Οι περιορισμοί
των αισθητηριακών εμπειριών και η εσωτερική πληρότητα
~ Μπαγκαβάτ Γκίτα Κεφ. V
Οι αισθητηριακές εμπειρίες και οι απολαύσεις είναι πεπερασμένες στον χρόνο και έχουν περιορισμούς. Όλα σ’ αυτόν τον τρισδιάστατο κόσμο έχουν αρχή και τέλος, μέσα σε αυτά και το σώμα μας, και την ημέρα του θανάτου θα χάσουμε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και του σώματός μας. Επίσης, οι αισθητηριακές εμπειρίες μπορεί να είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες, απολαυστικές ή επώδυνες όμως δεν εμπεριέχουν ευτυχία. Η ίδια αισθητηριακή εμπειρία μπορεί να είναι άλλοτε ευχάριστη και απολαυστική και άλλοτε αδιάφορη ή δυσάρεστη, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας ή της ψυχολογίας μας.
Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να βιώσουμε την χωρίς όρους και όρια ευτυχία (ειρήνη-ευδαιμονία) μέσα από τις αισθητηριακές απολαύσεις αφού αυτές έχουν πολλούς περιορισμούς. Οι περιορισμοί των απολαύσεων σχετίζονται με τα όρια των ίδιων των αντικειμένων, τα όρια των αισθήσεών μας, τα όρια του νου και της ενέργειάς μας, τα όρια του χρόνου και της αιτιότητας. Ό,τι είναι περιορισμένο και πεπερασμένο δεν μπορεί να μας δώσει κάτι άπειρο (απεριόριστο).
Μόνο αυτό που είναι άπειρο μπορεί να μας δώσει την εμπειρία του απείρου, μόνο αυτό που η φύση του είναι ευδαιμονία μπορεί να μας δώσει την εμπειρία της ευδαιμονίας, μόνο ό,τι είναι ελεύθερο από την φύση του μπορεί να μας δώσει την εμπειρία της ελευθερίας. Επίσης, μόνο αυτό που είναι αληθινό μπορεί να μας ελευθερώσει από την πλάνη που δημιουργείται από το εγώ μας και τις φανταστικές επιθυμίες του. Και αυτό είναι ο αληθινός μας Εαυτός (Συνειδητότητα), που είναι πάντοτε παρών, ελεύθερος, πλήρης, ειρηνικός και ευδαίμων.
Απόσπασμα από το βιβλίο μου Η Τέχνη του να ζεις Συνειδητά τη Στιγμή