Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ του Ατμαν Νιτυανάντα

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ

Λέξεις κλειδιά: Εγώ, αληθινή μας φύση (Ατμαν ,Συνειδητότητα), Συγχώρεση, αγάπη, ειρήνη, ελευθερία, ευτυχία, αλήθεια, λάθη, συναισθήματα, επιθυμίες, ανάγκες, προσκολλήσεις, πεποιθήσεις, ταύτιση, μετάνοια, πρακτικές-τεχνικές, αποδοχή, ενθύμηση, ενδοσκόπηση, παρατήρηση, προσοχή, επίγνωση, ανάλυση, αυτεπίγνωση, στοχασμός, κατανόηση,  προσευχή, οραματισμός, θετικές επιβεβαιώσεις, τεχνικές διάλυσης του εγώ.

Τι σημαίνει συγχώρεση

Συγχώρεση σημαίνει ελευθερώνομαι από κάθε σκέψη και συναίσθημα  θυμού, μίσους μνησικακίας, εκδικητικότητας, πικρίας κ.λπ. που μπορεί να εκδηλώθηκε στο νου και την καρδιά μου, προς τον εαυτό μου ή προς κάποιον άλλο. Συγχωρώ σημαίνει ότι αποδέχομαι την κατάσταση, τον εαυτό μου ή τον συνάνθρωπο μου και τον βλέπω με ανοικτή καρδιά σαν να μην συνέβη ποτέ το γεγονός που με έκανε να υποφέρω.

Το να πω απλά σε συγχωρώ ή συγχωρώ τον εαυτό μου δεν έχει κανένα νόημα, αν τα συναισθήματα οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις που προκάλεσαν τον πόνο, παραμένουν καταγραμμένα στο υποσυνείδητο και εκδηλώνονται έστω και ελαφρώς κάθε φορά που συναντώ ή σκέπτομαι μια κατάσταση ή ένα πρόσωπο. Μόνο όταν απελευθερωθούμε από κάθε σκέψη και συναίσθημα  θυμού, μίσους μνησικακίας, εκδικητικότητας, πικρίας κ.λπ. η συγχώρεση θα είναι πραγματική.

Για να συμβεί η συγχώρεση πρέπει να γίνει μια εργασία που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την όλη κατάσταση και στη συνέχεια με τη δύναμη της προσευχής και άλλες μεθόδους να διαλύσουμε αυτά τα νοητικά και συναισθηματικά μπλοκαρίσματα.

Αυτό μπορεί να απαιτήσει περισσότερο από μια προσπάθειες ανάλογα με το πόσο δυνατά έχει καταγραφεί αυτή η εμπειρία στο νου μας, το επίπεδο Συνειδητότητας μας, την εμπειρία να εργαζόμαστε με αυτές στις καταστάσεις, την πίστη μας κ.λπ.

Αυτή η εργασία που περιγράφεται εδώ σχετικά με την συγχώρεση, είναι η ίδια με αυτή που κάνουμε για να εξαλείψουμε οποιοδήποτε αρνητική ιδιότητα (θυμός, επιθυμία, φόβος, κ.λπ.). Βέβαια εδώ δεν περιγράφονται όλες οι τεχνικές και οι δυσκολίες για την διάλυση των εγώ, παρά μόνο μια συγκεκριμένη τεχνική.

Μπορεί κάποιος να εφαρμόσει διαφορετική διαδικασία ή πρακτική, αλλά το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι το ίδιο, η εξάλειψη δηλαδή των αρνητικών ψυχολογικών ιδιοτήτων, που είναι αιτία της δυστυχίας του πόνου και της εχθρότητας. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε επίσης ότι αυτή την εργασία δεν μπορεί να την κάνει κανείς άλλος για μας.

Εμπόδια σημαντικά στην συγχώρεση είναι οι ενοχές, ο θυμός, η αγωνία, ο φόβος και η θλίψη, διότι μας κλέβουν ενέργεια, αλλοιώνουν τη διάκριση μας  και μας κάνουν ανήμπορους να κάνουμε αποτελεσματική προσπάθεια.

Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Η ταύτιση με τον νοογενή εαυτό ή εγώ και κατ’ επέκταση με το σώμα και όλες τις νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις είναι η βασική αιτία που υποφέρουμε. Στην ουσία είναι η ταύτιση που δημιουργεί, συντηρεί και μεγαλώνει όλα αυτά τα εγώ που μας κάνουν να υποφέρουμε.

Αν συνειδητοποιήσουμε έστω σε κάποιο επίπεδο ότι ο εαυτός μας είναι κάτιπερισσότερο από αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε με το νου και τις αισθήσεις, θα μπορούσαμε να δούμε πιο ξεκάθαρα όλα όσα συμβαίνουν μέσα μας αλλά και 'έξω' από εμάς (από τον αληθινό εαυτό μας).

Ο εγωικός εαυτός δεν μπορεί να αποδεχτεί τη ζωή (μέρος της οποίας είναι ο καθένας μας) γιατί ο ίδιος είναι η άρνηση της ζωής, και βέβαια δεν μπορεί να αποδεχτεί ούτε τον ίδιο του τον εαυτό.

Μόνο όταν ο εγωισμός αρχίζει και χάνει την δύναμη επάνω μας μπορούμε να δούμε καθαρά και να αποδεχτούμε πραγματικά τις αρνητικές απόψεις του νου μας.

