ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ
ΕΓΩ
Το κατώτερο ρατζασοταμασικό εγώ είναι ο
ψυχολογικός παράγοντας που μας κρατάει ταυτισμένους με το σώμα, και είναι η
αιτία των προσκολλήσεων, συναισθηματικής και νοητικής,
δυσαρμονίας, μιζέριας και δυστυχίας και σε ατομικό και σε συλλογικό
επίπεδο.
Όσο ζει κανείς ταυτισμένος με το εγώ
του, δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι κάτι που λειτουργεί αυτόματα, μηχανικά
και παρασιτικά μέσα στον ψυχισμό του. Όσο πιο δυνατό είναι το εγώ τόσο
μεγαλύτερος ο ύπνος και η ασυνειδησία. Ούτε καν περνάει απ’ το μυαλό του ότι
πρόκειται για κάτι παρείσακτο, για έναν ψυχολογικό ιό ο οποίος τον κρατάει
κοιμισμένο και δυστυχισμένο.
Το εγώ είναι πολυσχιδές, αλλά έχει ως βάση
την επιθυμία από την οποία προέρχονται όλες οι άλλες εγωϊκές ή εγωιστικές
τάσεις.
Από το ο εγώ δημιουργείται η ταύτιση με το
σώμα και το νου (βιώνουμε ότι είμαστε το σώμα και ο νους), καθώς επίσης και
όλες οι υπόλοιπες ταυτίσεις και η αίσθηση ξεχωριστότητας από τους
συνανθρώπους μας, τον κόσμο και τον Θεό. Το εγώ είναι ο παράγοντας που δημιουργεί
όλες τις ταυτίσεις. Τις ταυτίσεις με το σώμα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις
απόψεις μας, με πρόσωπα, πράγματα, ομάδες, πολιτικά κόμματα, θρησκείες,
ιδεολογίες κ.λπ..
Η ταύτιση με το σώμα και το νου και οι
επιθυμίες να κατέχουμε και να απολαμβάνουμε τα αντικείμενα δημιουργεί τη
ψυχαναγκαστική ανάγκη να νιώθουμε ανώτεροι, σπουδαιότεροι, καλύτεροι από τους
συνανθρώπους μας (υπερηφάνεια).
Ενώ κατ’ ουσία είμαστε ένα με τον Θεό και με
όλο το σύμπαν, εξ αιτίας του εγώ βιώνουμε τον εαυτό μας ως ξεχωριστό από τον
θεό και τους συνανθρώπους μας. Εξ αιτίας του εγώ βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους
και δημιουργήματα σαν εχθρούς ή φίλους ανάλογα με το αν είναι ευνοϊκά
προσκείμενοι ή όχι προς εμάς, τις φιλοδοξίες μας και τις επιθυμίες μας.
Η λησμονιά της αθάνατης φύσης μας, η ταύτιση
με το σώμα και τον νου και η αίσθηση ξεχωριστότητας από τον
Θεό δημιουργεί το φόβο του θανάτου και την ανασφάλεια. Η επιθυμία, ο
φόβος, η ανασφάλεια, ο θυμός σε όλες τους τις παραλλαγές και οι προσκολλήσεις
είναι αυτά που κυριαρχούν καθημερινά στον ψυχισμό αυτών που είναι
ταυτισμένοι (της πλειοψηφίας) με το
εγώ και το σώμα.
Η επιθυμία για απόλαυση και
κοσμικές επιτυχίες, η ξεχωριστότητα από το Θεό και τον κόσμο, ο φόβος, η
ψευδαίσθηση 'είμαι το σώμα' και η ψυχαναγκαστική ανάγκη να νιώθουμε ανώτεροι
είναι η βάση πάνω στην οποία αναπτύσσεται όλος ο εγωϊκός μηχανισμός.
