητα. Ποια όμως η σχέση του Ενός με την ζωή;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Υπάρχει πριν από την ζωή και είναι η αιτία της, εφόσον η ενέργεια της ζωής δεν προηγείται αλλά αντίθετα απορρέει από την ανέκφραστη πηγή του ΕΝΟΣ.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Πρέπει να υποθέσουμε λοιπόν ότι το ΕΝ που υπάρχει πριν από όλα, δεν είναι το εκδηλωμένο σύμπαν. Που βρίσκεται λοιπόν το ΕΝ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Το ΕΝ υπάρχει παντού. Δεν υπάρχει μέρος όπου δεν είναι, για αυτό και γεμίζει τα πάντα. Μέσω αυτού υπάρχουν τα πάντα. Το ΕΝ γεμίζει τα πάντα, παράγει τα πάντα, χωρίς να είναι αυτό που παράγει.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μα Πλωτίνε ξέρεις καλά ότι το εκδηλωμένο σύμπαν χαρακτηρίζεται από την κίνηση. Είναι το ΕΝ η κίνηση; Ή είναι η δυνατότητα της κίνησης, μία συνθήκη στάσης; Ποια η σχέση του ΕΝΟΣ με την κίνηση και την στάση;
ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Το ΕΝ υπερέχει και της κίνησης και της στάσης. Είναι η δυνατότητα και της κίνησης και της στάσης, υπερέχει και των δύο.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Άλλη μία σκέψη με προβληματίζει δάσκαλε. Το σύμπαν εκδηλώνεται διανοητικά. Μπορείς να περιγράψεις το ΕΝ σαν διάνοια; Με άλλα λόγια το ΕΝ σκέπτεται;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Το ΕΝ δεν σκέπτεται γιατί εμπεριέχει τόσο την σκέψη, όσο και το σκεπτόμενο. Το ΕΝ δεν είναι η διάνοια, αλλά ανώτερο της διάνοιας. Κατά συνέπεια εφόσον είναι ανώτερο της διάνοιας η εκπόρευση του θα είναι και διανοητική.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Είναι φανερό ότι το ΕΝ είναι πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη. Δεν μπορείς όμως δάσκαλε να μου περιγράψεις περιοχές του ΕΝΟΣ που να μπορώ να αντιληφθώ; Τι ακολουθεί την συνθήκη της δυνατότητας; πώς το σύμπαν εκδηλώνεται;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Οτιδήποτε υπάρχει μετά από το ΕΝ, προέρχεται από αυτό. Αλλά αυτό το δεύτερο στάδιο της ύπαρξης, δεν θα είναι πια το ΕΝ αλλά η πολλαπλότητα του ΕΝΟΣ. Διαπιστώνουμε ότι όλα τα πράγματα που πλησιάζουν την τελειότητα δεν μπορούν να παραμείνουν σε ανεκδήλωτη ύπαρξη, αλλά πρέπει να εκδηλώνονται Αυτό παρατηρείται σε όλη την φύση. Όχι μόνο στα όντα που είναι ικανά επιλογών, αλλά ακόμα και σε αυτά που στερούνται της επιλογής, υπάρχει η τάση να μεταδίδουν ότι ενυπάρχει μέσα τους. Για παράδειγμα η φωτιά παράγει θερμότητα, το χιόνι παράγει κρύο. Για αυτό τον λόγο, όλα τα πράγματα στην φύση τείνουν στην αθανασία με την εκδήλωση των ποιοτήτων τους. Το ΕΝ εκδηλώνει το εαυτό του. Αυτό που εκδηλώνεται, εκδηλώνει παράλληλα τον εαυτό του.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Α μάλιστα. Διδάσκεις λοιπόν και εσύ το δόγμα «της απόρροιας» των Γνωστικών. Ξεχνάς όμως Πλωτίνε, ότι όλα τα εκδηλωμένα είναι φτιαγμένα από ύλη. Πως μπορεί η ύλη να παράγει τον αυτό της;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η ύλη δεν είναι νεκρή. Η ύλη δεν στερείται ζωής και νοημοσύνης. Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Το σχήμα και η ύλη είναι αρχές αναγκαίες για οτιδήποτε έχει σώμα

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Καταλαβαίνω Πλωτίνε . Η θεωρία σου υποστηρίζει ότι το πνεύμα και η ύλη δεν πρέπει να θεωρούνται σαν ξεχωριστές οντότητες, αλλά σαν δύο όψεις του ΕΝΟΣ, που αποτελεί την βάση της ύπαρξης. Αλλά τι συμβαίνει με τον άνθρωπο; Υπάρχει κάτι στον άνθρωπο που αντιστοιχεί στο ΕΝ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Πρέπει να υπάρχει μία άλλη φύση, διαφορετική από το σώμα, που γεννά ύπαρξη από τον εαυτό της. Είναι αναγκαίο και πρέπει να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρωταρχικό είδος ζωής, που είναι επίσης χωρίς μορφή και αιώνιο, και που είναι μέρος όλων των πραγμάτων . Είναι αναγκαίο να υπάρχει κάτι που είναι η πηγή της ζωής, κάτι που θα είναι πέρα από την σωματική φύση.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μιλάς για αυτό που ονομάζουμε Ψυχή; Εάν ναι ποία είναι η σχέση της ψυχής με το ΕΝ;   