 Αυτό σημαίνει ότι αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι ο εαυτός μας δεν είναι, το σώμα-νους και οι αντιδράσεις τους αλλά κάτι πιο βαθύ και το οποίο  δεν έχει χαρακτηριστικά ούτε μπορεί να προσδιοριστεί με κάποιο τρόπο. Μπορεί όμως να γίνει αντιληπτός μέσα μας, σαν αίσθηση Ύπαρξης, σαν βαθιά ειρήνη και σιωπή, σαν ένας άπειρος χώρος μέσα στον οποίο όλα εμφανίζονται.

Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΓΩΙΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Η αποδοχή μπορεί να συμβεί, όταν ο νους είναι αρκετά αγνός, σταθερός, γαλήνιος, ειρηνικός κ.λπ. 
Όταν κυριαρχεί στον νου η σάττβα ποιότητα τότε συμβαίνει εύκολα η αποδοχή, που είναι η συμφιλίωση με τον κατώτερο εαυτό μας (σώμα, νους, καρδιά- εδώ ως καρδιά εννοείται το κέντρο των εγωϊκών συναισθημάτων και όχι το κέντρο της ύπαρξης μας ) και όλες τις αδυναμίες που μπορεί να έχει αναπτύξει μέσα από τις εμπειρίες και των λανθασμένων επιλογών του παρελθόντος. Αποδεχόμαστε δηλαδή ότι ένα κομματι μέσα μας είναι άσχημο, δυσλειτουργικό και καταστροφικο χωρίς να νιώθουμε ενοχές, θυμό , ντροπή και απόρριψη για τον εαυτό μας, τουλάχιστον σε έντονο βαθμό που να μας μπλοκάρει.

Η αποδοχή μπορεί να είναι πιο εύκολη για κάποιες εγωϊκές τάσεις, συμπεριφορές μας, αδυναμίες μας, χαρακτηριστικά του σώματος κ.λπ. από ότι για κάποιες άλλες. Επίσης η αποδοχή αναπτύσσεται σταδιακά και σύμφωνα με το πόσο δυναμώνει η αυτοαξία μας, η αυτοπεποίθηση μας, την αύξηση της σάττβα γκούνα στον νου και πόσο εναρμονιζόμαστε με την αληθινή μας φύση.

Η αποδοχή των αρνητικών νοητικών και συναισθηματικών ιδιοτήτων που ενυπάρχουν στον ψυχισμό μας, των ατελειών που μπορεί να έχει ή νομίζουμε ότι έχει το σώμα  γίνεται με φυσικό τρόπο όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ο εαυτός μας είναι πέρα από το νου, το σώμα και τα συναισθήματα, και ότι με κανένα τρόπο δεν επηρεάζεται από αυτά. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αιώνια, αθάνατη, αγνή Συνειδητότητα πέρα από το καλό και το κακό.

Μέχρι να συμβεί αυτό όμως μπορούμε να κάνουμε συστηματική εργασία ώστε να συνειδητοποιήσουμε όλα εκείνα που μας εμποδίζουν να συμφιλιωθούμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και να απελευθερωθούμε από αυτά .

Η αποδοχή των αδυναμιών μας δεν συνεπάγεται ότι συνεχίζουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο ούτε ότι δικαιολογούμε τα λάθη μας. Η αποδοχή όμως σταματά τις εσωτερικές συγκρούσεις που είναι αιτία ακόμη μεγαλύτερης δυστυχίας και πόνου αλλά κάνει και ευκολότερη την εξάλειψη των αρνητικών ιδιοτήτων. 

Μια βασική αιτία που δεν αποδεχόμαστε τον εγωικό εαυτό μας είναι ότι δεν λάβαμε αποδοχή από τους γονείς μας (επειδή προφανώς και οι ίδιοι δεν είχαν αποδεχτεί τον εαυτό τους) και μάθαμε να στηρίζουμε την αξία μας σε εξωτερικούς παράγοντες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ

Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν άσχημα ή και υποφέρουν όταν κάνουν λάθη. Μπορεί να νοιώθουν ντροπή, ενοχές, φόβο, αγωνία, θυμό, κατωτερότητα κ.λπ. Αυτό δημιουργεί μια πολύ επώδυνη εσωτερική κατάσταση η οποία δεν βοηθάει σε τίποτε.

Στην διαδικασία της εξέλιξης μας είναι φυσικό να κάνουμε λανθασμένες επιλογές εξ αιτίας της άγνοιας μας ή των διάφορων αδυναμιών που μπορεί να έχουμε.

Αυτός δεν είναι λόγος να κατηγορούμε, να μεμφόμαστε τον εαυτό μας ή να αισθανόμαστε ενοχές (βέβαια αυτά συμβαίνουν αυτόματα χωρίς την θέληση μας). Δεν υπάρχει κανένα νόημα και κανένα πρακτικό όφελος από μια τέτοια αυτοκαταστροφική στάση. Στην πραγματικότητα και αυτές οι αρνητικές καταστάσεις είναι παιχνίδια του εγώ που θέλει να μας κρατάει εγκλωβισμένους στη αρπάγη του.

Οι αρνητικές συναισθηματικές και νοητικές καταστάσεις ούτε δίνουν λύσεις, ούτε μας κάνουν να νοιώθουμε χαρά και πληρότητα ούτε μας εξυψώνουν την Συνειδητότητα. 