Μερικές από
τις εκφράσεις του εγώ είναι:
Θυμός, επιθετικότητα, μίσος, υπερηφάνεια,
απληστία, φιλαργυρία, λαγνεία, λαιμαργία, φιλοδοξία, κατάκριση, ανυπομονησία,
φλυαρία, υπερκαταναλωτισμός, θλίψη, ζήλια, απαισιοδοξία, σύγκριση, παράπονα,
πικρία, κατάθλιψη, ενοχές, βαρεμάρα, έλλειψη ικανοποίησης, έλλειψη πληρότητας,
ανησυχία, άγχος, στρες, κατανάλωση καπνού και αλκοόλ, χρήση ναρκωτικών και
εθισμοί σε αυτά, τελειομανία, εργασιομανία, έλεγχος των άλλων, κυριαρχία στους
άλλους, κακοποίηση ανθρώπων-ζώων-περιβάλλοντος, μυθομανία, παράνοια,
μεγαλομανία, καχυποψία, συκοφαντία, ψέμα, αρέσκεια-απαρέσκεια, έλξη-απώθηση…
Όλα αυτά ενυπάρχουν στον ψυχισμό όλων των
γήινων και δημιουργούν όλο το χάος, τις συγκρούσεις, τις καταστροφές και τη
δυστυχία που βλέπουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο σε όλο τον κόσμο.
Πως το εγώ μας υπνωτίζει για να συνεχίζει να ζει στον
ψυχισμό μας
Ο εγωϊκός μηχανισμός λειτουργεί σαν
μια ανεξάρτητη από την θέληση μας και την συνείδηση μας οντότητα
και δεν θέλει να χάσει την κυριαρχία του επάνω μας διότι ζει και
τρέφεται χρησιμοποιώντας το σώμα, το νου και την ενέργειά μας.
Χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα για να μην
επιτρέπει στο συνειδητό νου (διάνοια-Μπούντι στα σανσκριτικά) και στη διάκριση
να αντιληφθούν πως είναι κάτι ξένο και παρασιτικό στον ψυχισμό μας,
διότι έτσι θα χάσει την εξουσία του που ασκεί επάνω μας και συνεπώς δεν θα
μπορεί πιά να χρησιμοποιεί την ενέργεια μας και τον νου μας για να συνεχίζει να
ζει μηχανικά μέσα μας ικανοποιώντας τι επιθυμίες τους και τις απολαύσεις του..
Το εγώ τρέφεται κάθε φορά που εκδηλώνεται και
ταυτιζόμαστε με αυτό. Για να μην χάσει την κυριαρχία του επάνω μας
μας κρατάει σε κατάσταση ταύτισης και μας εμποδίζει με κάθε τρόπο (χρησιμοποιεί
διάφορους τρόπους και τεχνάσματα) να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι κάτι
παρείσακτο μέσα μας, μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε αυτό,
ότι είμαστε Θεϊκό πνεύμα, αιώνιο, αθάνατο πάντα ελεύθερο, ειρηνικό και
ευδαίμων.
Εδώ θα
αναφέρω κάποια από αυτά
Το εγώ μας εξαπατά κάνοντάς μας να νιώθουμε
και να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτό.
Μας εξαπατά παραλλάσσοντας, αφαιρώντας ή
προσθέτοντας και παρερμηνεύοντας αυτό που συμβαίνει ή αυτό που νιώθουμε.
Μας εξαπατά μέσα από τις ταυτίσεις και
την φαντασία.
Μας κρατά ταυτισμένους (εγκλωβισμένους) με
αυτό Κάνοντας μας να νιώθουμε φόβο και ενοχές
Μας εξαπατά με το να προβάλλει στους άλλους
τη δική μας νοητική ή συναισθηματική κατάσταση
Ενδυναμώνεται και μας κάνει να νοιώθουμε
ξεχωριστοί από τους άλλους κριτικάροντας ή κατηγορώντας τους άλλους, με το να
παραπονιόμαστε στους άλλους και να συγκρινόμαστε με τους άλλους.