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η ψυχή είναι μία και σέβεται το ΕΝ. Η ψυχή εμπεριέχει άφθονο μέρος της ουσίας του ΕΝΟΣ μέσα της.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Ποια είναι η φύση της ψυχής ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η ψυχή δεν έχει σώμα όπως διδάσκουν οι Στωικοί. Κανένα άθροισμα ατόμων δεν θα μπορούσε να παράξει την ψυχή. Η ψυχή είναι μία ασώματη και αθάνατη ουσία. Η ψυχή μεταδίδει κίνηση σε όλα. Μεταδίδει ζωή στο σώμα. Αυτή μόνη κατέχει την αληθινή ζωή. 

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Ποία είναι η γνώμη σου για την σχέση των ψυχών με την παγκόσμια ψυχή ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Το σύμπαν ενυπάρχει στην ψυχή που είναι η ουσία του, και κανένα τμήμα του δεν στερείται της ψυχής που το υγραίνει με ζωή, όπως το δίχτυ στο νερό. Εάν όλες οι ψυχές γίνονται ΜΙΑ στην συμπαντική ψυχή, γιατί δεν θα μπορούσαν μαζί να σχηματίζουν το ΕΝ; Εάν η ψυχή μου και η ψυχή σου προέρχονται από την παγκόσμια ψυχή τότε όλες οι ψυχές σχηματίζουν το ΕΝ.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Πως τότε Πλωτίνε θα όριζες τον άνθρωπο; Είναι ο άνθρωπος μία ψυχή ή κατέχει απλώς κατέχει μία ψυχή;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Ο άνθρωπος είναι ψυχή και έχει ένα σώμα. Η φύση και η ουσία αυτών των δύο πρέπει να διαχωριστεί. Από την στιγμή που το σώμα είναι σύνθετο, η ανάγκη δεν μπορεί να το διατηρήσει για πάντα στην ίδια κατάσταση. Η γνώση ομοίως δείχνει πως, ότι διαλύεται κατά τον θάνατο δέχεται διαχωρισμούς μίας και κάθε τι που ενυπάρχει σε κάτι, τείνει στο όλο και όμοιο του από όπου προήλθε Η ψυχή λοιπόν διαχωρίζεται κατά τον θάνατο από το σώμα.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Το σώμα μας δεν αποτελεί μέρος μας Πλωτίνε ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Εάν το σώμα είναι μέρος μας, τότε δεν είμαστε εξολοκλήρου αθάνατοι. Όταν όμως διακρίνουμε σωστά, βλέπουμε ότι το σώμα είναι μόνο το όργανο της ψυχής, και ότι η ψυχή είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μα Πλωτίνε παρότι το σώμα είναι ένα όργανο μόνο της ψυχής, παρόλα αυτά είναι ένα σημαντικό μέρος της. Δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε χωρίς αυτό.