Αν δεν ταυτίζουμε την ύπαρξη μας με το σώμα κα το νου, αν κατανοήσουμε, αποδεχτούμε και ακόμη περισσότερο αν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σαν μια θεϊκή ψυχή ενσαρκωμένη σε ένα σώμα, αν κατανοήσουμε ότι τα λάθη είναι αναπόφευκτα στη διαδικασία μάθησης  τότε είναι ευκολότερο να τα αποδεχτούμε.

Είναι βέβαιο ότι τα λάθη είναι αναπόφευκτα στη διαδικασία της εξέλιξης μας. Παρά ταύτα για να προχωρήσουμε σε μια ζωή αρμονίας, πληρότητας, χαράς και ειρήνης. είναι απαραίτητη η αναγνώριση όμως και η παραδοχή των λαθών μας.

Όσες φορές και αν πέσουμε στο ίδιο λάθος είναι απαραίτητο να συγχωρούμε τον εαυτό μας και να  συνεχίζουμε με περισσότερο σθένος την προσπάθεια να εξαλείψουμε τις αιτίες που το προκαλούν, με πολύ προσευχή και εντατικοποίηση της άσκησης.

Ζητάμε βοήθεια από ανθρώπους που έχουν διατρέξει την πορεία αυτή πριν από εμάς και μπορούν πράγματι να μας βοηθήσουν.

Προσοχή! Μην ζητάτε βοήθεια από αγνοούντες. Δεν μπορούν να σας βοηθήσουν και το πιθανότερο είναι να σας μπερδέψουν ή να σας οδηγήσουν σε λανθασμένες επιλογές με άγνωστες συνέπειες.

Διαβάστε επίσης: ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ ~ Άτμαν Νιτυανάντα

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Να μετανοήσουμε σημαίνει να κατανοήσουμε ότι αυτή η δράση μας είναι ενάντια στο καλό μας και το καλό των άλλων. Σημαίνει να αλλάξουμε την νοητική και συναισθηματική στάση μας προς το πρόσωπο, την πράξη ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση. Η μετάνοια πρέπει να συνοδεύεται με την εξάλειψη των εσωτερικών αιτίων που την προκαλούν.

Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε και να εξαλείψουμε τις αρνητικές ιδιότητες που μας οδήγησαν σε αυτή την δράση.

Όσο οι αρνητικές ιδιότητες θα υπάρχουν μέσα μας ακόμη και αν ορκιζόμαστε  να μην κάνουμε το ίδιο πράγμα αυτό είναι αδύνατον, διότι αυτές παρά τη θέληση μας, θα μας σπρώξουν να το ξανακάνουμε.

Αν εξαλείψουμε τις αρνητικές ιδιότητες και αν κατανοήσαμε βαθιά το νόημα της δράσης μας, δεν θα υπάρχει κάτι που να μας οδηγήσει να δράσουμε ξανά με τον  ίδιο τρόπο ακόμα και αν οι εξωτερικές συνθήκες το επιτρέπουν.

Επίσης είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε ο νους να μην έχει την  δυνατότητα να εκδηλώσει παρόμοια συμπεριφορά. (π.χ. κρατάμε την ενέργεια μας ψηλά, κοιμόμαστε επαρκώς, διατηρούμε πάντα θετικές σκέψεις για όλους, κάνουμε άσκηση καθημερινά, σωματική και πνευματική, σκεπτόμαστε τρεις φορές πριν μιλήσουμε ή δράσουμε, αποφεύγουμε να συζητάμε όταν είμαστε σε κακή διάθεση, κουρασμένοι κ.λπ.,)

Χρειάζεται να στοχαστούμε πολλές φορές επάνω στο κακό που μας κάνει η μη συγχώρεση του εαυτού μας, και η μη αποδοχή των αρνητικών ιδιοτήτων του νου μας.

Επίσης να στοχαστούμε πολλές φορές επάνω στο κακό που μας κάνει το να μην συγχωρούμε τους άλλους. (ιδιαίτερα κάθε φορά που θα κάνουμε μια εργασία σχετικά με την συγχώρεση).

Παρόμοια  να στοχαστούμε σε αυτά που θα κερδίσουμε με την συγχώρεση και την αποδοχή.

Βήματα συγχώρεσης

• Διερευνούμε να δούμε ποια είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις που είχαμε ή συνεχίζουμε να έχουμε σχετικά με αυτό το πρόσωπο ή το γεγονός.

• Αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν τα συγκεκριμένα αρνητικά συναισθήματα και οι σκέψεις όσο άσχημα και να είναι (δεν αποφεύγουμε να τα δούμε, δεν αρνούμαστε ότι τα έχουμε, δεν τα καπακώνουμε, δεν μισούμε ή δεν θυμώνουμε με τον εαυτό μας γιατί υπάρχουν μέσα μας.)

• Προσπαθούμε να έχουμε όλο και βαθύτερη επίγνωση αυτού που σκεπτόμαστε και νοιώθουμε. Η αντίσταση και ο φόβος να τα νοιώσουμε ή να τα δούμε όπως είναι, τα δυναμώνουν. Η μη αντίσταση και η επίγνωση ή η συνειδητοποίηση τους τα απομυθοποιεί και τα κάνει να χάνουν  την επιρροή επάνω μας.

• Προσπαθούμε μέσω της ήρεμης αποσπασμένης επίγνωσης και παρατήρησης να σπάσουμε την ψευδαίσθηση της ταυτοποίησης με αυτά που νοιώθουμε. Τα εγώ θέλουν να δημιουργούν αίσθηση ταυτότητας, δηλαδή ότι είμαστε αυτά, ενώ στην πραγματικότητα αυτά είναι ψυχολογικές τοξίνες που έχουν μολύνει το νοητικό και ενεργειακό μας πεδίο.

• Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη στάση μας (γιατί φερθήκαμε γιατί σκεπτόμαστε και νιώθουμε έτσι).

• Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη θέση του άλλου (γιατί φέρθηκε έτσι).

• Διερευνούμε τις συνθήκες που συνέβη το γεγονός. (Είμασταν κουρασμένοι ή ήδη εκνευρισμένοι με κάτι άλλο, ήταν παρόντα πρόσωπα άλλα, κ.λπ.).

• Πίσω από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις δράσεις υπάρχει πάντα κάποια επιθυμία, ανάγκη, προγραμματισμός, προσκόλληση, πεποίθηση, συνειδητή ή ασυνείδητη. Αυτά σχετίζονται κύρια με την απόλαυση, την ασφάλεια, την αξία και την αναγνώριση. Διερευνούμε λοιπόν να δούμε τι ήταν αυτό που μας οδήγησε στην συγκεκριμένη συμπεριφορά και προκάλεσε τις όποιες σκέψεις και συναισθήματα. Με διάφορες τεχνικές θα πρέπει να ελευθερώσουμε το νου μας και από το υπόβαθρο των σκέψεων, συναισθημάτων και πράξεων μας.

• Προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε όλα τα θετικά που έχει η συγχώρεση και όλα τα προβλήματα που μας δημιουργεί η μη συγχώρεση.

• Προσπαθούμε επίσης να κατανοήσουμε γιατί δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε (τι μας εμποδίζει να ελευθερωθούμε από την αρνητικότητα που εκδηλώνεται μέσα μας προς τον συνάνθρωπο μας, τι είναι αυτό μέσα μας που αρνείται ή αντιστέκεται να απαλλαγούμε από την αρνητικότητα.

Όταν δεν συγχωρούμε:

• Προκαλούμε πόνο και δυστυχία στον εαυτό μας. Καταστρέφουμε την υγεία μας (το νευρικό, ενδοκρινικό και αμυντικό σύστημα).

• Προκαλούμε πόνο και δυστυχία στους άλλους και τους εμποδίζουμε να ελευθερωθούν και να εξελιχθούν.

• Εμποδίζουμε την εξέλιξη μας προς την ευτυχία, το φως και την αγάπη.

• Παραμένουμε δέσμιοι των μηχανικών νόμων του κάρμα.

• Προστατεύουμε το «εγώ» μας και το μεγαλώνουμε και έτσι επαυξάνουμε τις προϋποθέσεις για περισσότερη δυστυχία.

Όταν συγχωρούμε:

• Κάνουμε ένα βήμα προς το φως, την αγάπη, την ειρήνη, την ευτυχία και την ελευθερία.

• Ανοίγει η καρδιά μας και νιώθουμε την ενότητα.

• Νοιώθουμε ανάλαφροι και χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

• Αποκτούμε ή διατηρούμε υγεία και εξοικονομούμε την ενέργεια που μας έτρωγε η αρνητική κατάσταση και την οποία μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να δημιουργήσουμε και να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας..

Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι εμείς στο παρελθόν δημιουργήσαμε τις συνθήκες για να συμβεί αυτό που βιώνουμε τώρα. Οι άλλοι είναι απλά οι φορείς να εκδηλωθεί αυτή η ενέργεια προς εμάς. 

Είμαστε οι δημιουργοί του μέλλοντος μας (Συνειδητά ή ασυνείδητα)

Οι σκέψεις, οι επιθυμίες, τα συναισθήματα τα λόγια και οι πράξεις που κάναμε στο παρελθόν δημιουργούν τις συναισθηματικέ και νοητικές καταστάσεις που βιώνουμε μέσα μας σήμερα, αλλά και τις εξωτερικές συνθήκες που βρισκόμαστε.

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ 

Λέξεις κλειδιά: Ενδοσκόπηση, παρατήρηση, προσοχή, αποδοχή, επίγνωση, ανάλυση, αυτεπίγνωση, στοχασμός, κατανόηση,  προσευχή, οραματισμός, θετικές επιβεβαιώσεις, τεχνικές διάλυσης του εγώ.

Πριν ξεκινήσω τα βήματα της πρακτικής θέλω να τονίσω ότι σε αυτή την διαδικασία της ενδοσκόπησης και έρευνας του κατώτερου ή εγωϊκού εαυτού μας, είναι σημαντικό πρώτα από όλα να έρθουμε σε επαφή με την εσωτερική σιωπή, την ύπαρξη μας ώστε να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας από ένα ανώτερο συνειδησιακό επίπεδο. Είναι απαραίτητο να έχουμε μια απόσπαση από το νου και μια καθαρότητα στην παρατήρηση αυτού που συμβαίνει μέσα μας. Η καθαρότητα και η απόσπαση σίγουρα είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθούν στη διάρκεια της ημέρας, όταν είμαστε σε δράση και σε επαφή με κόσμο και πολλά αισθητηριακά ερεθίσματα, αλλά στο σπίτι μας όπου είμαστε μόνοι μας μπορούμε να επιτύχουμε μια καλύτερη εσωτερική κατάσταση ώστε να δούμε καθαρότερα τι συμβαίνει μέσα μας, να το κατανοήσουμε και τελικά να ελευθερωθούμε από αυτό στον βαθμό που αυτό είναι δυνατόν στις παρούσες συνθήκες. 