Μας κρατάει
εγκλωβισμένους και ταυτισμένους με αυτό και δεν μας αφήνει να κάνουμε μια
συστηματική εργασία να το εξαλείψουμε με τους παρακάτω τρόπους
Με το να μας
κάνει:
- να νιώθουμε ανικανοποίητοι, ανήσυχοι,
ανεπαρκείς ή ελλιπείς
- να μην παραδεχόμαστε ότι έχουμε κάποια
αρνητική ιδιότητα ή εγώ
- να αναβάλλουμε αυτό που έχουμε να κάνουμε
τώρα
- να μη θέλουμε ή να φοβόμαστε να δούμε το
ελάττωμα ή το εγώ
- να κατηγορούμε ή να δικαιολογούμε τον εαυτό
(εγώ) μας
- να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους για
αυτό που βιώνουμε
- να λέμε ότι και οι άλλοι κάνουν (ή έχουν)
ότι και εμείς
- να απογοητευόμαστε
- να νομίζουμε ότι είμαστε αδύναμοι και δεν
μπορούμε να εξαλείψουμε το εγώ
- να πιστεύουμε ότι δεν είναι για εμάς η
πνευματική άσκηση
- να πιστεύουμε ότι αυτό που λέμε ή κάνουμε
είναι κάτι καλό, (δηλ. ότι αυτό που κάνουμε ή λέμε είναι για το καλό μας ή για
το καλό των άλλων, ενώ δεν είναι).
- Κάνοντας μας να αντιμετωπίζουμε ότι
συμβαίνει στο τώρα, ως μέσο, εχθρό ή εμπόδιο,. Με αυτόν τον τρόπο το
εγώ αντιστέκεται σε αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή, αντιδρά με δυσαρέσκεια,
θυμό, κ.λπ. και ισχυροποιείται.
Σημείωση
Σύμφωνα με
κάποιους πνευματικούς δασκάλους (όπως ο Σαμέλ Αούν Βεόρ και ο
Παραμαχάνσα Γιοκανάντα) η δημιουργία αυτού του κατώτερου παρασιτικού εγώ
δημιουργήθηκε από την λανθασμένη χρήση της σεξουαλικής ενέργειας
Το εγώ
δημιουργήθηκε από την πόλωση και κρυσταλλοποίηση της σεξουαλικής
ενέργειας στο ενεργειακό σώμα εξ αιτίας της ερωτικής πράξης με οργασμό. Καθώς η
σεξουαλική ενέργεια κινείται μέσω του οργασμού προς τα έξω έχει σαν αποτέλεσμα
και ο νους και το πράνα και η επίγνωση να κινηθούν προς τα έξω. Έτσι ο νους
γίνεται εξωστρεφής και σταδιακά προσκολλάται και ταυτίζεται με τα αντικείμενα
των αισθήσεων αναζητώντας την απόλαυση σε αυτά. Συνέχεια αυτού είναι η ταύτιση
με το σώμα και η ανάπτυξη του εγώ με όλα του τα παρακλάδια (υπερηφάνεια, ζήλια,
θυμός, λαιμαργία, μίσος, κ.λπ.). Για αυτό σε όλα τα πνευματικά μονοπάτια η
σεξουαλική αγνότητα και η μετατροπή της σεξουαλικής ενέργειας, μέσω ταντρικών
πρακτικών για τα ζευγάρια ή ειδικών ασκήσεων για άγαμους, είναι κεντρικό μέρος
της άσκησης.
Ο Σαμαέλ Αούν
Βεόρ και ο Γκουρτζίεφ αναφέρουν επίσης ότι εκτός από την σεξουαλική πράξη με
οργασμό όπως προανέφερα, αιτία για την κρυσταλλοποίηση του εγωικού μηχανισμού
στο ψυχισμό του ανθρώπου ήταν το όργανο Κουνταρτικουαδόρ ή Κουνταμπάφερ που
χωρίς τη θέληση τους υποχρεώθηκαν να αναπτύξουν στα σώματα τους τα ανθρώπινα
όντα χιλιάδες χρόνια πριν στην Λεμούρια φυλή.