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Δεν είμαστε μόνο το σώμα, αλλά δεν είμαστε και εντελώς χωρισμένοι από αυτό. Είναι εξαρτώμενο από εμάς. Για αυτό οι πόνοι και οι ηδονές που βιώνει το σώμα μας επηρεάζουν. Όσο πιο αδύναμοι είμαστε τόσο πιο πολύ ασχολούμαστε με αυτό. Μέσα σε αυτό είναι δεμένο ένα μέρος του εαυτού μας, που αποτελεί την προσωπικότητα μας.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Γιατί τότε Πλωτίνε οι άνθρωποι μιλούν για την ψυχή σαν να είναι το σώμα;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Λέγεται ότι η ψυχή είναι το σώμα, για τον λόγο ότι το σώμα είναι ορατό. Αλλά εάν μπορούσαμε να δούμε την ψυχή, και αν μπορούσαμε να δούμε ότι περιβάλει το σώμα με την ζωή που κατέχει, θα λέγαμε ότι η ψυχή δεν είναι με κανένα τρόπο το σώμα, αλλά αντίθετα το σώμα περιέχεται μέσα σε αυτήν, αυτό που ρέει μέσα στο ακίνητο.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μπορείς να μου δώσεις ένα παράδειγμα έτσι ώστε να μου γίνει πιο ξεκάθαρο ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η ψυχή λέγεται ότι υπάρχει στο σώμα όπως ο καπετάνιος σε ένα πλοίο. Αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Γιατί αφενός βρίσκεται στο πλοίο κατά τύχη, και αφετέρου γιατί ο καπετάνιος κυβερνά όλο το πλοίο, ενώ βρίσκεται σε ένα μόνο μέρος του, ενώ η ψυχή κυβερνά το σώμα και είναι παρούσα παντού. Ένα καλύτερο παράδειγμα θα ήταν εάν λέγαμε ότι η ψυχή είναι παρούσα στο σώμα όπως το φως στον αέρα. Το φως είναι παρόν στον αέρα χωρίς να ανακατεύεται με αυτό. Όταν το φως αποσύρεται από τον αέρα, μέσα στον οποίο ακτινοβολεί, αυτός (ο αέρας) δεν κρατά τίποτα από το φως, αλλά φωτίζεται μόνο για όσο ο αέρας παραμένει το μέσα του.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Σε ευχαριστώ Πλωτίνε για τα παραδείγματα. Αλλά έχω άλλη μια ερώτηση που θα ήθελα να σου κάνω. Είπες πριν από λίγο ότι μέρος του εαυτού μας είναι δεμένο στο σώμα μας. Πρέπει να υποθέσω ότι και όλη ψυχή δεν είναι παρούσα στο σώμα ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η ψυχή δεν εισέρχεται ολοκληρωτικά στο σώμα. Το υψηλότερο μέρος μένει πάντα ενωμένο με τον νοήμονα κόσμο, ενώ το κατώτερο μέρος της παραμένει ενωμένο με τον αισθητό κόσμο. Το ανώτερο μέρος της είναι ανεπηρέαστο από την έλξη των παροδικών απολαύσεων και οδηγεί σε μία ατάραχη ζωή. Κάθε ψυχή έχει ένα κατώτερο μέρος που είναι στραμμένο προς το σώμα, και ένα ανώτερο που είναι στραμμένο προς την θεία διάνοια.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μάλιστα. Η φύση της ψυχής γίνεται δυαδική μόλις εισέρχεται στο σώμα Συνεπώς αυτό αναγκαστικά σημαίνει διπλή δράση.

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Ακριβώς. Η ψυχή έχει διπλή δράση στις σχέση της με το πάνω και το κάτω. Με την πρώτη της ενέργεια ελέγχει το σώμα, και με την δεύτερη μελετά τις καταληπτές οντότητες.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Κατάλαβα. Η ψυχή είναι μία ενεργή οντότητα. Πως ενεργεί ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η ψυχή έχει οντότητα με χαρακτηριστική φύση και ενέργειες. Μία από αυτές είναι η μνήμη, της οποίας η άσκηση εμποδίζεται μόνο από το σώμα. Όταν η ψυχή δένεται στο σώμα, ξεχνάει. Όταν διαχωρίζετε θυμάται. Για αυτό τον λόγο το σώμα είναι η πηγή της λήθης. Η μνήμη ανήκει μόνο στην ψυχή.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Πως η ψυχή χρησιμοποιεί τα σώματα ; Υπάρχει κάποιος νόμος που προκαλεί την μετενσάρκωση σε ένα σώμα ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Αυτό που ονομάζεται αναπόφευκτη ανάγκη και θεία δικαιοσύνη κυβερνά την φύση που προκαλεί κάθε ψυχή να εισέρχεται σε εκείνο το σώμα που έχει επιλέξει. Όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, η ψυχή πλησιάζει το σώμα εκείνο όπου οφείλει να εισέλθει. Κάθε ψυχή έχει την δική της ώρα.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Πλωτίνε φαίνεται ότι διδάσκεις για μία δύναμη που βρίσκεται έξω από τον άνθρωπο. Ο νόμος για τον οποίο μιλάς που βρίσκεται ; Από πού πηγάζει ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Ο κάθε ένας από εμάς κουβαλά μαζί του αυτόν τον νόμο, έναν νόμο του οποίου η ισχύς δεν πηγάζει από έξω, αλλά που είναι έμφυτη.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Ποιος είναι ο σκοπός της μετενσάρκωσης ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η ψυχή κατέρχεται για να εξελίξει τις δυνάμεις της και για να στολίσει ότι βρίσκεται κάτω από αυτήν. Η ψυχή αλλάζει σώματα με τον ίδιο τρόπο που σε ένα θεατρικό έργο ο ηθοποιός πεθαίνει, αλλά στην επόμενη σκηνή, αλλάζει ενδύματα και υποδύεται ένα άλλο πρόσωπο και επιστρέφει στην σκηνή.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Τι είναι τότε Πλωτίνε ο θάνατος;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Θάνατος είναι μόνο η αλλαγή του σώματος, όπως και να έχει αυτός που αναχωρεί θα ξαναγυρίσει να παίξει..