Επίσης πάρτε τα βήματα σαν ένα οδηγό και σταδιακά με την άσκηση και την εμπειρία προσαρμόσετε (στον βαθμό που εσείς κρίνετε απαραίτητο) την μέθοδο στην δική σας κατανόηση και ανάγκη. Υπάρχει πάντα καθοδήγηση από μέσα, και όταν είμαστε ειλικρινείς και σταθεροί σε αυτό που κάνουμε, θα βρούμε τελικά το δικό μας μοναδικό τρόπο να το εφαρμόσουμε αποτελεσματικά. Δεν έχει νόημα να κάνουμε μηχανικά τα βήματα, αλλά να τα κάνουμε με ανοικτό νου, ερευνητικό ώστε να κάνουμε τις προσαρμογές ή τις αλλαγές που ταιριάζουν σε εμάς. Αυτό όμως μπορεί να γίνει αποτελεσματικά με την προϋπόθεση ότι ασκούμαστε καθημερινά και με ενδιαφέρον και για αρκετό διάστημα.

Παρά ταύτα υπάρχουν πράγματα όπως η ήρεμη επίγνωση, η ήρεμη παρατήρηση με διάκριση και η αποδοχή αυτού που μας συμβαίνει, τα οποία είναι απαραίτητα συστατικά αυτής της μεθόδου όπως και κάθε άλλης μεθόδου και δεν τίθεται θέμα αλλαγής ή παράλειψης.

1. Καθόμαστε σε μια άνετη στάση, χαλαρώνουμε κάνουμε μερικές αναπνοές και μια μικρή προσευχή για να ζητήσουμε καθαρότητα αντίληψης, διάκριση, δύναμη για να φέρουμε σε πέραση αυτή την εργασία. Στη προσευχή ζητάμε από τον απρόσωπο Θεό ή την θεϊκή Μητέρα, τον Χριστό ή από οποιαδήποτε εκδήλωση του Θεού νοιώθουμε στην καρδιά μας να εξαλείψει τα εμπόδια και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την κατάσταση, τον εαυτό μας καθώς επίσης να εξαλείψουμε τις εγωϊκές τάσεις ή αρνητικά συναισθήματα που μας εγκλωβίζουν και μας προκαλούν πόνο και δυστυχία και βέβαια μας στερούν την βίωση της αγάπης, της ειρήνης, της ελευθερίας και της ευδαιμονίας της ύπαρξης.

 2. Φέρνουμε στη μνήμη μας το γεγονός που προκάλεσε αυτή την αντίδραση μέσα μας (θυμό, μίσος, θλίψη, πίκρα). Προσπαθούμε να θυμηθούμε με ακρίβεια την σκηνή στο νου μας και να θυμηθούμε ποια ήταν η στάση μας και ποια η στάση του άλλου. Επίσης προσπαθούμε να θυμηθούμε πως ακριβώς νιώσαμε, τι σκέψεις κάναμε, τι είπαμε και πως αντέδρασε το σώμα μας (κινήσεις χερών, στάση σώματος αλλά και αν είχαμε σφιξίματα στο σώμα το πρόσωπο κ.λπ.).

3. Την στιγμή που σκεφτόμαστε την σκηνή και προσπαθούμε να θυμηθούμε πράγματα σχετικά με αυτή συνήθως ξεπηδάνε οι σκέψεις αλλά κυρίως τα συναισθήματα που βιώσαμε τότε. Όμως καθώς είμαστε σε μια καλύτερη εσωτερική κατάσταση και χωρίς εξωτερικούς περισπασμούς, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση καλύτερα και να εμβαθύνουμε στην επίγνωση και την κατανόηση μας. 

Είναι σημαντικό να θυμίσω πόσο σημαντικό είναι να αποδεχτούμε αυτό τι εκδηλώνεται από μέσα μας έστω και αν δεν μας αρέσει. Να του δώσουμε χώρο, να υπάρξει και να εκδηλωθεί χωρίς να προσπαθήσουμε ούτε να το σταματήσουμε, ούτε να το κρίνουμε, ούτε να το απωθήσουμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ελευθερωθούμε από το να γνωρίσουμε τι ακριβώς είναι αυτό που συμβαίνει μέσα μας, ποιά είναι η φύση του, ποια η αιτία και πως μας εγκλωβίζει την συνείδηση και πως διαστρεβλώνει την αντίληψη μας και πως μας περιορίζει.

Η μη αποδοχή και η απώθηση σχετίζονται με το φόβο και την άγνοια, και όλα αυτά είναι απόψεις του εγώ που μας εμποδίζουν να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει μέσα μας, και να απελευθερωθούμε από το εγώ μας του οποίου οι κύριες εκφράσεις είναι η επιθυμία για αισθητηριακές απολαύσεις και η ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή από τους άλλους.

4. Από τη Από τη στιγμή που το συναίσθημα ή τα συναισθήματα που σχετίζονται με τη σκηνή και το πρόσωπο εκδηλωθούν τα επιτρέπουμε να εκδηλωθούν ώστε να τα νοιώσουμε πλήρως, για να αποκτήσουμε βαθιά επίγνωση του τι ακριβώς νοιώθουμε, πως λειτουργεί αυτή η εγωϊκή ενέργεια μέσα μας και σε ποιά μέρη του σώματος κινείται. Παρατηρούμε το  νου μας και το ενεργειακό πεδίο πως λειτουργούν όταν εκδηλώνεται αυτή την εγωϊκή ενέργεια η οποία απορροφάει την προσοχή μας και δεν μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να βιώσουμε την ειρήνη, την ελευθερία και την πληρότητα που είναι η πραγματική μας φύση και το υπόβαθρο κάθε εμπειρίας (Συνειδητότητα, βαθιά σιωπή και γαλήνη).  

Μπορούμε επίσης με σταθερή, ήρεμη, τρυφερή επίγνωση να μπούμε ακόμη βαθύτερα στο συναίσθημα και να αντιληφθούμε αυτήν την εσωτερική σιωπή και ειρήνη. Αυτή η βαθιά σιωπή είναι το υπόβαθρο στο οποίο εμφανίζονται όλες οι εμπειρίες (σκέψεις, συναισθήματα, κ.λπ.)  είναι ο πραγματικός μας εαυτός, πάντοτε γαλήνιος, πλήρης, μακάριος και ειρηνικός.  Μετακινούμε την προσοχή μας μια στο εγώ και μια στην ησυχία μέσα μας και μετά παραμένουμε σε επίγνωση και των δύο. 

5. Με στοχασμό και κατάλληλες ερωτήσεις προσπαθούμε να αντιληφθούμε επίσης ποιά επιθυμία, ανάγκη, προγραμματισμός ή πεποίθηση σχετίζεται με αυτά τα συναισθήματα τις σκέψεις και την αντίδραση ή τη στάση μας. Οπότε προσπαθούμε να κατανοήσουμε και αυτά και να τα εξαλείψουμε με την δύναμη της προσευχής ή άλλες τεχνικές αφού όμως ολοκληρώσουμε την εργασία με τα συγκεκριμένα συναισθήματα και σκέψεις. 

6. Στοχαζόμαστε και προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε τα θετικά αποτελέσματα της συγχώρεσης και τα αρνητικά της μη συγχώρεσης.

Στοχαζόμαστε και προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε το πόνο που μας προκαλούν τα αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις και τα οφέλη όταν απελευθερωθούμε απ αυτά.  

7. Αφού ολοκληρώσουμε την έρευνα με το εγώ μένουμε λίγο σε σιωπή και στοχαζόμαστε για λίγο στο γεγονός ότι η αληθινή μας φύση είναι πέρα από όλες τις νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις ακόμη και από τις θετικές. Στο ότι η αληθινή μας φύση είναι ειρήνη, πληρότητα, αγάπη (η αγάπη δεν είναι συναίσθημα), μακαριότητα. 

8. Η διαδικασία ολοκληρώνεται με προσευχή, επιβεβαιώσεις και θετικό οραματισμό.

Στην προσευχή ζητάμε (από τον απρόσωπο Θεό ή την θεϊκή Μητέρα, τον Χριστό ή από οποιαδήποτε εκδήλωση του Θεού νοιώθουμε στην καρδιά μας) να εξαλείψει και να μας ελευθερώσει από το εγωϊκό στοιχείο/α που  ερευνήσαμε ( π.χ. υπερηφάνεια, ζήλεια, απληστία, φόβος, θυμός κ.λπ.). και που προκάλεσαν την συγκρουσιακή κατάσταση μέσα μας και έξω μας και από ότι μας εμποδίζει να συγχωρέσουμε. Μπορούμε αν θέλουμε να δώσουμε και μια μορφή στο ελάττωμα και να το βλέπουμε να καίγεται και μαζί με αυτό και η εγωϊκή ενέργεια ή μπορούμε να φανταζόμαστε ότι φωτιά ή φως δυνατό διαλύει την εγωϊκή ενέργεια.

Μπορούμε να κάνουμε την επίκληση με δύο τρόπους 

1. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και  έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Η αγάπη του Θεού διαλύει αυτό το συναίσθημα (π.χ. του θυμού). Καθώς λέμε τα λόγια μια ή και παραπάνω φορές νοιώθουμε την αγάπη να μας πλημυρίζει. Τονίζω ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.

 

2. Μαζεύουμε την προσοχή μέσα μας και  έχοντας επίγνωση της εσωτερικής σιωπής, του κέντρου της ύπαρξης μας, λέμε από την καρδιά μας: Θεέ μου ή Θεϊκή μου Μητέρα ή Χριστέ μου εξάλειψε ή ελευθέρωσε το νου μου από αυτό το συναίσθημα (π.χ. της ντροπής ή της απόρριψης). Τονίζω και πάλι ότι είναι σημαντικό και να είμαστε σε βαθιά επίγνωση της ύπαρξης μας, και να νοιώθουμε ότι λέμε και όχι απλά να λέμε λόγια ξερά.

Μπορείτε να παραλλάξετε τα λόγια της επίκλησης κα το τρόπο και  να προσευχηθείτε όπως εσείς το νοιώθετε. 

Στον θετικό οραματισμό βλέπουμε τον εαυτό μας να δρα με αγάπη και ειρήνη, ακόμη όπως και αν συμπεριφέρεται ο άλλος. Όχι μόνο το βλέπουμε αλλά νοιώθουμε την γαλήνη και την αγάπη, είναι πολύ σημαντικό να το νοιώθουμε. 