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Δώσε μου ακόμα ένα παράδειγμα Πλωτίνε. Είναι ένα θέμα που πάντα με μπέρδευε.

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Η Ζωή είναι ένας συνεταιρισμός της ψυχής και του σώματος. Θάνατος είναι ο χωρισμός. Τόσο στην ζωή όσο και στον θάνατο η ψυχή νοιώθει σαν στο σπίτι της.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Τι συνείδηση έχει η ψυχή μετά τον θάνατο ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Υπάρχουν δύο στάδια μετά θάνατο. Στο πρώτο η ψυχή έλκεται από το σώμα που αναπολεί ότι ο άνθρωπος έκανε ή υπέφερε κατά την διάρκεια της ζωής του. Στην διάρκεια του χρόνου όμως η ανάμνηση προηγούμενων ζωών θα επιτευχθεί. Για τον λόγω ότι με τον καιρό η ψυχή εξαρτάται όλο και λιγότερο από το σώμα, και έτσι αρχίζει να θυμάται πράγματα που είχε ξεχάσει στην παρούσα ζωή.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Και όταν η ψυχή επιστρέφει στην γήινη ύπαρξη Πλωτίνε, τι συμβαίνει ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Συναντά τις συνέπειες των προηγούμενων οφειλών της. Αυτοί που στην προηγούμενη ζωή τους, ήταν ιδιοκτήτες σκλάβων, εάν καταχράστηκαν την εξουσία τους, θα γίνουν αυτοί σκλάβοι. Δεν εναπόκειται μόνο στην τύχη το να γίνει κάποιος σκλάβος, φυλακισμένος ή ατιμασμένος. Θα πρέπει να έχει διαπράξει την βία την οποία εισπράττει. Εάν επιθυμείς να ανακαλύψεις την διανεμόμενη δικαιοσύνη, δεν είναι αρκετό να εξετάζεις μόνο το παρόν αλλά τόσο παρελθόν, όσο και το μέλλον. Το σύστημα αυτό ανταποδιτικότητας είναι απόλυτο, δίκαιο και σοφό. Η τάξη που κυριαρχεί στο σύμπαν είναι αιώνια. Επενεργεί στο κάθε τι ακόμα και στα μικρότερα πράγματα.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Μου υπέδειξες Πλωτίνε ότι ο άνθρωπος είναι ο υπαίτιος της μοίρας του, και ο μοναδικός υπεύθυνος που ενεργοποιεί τις αιτίες τόσο της ευτυχίας όσο και της δυστυχίας του. Πως όμως αυτός ο νόμος που κληρονομείται στον άνθρωπο ορίζει την ποιότητα και την ποσότητα της τιμωρίας που ο άνθρωπος πρέπει να υποφέρει ;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Ο Θείος νόμος είναι αναπόφευκτος, και περιέχει μέσα του την δύναμη της δικαιοσύνης. Μέσω του νόμου καθορίζεται πως και για πόσο είναι αναγκαίο κάποιος να υποφέρει. Οι τιμωρίες που εξαγνίζουν το κακό πρέπει να προέρχονται από την τάξη που κυβερνά όλα τα πράγματα. Οι κακές πράξεις τα ατυχήματα και η δυστυχία που καταπιέζουν το καλό, μπορεί να ειπωθεί ότι είναι οι συνέπειες προηγούμενων σφαλμάτων. Η παγκόσμια τάξη δεν πρέπει να κατηγορείται ως άδικη , αλλά πρέπει να επιμένουμε στην διανομή του δίκαιου. Εάν δεν καταλαβαίνουμε κάποια πτυχές του Θείου νόμου είναι λόγω κρυφών αιτιών που διαφεύγουν της γνώσης μας.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ : Διανεμητής δικαιοσύνης. Θα θυμάμαι αυτές τις λέξεις Πλωτίνε. Μου ξεκαθάρισες πολλά σημεία που με προβλημάτιζαν. Αλλά Πλωτίνε όλοι οι άνθρωποι υποβάλλονται στην διανομή της δικαιοσύνης με τον ίδιο τρόπο;

ΠΛΩΤΙΝΟΣ : Υπάρχουν τρεις τύποι ανθρώπων. Ο πρώτος αφορά τους ανθρώπους εκείνους που θεωρούν την επίγεια ζωή σαν την αρχή και το τέλος. Ο δεύτερος αφορά αυτούς που είναι ικανοί σε κάποιο βαθμό να στρέφουν την ψυχή τους σε πιο υψηλές αξίες. Και τέλος υπάρχουν οι σοφοί άνθρωποι των οποίων τα μάτια στρέφονται προς το Φως..

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ελληνική Αγωγή».

ΠΗΓΗ: http://xletsos-basilhs.blogspot.com.es/2007/02/blog-post_7926.html