Στις επιβεβαιώσεις, επαναλαμβάνουμε και νοιώθουμε (θυμίζω είναι σημαντικό να νοιώθουμε αυτό που λέμε) αρκετές φορές την αλλαγή που θέλουμε να εδραιώσουμε. (π.χ. είμαι ήρεμος, γαλήνιος, ειρηνικός ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μου). Είμαι φως και αγάπη, Είμαι ειρήνη και αγάπη κ.λπ. Επίσης κάνουμε τις επιβεβαιώσεις σχετικά με το συγκεκριμένο πρόσωπο που θέλουμε να συγχωρέσουμε και λέμε: π.χ. Αγαπώ το Γιάννη ή την Μαρία ανεξάρτητα από το πως μου συμπεριφέρεται ή ανεξάρτητα αν με έχει βλάψει θεληματικά ή αθέλητα. Μπορούμε να το κάνουμε και σε πρώτο πρόσωπο σαν να τον έχουμε μπροστά μας. Σ' αγαπώ και σου εύχομαι ολόκαρδα φως και αγάπη ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά σου, τα λόγια σου και τις πράξεις σου προς εμένα. 

Τελικός οραματισμός. Στη συνέχεια βλέπουμε τον εαυτό μας μαζί με τους άλλους μέσα σε φως, χαρούμενους και με καλή διάθεση ο ένας προς τον άλλο, και τέλος βλέπουμε το πρόσωπο μέσα σε φως και του ευχόμαστε ευημερία, ειρήνη, υγεία και ευτυχία.

Όλα αυτά τα κάνουμε με συγκέντρωση και μέσα στο φως της ήρεμης τρυφερής επίγνωσης.

9. Κάθε φορά που στην διάρκεια της ημέρας αναδύεται κάποια σκέψη ή συναίσθημα με αυτή την κατάσταση ή το πρόσωπο προσευχόμαστε για την διάλυση αυτού του εγώ και φανταζόμαστε μέσα σε φως και αγάπη το πρόσωπο ή την κατάσταση νοιώθοντας αγάπη και καλοσύνη. 

Σταδιακά καθώς θα εξασκούμαστε, η προσευχή, ο οραματισμός και οι επιβεβαιώσεις θα γίνονται όλα και πιο φυσικά και αποτελεσματικά. Οι θετικές νοητικές και συναισθηματικές ιδιότητες θα αποκτούν δύναμη και οι αρνητικές θα αδυνατίζουν μέχρι που κάποια στιγμή θα εξαλειφθούν ολοκληρωτικά.

Με τον καθημερινό διαλογισμό και την συνεχή από στιγμή σε στιγμή επαγρύπνηση θα αυξάνεται και η ικανότητα μας για την ήρεμη αυτεπίγνωσης και αποσπασμένη αυτοπαρατήρηση και έτσι θα αυξάνεται η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε καθαρότερα τι συμβαίνει μέσα μας και να αποταυτιζόμαστε από αυτά.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα αυξάνεται η  ικανότητα να φθάνουμε στο κέντρο της ύπαρξης μας εκεί όπου υπάρχει τέλεια ελευθερία, γαλήνη, ειρήνη μακαριότητα. Σταδιακά αυτό (να μπαίνουμε στο κέντρο μας) θα γίνεται όλο περισσότερο αβίαστα, φυσικά και με τη λιγότερη δυνατόν προσπάθεια.

Όταν όλες οι νοητικές, συναισθηματικές και νοητικές τοξίνες διαλυθούν θα παραμένουμε εδραιωμένοι στο κέντρο μας, και θα βιώνουμε αδιάλειπτα την ειρήνη και την μακαριότητα του αληθινού μας Εαυτού ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες και το πως μας φέρονται οι άλλοι. Αυτό είναι φώτιση, αυτό είναι απελευθέρωση από τα δεσμά των μορφών, αυτό είναι παντοτινή γαλήνη και ευδαιμονία. 

10. Εκτός από την μέθοδο αυτή υπάρχουν και άλλες τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε για να διαλύσουμε τις εγωϊκές τάσεις και τα αρνητικά συναισθήματα. 

 Αναφέρω αυτές τι οποίες θεωρώ σημαντικές και έχω ο ίδιος εφαρμόσει σην πράξη:

 α. Η επανάληψη του ονόματος του Θεού ή ενός μάντρα (Oμ, Ομ Σρι Ντουργκάγιε ναμαχά - Om Sri Durgaye namaha, Ομ Ιησού Χριστέ ναμαχά -Om Jesus Christ namaha, Ομ ναμά Σιβάϊ -Om nama Shivay, το γκαγιάτρι μάντρα κ.λπ.). 

β. Η εξάλειψη του ελαττώματος στα 49 υποσυνείδητα επίπεδα

γ. Κοιτάζουμε προς τον Ήλιο και ζητούμε τις δυνάμεις του Ήλιου (φυσικές και πνευματικές) να διαλύσουν την εγωϊκή ενέργεια. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε να καθαρίσουν τα σώματα, τα ενεργειακά κανάλια και τα τσάκρας.

δ. Εφαρμογή μεθόδων όπως το  EFT, η μέθοδος Σεντόνα (Sedona), Χο ο οπονοπονο, τα ανθοϊάματα του Μπάχ -Bach flower remedies. 

ε. Η αυτοέρευνα με προσοχή και διάκριση και χρήση ερωτήσεων και η εμβάθυνση στην επίγνωση. Συνδυάζεται και με προσευχή και μάντρα.

στ. Με το να έρθουμε σε βαθιά επαφή με το Είναι μας την βαθιά ειρήνη και σιωπή και να 'κατεβάσουμε' αυτή την σιωπηλή δύναμη στην εγωϊκή ενέργεια.

ζ. Καθαρίζουμε τακτικά την αύρα, τα ενεργειακά σώματα, τα ενεργειακά κανάλια και τα  τσάκρας από αρνητικές ενέργειες που πήραμε απ' έξω αλλά και τις δονήσεις που προκαλεί το εγώ  μας. Αυτό μπορεί να γίνει με προσευχή, ρέϊκι και άλλες πρανικές θεραπείες.

η. Επίσης οι αναπνευστικές ασκήσεις, η νηστεία και η σωστή σαττβική διατροφή, ο καθαρισμός από το νερό, την φωτιά είναι σημαντικές βοήθειες για τον εξαγνισμό του νου.

11. Η διάλυση του εγώ και των απόψεων του είναι μια εργασία σφαιρική. Παρ' ότι υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές και ασκήσεις για τη διάλυση των αρνητικών συναισθημάτων και των εγωϊκών τάσεων κάθε μορφής (μερικές από αυτές έχω αναφέρει στην προηγούμενη παράγραφο), στη διάλυση τους συμβάλουν αποφασιστικά όλα όσα περιλαμβάνει η πνευματική άσκηση, όλες οι πρακτικές και όλες οι ασκήσεις. Όλα όσα κάνουμε στην πνευματική άσκηση είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και το ένα βοηθάει το άλλο. Στο κέντρο της πνευματικής άσκησης είναι η αυτεπίγνωση, η επαγρύπνηση, η αυτοπαρατήρηση, η απόσπαση, η διάκριση, ο διαλογισμός, η επανάληψη του ονόματος του Θεού ή κάποιου μάντρα, η συγκέντρωση, η προσευχή, η αυτοέρευνα και ο έλεγχος των αισθήσεων και του νου, και χωρίς αυτά οι πρακτικές για την διάλυση του εγώ δεν μπορούν να φέρουν μεγάλο αποτέλεσμα.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΗ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ

Ίσως είναι δύσκολο με μία προσπάθεια να διαλύσουμε αυτά τα ελαττώματα ώστε να συγχωρέσουμε ολοκληρωτικά τον άλλο (ή τον εαυτό μας) επειδή οι αρνητικές ιδιότητες που το εμποδίζουν μπορεί να είναι πολύ δυνατές. Η δυσκολία είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση.

Πιθανόν να χρειαστεί αρκετός χρόνος και συνεδρίες για να γίνει η συγχώρεση ολοκληρωτική.

Όσο περισσότερο διαλύουμε τις αρνητικές ιδιότητες που σχετίζονται με το γεγονός αυτό –αλλά και γενικά όλες τις εγωϊκές καταστάσεις μέσα μας- τόσο η συγχώρεση είναι πιο βαθιά και μας ελευθερώνει.

Όσο διαλύουμε το «εγώ» και εναρμονιζόμαστε με τον αληθινό μας εαυτό και όσο η κατανόηση μας αυξάνεται από την εσωτερική εργασία που ήδη έχουμε κάνει, τόσο πιο εύκολο είναι να συγχωρέσουμε.

Μπορούμε να ελέγξουμε την αποτελεσματικότητα της εργασίας μας φέρνοντας στη μνήμη μας το γεγονός ή το πρόσωπο και παρατηρώντας τις σκέψεις ή τα συναισθήματα που αναδύονται. Αν είναι  πιο αδύναμα σημαίνει ότι κάναμε κάποια πρόοδο.  

Αν πραγματικά έχουμε συγχωρήσει κάθε φορά που θα έρχεται στο νου μας αυτό το γεγονός δεν θα εγείρει καμία αρνητική -νοητική ή συγκινησιακή- αντίδραση ενώ αντίθετα θα νιώθουμε ανάλαφροι, με θετικά συναισθήματα και σκέψεις σχετικά με αυτόν.

Κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε κάποιο συναίσθημα ή σκέψη σχετικά μ' αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχουν ακόμα πράγματα από τα οποία πρέπει να απελευθερωθούμε.

Προσευχόμαστε στη Θεϊκή Μητέρα που είναι η συμπαντική δύναμη και ενέργεια(ή σε όποια ενσαρκωμένη θεϊκή μορφή πιστεύουμε π.χ. Χριστός, Κρίσνα κ.λπ.) να διαλύσει αυτές τις καταστάσεις.

Μία επιφανειακή εργασία δεν μπορεί να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Επίσης το να λέμε «τον έχω συγχωρέσει» δεν σημαίνει ότι αυτό είναι μια πραγματικότητα.

Μπορεί στο συνειδητό μας νου να λέμε πως τον έχουμε συγχωρέσει όμως στα υποσυνείδητα επίπεδα του νου να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Οι αρνητικές ιδιότητες που έχουν παραμείνει καταχωνιασμένες στο υποσυνείδητο, με μια νέα αφορμή εμφανίζονται πάλι μπροστά μας και μας οδηγούν πάλι σε σύγκρουση (εσωτερική ή εξωτερική).

Μόνο τα γεγονότα θα αποδείξουν αν πραγματικά έχουμε συγχωρέσει. Τότε που είμαστε λιγότερο επάγρυπνοι, η αυθόρμητη αντίδραση μας θα δείξει σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε. 

Φως, ειρήνη, αγάπη, ευτυχία, ελευθερία σε όλους